Moeilijk contact met vader

Ds. M.W. Muilwijk | 1 reactie | 08-09-2011| 08:53

Ik ben een meisje van 20 jaar en ik heb het zo moeilijk met het contact thuis. Ik voel mij volledig genegeerd door mijn vader. Hij maakt geen oogcontact en komt nooit bij mij zitten voor een gesprekje. Vraagt ook nooit: Hoi hoe gaat het met je, of toont genegenheid. Zelf denk ik steeds meer dat hij een stoornis heeft. Nu gaf hij onlangs een feestje, maar ik zag weer zo ontzettend op tegen het gevoel mij niet gezien/opgemerkt te voelen door hem. Ik had hem een briefje geschreven met de vraag of hij het fijn zou vinden als ik kwam. Ik had daarin eerlijk gezegd dat ik zelf heel graag wilde, maar zo ontzettend op zag tegen het feestje omdat ik zo bang was weer dat gevoel te moeten voelen van niet gezien te worden door hem. Hij weigert echter gewoon te praten. Allemaal onzin,vindt hij. Het ligt aan mij en het is niet nodig dat ik me zo voel. Ik moet me zelfs schamen. Heel, heel erg wat ik voel, zegt hij. Ik heb me jaren ook heel schuldig gevoeld en raakte steeds meer in de klem, omdat ik niet kon achterhalen wat mijn eigen gevoelens waren. Ik heb hier ook een tijdje psychische hulp voor gehad. Nu kwam hij pas op mijn verjaardag en heeft hij me niet één keer aangekeken en niets gevraagd. Hij heeft alleen met een oom van mij twee uur lang zitten praten en toen gingen ze weer. Ik heb de halve nacht niet geslapen, zo rot voelde ik mij. Hij zegt dan echter: "Onzin, we hebben gezellig bij elkaar gezeten." Op geen enkele wijze mag ik dit anders voelen of beleven en nog minder daar met hem over praten. Waar ik nu tegenaan loop is dat ik steeds minder genegenheid voor mijn vader kan voelen. Ik voel dat ik hem steeds meer ga loslaten. Ik heb jaren gevochten voor contact. Mijn moeder is psychisch heel zwak en wil er absoluut ook niet over praten met mij. Ze zegt ook: Je moet je schamen wat jij je ouders aan doet. Mijn broertje en zusje zeggen dit dan ook vervolgens tegen mij. Ik voel mij door niemand begrepen, alleen door een paar heel goede vrienden. Steeds vaker denk ik nu dat mijn vader wel autistisch moet zijn omdat hij zich zo gedraagt en afsluit voor contact. Moet ik me schuldig voelen dat ik geen band meer kan voelen nu? Ik wil mijn ouders eren en verlang naar contact met ze. Maar ik leer steeds meer dat dit alleen mogelijk is, als ik geen echt contact verlang. Ik woon gelukkig op mezelf en dat is de eerste plek in mijn leven waar ik mij een beetje veilig ga voelen.

Beste vragenstelster,

Je beschrijft een situatie die, zoals die door ervaren wordt, heel vervelend is. Het vervelende is vooral dat, wanneer je vader werkelijk een autistische stoornis heeft, het probleem veel moeilijker wordt. Ik wil trouwens vanaf deze plaats geen uitspraak doen over de vraag of ik kan opmaken dat je vader werkelijk een autistische stoornis heeft. Maar als dit zo is, wordt het moeilijk voor hem om het probleem te zien en te (h)erkennen: er wat aan doen wordt dan, van hem uit, helemaal lastig.
 
Ik zal toch proberen een richting te wijzen. Allereerst ben ik benieuwd waarom je broertje en zusje blijkbaar het probleem dat jij ervaart, niet als probleem ervaren. Deze vraag bedoel ik absoluut niet te stellen om te zeggen dat jouw gevoel onjuist of inbeelding zou zijn. Misschien dat zij zich gewoon voor het probleem afsluiten, het probleem negeren en eigenlijk eisen dat jij dat ook doet. Misschien dat zij er op een manier mee omgaan, die jou kan helpen met het probleem om te gaan.
 
Ik kan ook niet helemaal opmaken of jouw ouders geen contact willen of geen contact met je maken. Dat zijn twee verschillende dingen. Heel concreet en misschien wat flauw, maar ik hoop dat je de achterliggende gedachte begrijpt. Op je eigen verjaardag, als jouw vader je volkomen lijkt te negeren, zou je naar jouw vader kunnen toestappen en zeggen “Vader, gefeliciteerd met mijzelf; hoe gaat het met u?” Je kunt proberen jezelf in het aandachtsveld van je vader te brengen en zelf na te gaan hoe je aandacht voor je vader kunt hebben. Welke positieve eigenschappen hebben je vader en moeder? Waar zou je met hen over kunnen praten? Met andere woorden, in plaats van te accepteren dat jouw vader geen contact lijkt te leggen, kun je zelf contact leggen en redenen bedenken waarom je genegenheid voor hen kunt opbrengen.
 
Ik vraag me ook af waarom je jezelf veilig voelt, als je op jezelf bent: voel je jezelf onprettig doordat je vader geen contact legt of zit er nog meer achter? Zijn er nog meer dingen richting je vader, die je dwarszitten? Je bent zelf om bepaalde redenen onzeker en trekt dingen je persoonlijk heel sterk aan: dat is begrijpelijk! Maar ben je tevreden met jezelf? Heb je jezelf geaccepteerd, zoals je bent of verlang je van jouw vader dat hij jou bevestiging geeft? Dat laatste is heel begrijpelijk!

Wat betreft de genegenheid, ik merk jouw worsteling om van je vader en moeder te houden: maar ebt die liefde weg, omdat jouw vader geen contact zoekt of zit je eigenlijk nog meer dwars? Voel je dat band niet, omdat jouw vader geen actieve bijdrage levert om die band te maken en/of versterken?
 
Kortom, mijn antwoord is niet makkelijk: het vraagt van jou om jezelf een aantal dingen af te vragen. Als je erkenning van je vader zoekt, helpt het misschien om hem erkenning te geven; als je contact zoekt, helpt het misschien om zelf contact te maken met hem. Als je liefde wilt ontvangen, helpt het misschien om voor jezelf op te schrijven waarom jouw vader jouw liefde verdient. Misschien dat je het proces van contact, genegenheid en erkenning vanuit jezelf kan starten in plaats van te hopen en te bidden dat dit proces vanuit je vader zou moeten starten.

Het helpt ook met je goede vrienden de erkenning voor jezelf te vinden, die je thuis niet ervaart: het gezien worden. Vanuit het feit dat je jezelf erkend en gezien weet door je goede vrienden is er een weg om te laten zien dat jij je vader ziet, dat jij je moeder ziet; dat je wil weten wat hen beweegt. Misschien blijft het dan éénrichting, maar in elk geval heb je dan contact.
 
Ik hoop dat het je wat mag helpen.
 
Hartelijke groet,
M. W. Muilwijk

Dit artikel is beantwoord door

Ds. M.W. Muilwijk

• Geboortedatum:
  23-12-1980
• Kerkelijke gezindte:
  Hersteld Hervormd
• Woon/standplaats:
  Aalst
• Status:
  Actief

146 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven