Heel wat maanden verder

dr. J. van der Wal | Geen reacties | 10-09-2011| 13:09

Aan dr. Van der Wal n.a.v. antwoord op ''huwelijk gaat niet goed". Nu, heel wat maanden verder, heb ik dit antwoord weer opgezocht. Ik waardeer dat u de moeite hebt genomen voor zo'n uitgebreid antwoord. Maar ik heb er toendertijd te weinig mee gedaan. Of was ik er toen nog niet klaar voor? Ik wil er nu opnieuw naar kijken. Het is de afgelopen maanden niet goed gegaan. Ik ging vooral heel hard mijn best doen, heel hard werken, stopte mijn gevoelens weg en raakte compleet mijzelf kwijt. In de relatie liep het zo vast dat het soms escaleerde in schreeuwen en er zelfs klappen vielen. De stap naar hulpverlening genomen, al moet ik zeggen dat ik bij de start weinig hoop had. Nu individuele gesprekken, omdat ik bij gezamelijke gesprekken toch niet alles kon uiten. Gelukkig op een punt gekomen dat ik de confrontatie durf aan te gaan met mezelf, met de pijn en eenzaamheid van het afgelopen jaar, maar ook van de jaren ervoor. Stappen genomen om mij kwetsbaar op te stellen naar mensen om mij heen. Wat krijg je daar veel voor terug. Ook in onze relatie wat rust gekomen, we praten weer met elkaar over onze gevoelens. Ik heb weer hoop, omdat mijn muren in ieder geval voor een deel zijn omgevallen. Maar wat heb ik veel fout gedaan, ook naar mijn kinderen tekort geschoten (en wat doet dat een pijn!). Ik heb heimwee naar God. Maar wat kan gebrek aan vertrouwen mij tegenhouden. Spreekt Hij wel echt tot mij als ik mij geraakt voel door wat ik lees? Wil Hij mij echt weer met open armen ontvangen, nu ik zo lang bij Hem ben weg geweest en na alles wat er gebeurd is? Maar ik moet naar Hem terug, want als ik het weer alleen ga proberen, komt er niets van terecht. Misschien dat ik daarom toen weinig met uw antwoord heb gedaan, omdat ik wel besefte dat ik dat niet zonder God kon. Voor zover maar even, dit moest ik toch even kwijt.

Veel dank dat je jouw reactie nog wil geven in een vervolg op je verhaal dat ik eerder mocht beantwoorden. Als mensen je verhaal van toen nog eens lezen en je reactie nu, denk ik dat dit velen hoop geeft. Jouw getuigenis uit eigen ervaring is immers veel krachtiger dan een verhaal van iemand als ik.

Van harte wens ik je toe dat je in de ingeslagen weg verder mag gaan. Dat die niet gemakkelijk is, hoef ik jou niet te vertellen. En ook niet dat het desondanks meer dan de moeite waard is om die weg te gaan.

Er zit nog een vraag in je verhaal: "Ik heb heimwee naar God. Maar wat kan gebrek aan vertrouwen mij tegenhouden. Spreekt Hij wel echt tot mij als ik mij geraakt voel door wat ik lees? Wil Hij mij echt weer met open armen ontvangen, nu ik zo lang bij Hem ben weg geweest en na alles wat er gebeurd is? Maar ik moet naar Hem terug, want als ik het weer alleen ga proberen, komt er niets van terecht. Misschien dat ik daarom toen weinig met uw antwoord heb gedaan, omdat ik wel besefte dat ik dat niet zonder God kon."

Ik denk dat jij bij deze vraag net als ik moet denken aan de gelijkenis van de verloren zoon. Van daaruit is het directe antwoord op je vraag duidelijk: zeker wil God je met open armen ontvangen! Maar er wordt nog meer duidelijk in deze gelijkenis. Het probleem zit niet bij God de Vader. Hij staat immers op de uitkijk en wacht op zijn verloren zonen en dochters. Het probleem zit bij de zoon. Die dacht eerst dat het leven zonder vader veel interessanter en leuker zou zijn. En later dacht hij dat hij zijn problemen zelf op moest lossen. Hij wilde zich in zijn verlorenheid handhaven, niet buigen, niet terugkeren en niet belijden. Tot hij er in stikte.

De vraag is niet of God wel echt tot je spreekt als je je geraakt voelt door Zijn Woord. Natuurlijk doet Hij dat! En trouwens ook als je je er niet door geraakt voelt. En de vraag is ook niet of Hij je met open armen wil ontvangen na alles wat er mis is gegaan. Hij staat ook voor jou op de uitkijk en wacht op je! Het probleem zit bij jou en ieder van ons: zijn we bereid om terug te keren, te erkennen wat we misdaan hebben en ons aan Zijn genade over te geven? Zijn hart en huis staan voor je open. Spreek er eens over met predikant of een ouderling. God geeft hen immers om mensen als jou tot Hem te leiden en moed te geven in de goede strijd.

Dr. J. van der Wal

Dit artikel is beantwoord door

dr. J. van der Wal

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven