Aangevallen door ongeloof

Ds. M. Baan | 2 reacties | 14-09-2011| 11:00

Ik word soms zo vreselijk aangevallen met de zonde van ongeloof... Dan twijfel ik aan alles: of God wel bestaat of mijn leven wel geleid wordt. Waarom zou het christelijke geloof het enige ware geloof zijn? Iedereen, of het nu moslim, jehovagetuige of boeddhist is, gelooft weer op zijn/haar eigen manier en denkt dat zijn/haar geloof het juiste is. Het is maar net hoe je opgevoed bent. Ik sprak onlangs met iemand die nergens in gelooft. Volgens hem houdt het na de dood gewoon op en moet je er hier het beste van maken. Hij begreep wel dat mensen die veel moeite, zorgen en verdriet kennen, willen geloven dat er Iemand boven staat, maar volgens hem was dat onzin. Nu heb ik best het één en ander meegemaakt en zolang ik geloof dat God mijn leven leidt en me hoort en ziet, kan ik daar mee omgaan. Maar zodra dat ongeloof om de hoek komt kijken, word ik wanhopig. Want als er geen God boven staat, waarom dan dat lijden en hoe daar mee om te gaan? Er wordt, naar mijn mening, soms al te gemakkelijk gezegd: God staat er boven, je moet Hem vertrouwen, Hij heeft alles in handen en wij begrijpen niet alles. Het is snel gezegd als dingen niet te begrijpen zijn!

Een lange vraag. Toch gaat het in al de zinnen over één en dezelfde zaak, namelijk: het bestaan van God.

Hoe weet ik, dat God bestaat? Kan ik dat concluderen uit het feit, dat ik zie dat Hij mijn leven leidt? Of heb ik dat meegekregen met mijn christelijke opvoeding? Moet ik zeggen dat ik dat bestaan invul op mijn eigen beperkte manier? Zoals ook een moslim of een Jehovah’s getuige daar op zijn eigen wijze invulling aan geeft? Is de opvatting, dat er helemaal geen God bestaat, van evenveel waarde als de gedachte, dat de God van de Bijbel de Enige is? Is de enige juiste conclusie over het bestaan van God dus: "gooi het maar in mijn pet?"

Me dunkt, dat we langs deze lijnen nooit veel verder zullen en kunnen komen. Het bestaan van God is geen conclusie die je langs de weg van de logica of langs de lijnen van onze gevoelens kunt trekken. Het bestaan van de God van de Bijbel is een zaak van geloof! Maar dan moeten we dit woord "geloof" niet opvatten in de zin van: dus verder kunnen we daar niets over zeggen, want geloof is nu eenmaal geloof.

Nee, het echte geloof is meer dan een aanname. Het is ook een ervaring! Als het goed is, hebben we de God van de Bijbel ervaren. Hebben we Hem ontmoet. Als de rechtvaardige God, die de zonde niet ongestraft laat. Maar ook als die barmhartige God, Die de goddeloze rechtvaardigt.
 
Hoe komen we dus van onze twijfels over God af? Door de ontmoeting met de ene ware God, Die Zijn Zoon gegeven heeft om zondaren zalig te maken. Dat is die God, Die Zich in het Woord heeft geopenbaard en Die Zich nog steeds wil openbaren door Zijn Heilige Geest. Hoe zo’n ontmoeting tot stand komt? Op dezelfde manier waarop Nicodemus de Heere Jezus heeft ontmoet (Joh 3)!

Met een hartelijke groet,
Ds. M. Baan, Veenendaal

Dit artikel is beantwoord door

Ds. M. Baan

• Geboortedatum:
  16-02-1946
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Veenendaal
• Status:
  Actief

118 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven