De Christenreis van Bunyan

Ds. C. Harinck | 3 reacties | 07-09-2011| 17:00

Aan een Ger. Gem.-dominee. Ik heb laatst het boek "De Christenreis naar de eeuwigheid" van John Bunyan gelezen. Daarna heb ik nog een boek met meditaties over dit boek gelezen: "Op reis naar de eeuwigheid" van Ds. E. Venema. Beide boeken hebben een behoorlijke indruk gemaakt op mij en het laat me niet los. Het is alleen zo dat de dingen die ik nu doe in mijn leven niet meer zo goed voelen. Ik doe ze nog wel (macht der gewoonte) maar diep in mijn hart voelt het niet meer oké. Ik heb het dan over films (tv) kijken, muziek luisteren, bepaalde kleding dragen, mijn eigen gedrag naar mijn omgeving toe, etc. Maar ook bij mijn hobby's zit het me niet lekker meer. Alsof ik mijn tijd verdoe. Ik ben een liefhebber van mountainbiken, maar ik voel me nu slecht dat ik met een broek op de fiets stap. En als ik 's avonds toch weer een film heb gekeken, voel ik me ontevreden maar, ook alsof ik gewoon te weinig zin heb om iets anders te doen 's avonds. Het is allemaal dus een beetje dubbelzinnig. Nu vraag ik me dus gewoon af: ik geloof dat het boek van Bunyan een goede weergave geeft van het leven van een christen. Maar hoe pas je dat toe in je dagelijks leven? Ik ben een moeder van drie jonge kinderen, dus ik kan niet de hele dag op de bank zitten met de Bijbel? Ook het bedroefd zijn vanwege je zondekennis (door God in je hart gewerkt), hoe gaat dat? Omdat ik nu gewoon mijn dagelijks leven leid, voel ik me onrustig omdat ik te weinig met God en mijn eeuwige bestemming bezig ben. En als ik dan lees over de bekering van Christen en hoe hij verlangt naar de hemel, hoe moeilijk zijn reis is naar de hemel toe, dan wil ik aan de ene kant ook zo ontzettend graag hebben wat hij heeft. En aan de andere kant voel ik veel angst, alsof ik dan een heel moeilijk leven hier ga krijgen. Het klinkt misschien raar, maar mogen bekeerde mensen ook genieten van hun hobby's (koken, handwerken, lezen, fietsen, etc.) zonder dat zij zich schuldig hoeven voelen dat zij niet aan de Heere hebben gedacht? Er wordt toch vaak behoorlijk negatief aangekeken tegen het leven van Gods kinderen, alsof ze niets mogen en altijd somber zijn.

Beste vraagstelster,
 
Het lezen in Bunyans Christenreis heeft je onrustig gemaakt. Ik denk dat je voelt dat jouw leven zo anders is dan van Christen, die naar de hemel op reis is.

Laat ik beginnen met te zeggen, dat de Christenreis een menselijk boek is. Het is geen Bijbel, die onfeilbaar is. Bunyan was ook overtuigd dat niet alle pelgrims dezelfde weg hebben dan Christen. Daarom schreef hij nog een Christinnereis. Dat boek zou je ook moeten lezen om een compleet beeld te hebben.

Maar goed, je voelt je niet meer gemakkelijk met je leven van films bekijken, mountainbike rijden en alleen maar met de kinderen en het gezin bezig zijn. Op zichzelf zijn al deze dingen niet fout, behalve het bekijken van verkeerde films. Maar als je leven uit niet meer bestaat is het leeg. God wordt er in gemist. Jezus ontbreekt er in. En eigenlijk ontbreekt je een levensdoel. Dat je deze dingen ziet, vind ik juist en hoopvol. Vooral hoop ik dat je God mist in je leven.

Maar waar brengt je die onrust? Je moet de reis van de Christen beginnen. Je moet dezelfde pelgrimsreis beginnen. Je hebt gelezen dat die begon met het verlaten van Stad Verderf. Je moet tot een breuk met zaken komen, die voor God zonde zijn. Je moet met hartelijk berouw over je zonden en met de leegheid van je leven God gaan zoeken. God zoek je in je Bijbel, op je knieën en in de kerk. Vooral moet je het reisdoel voor ogen hebben. De pelgrim wist waarnaar hij op reis was. De heerlijkheid van het nieuwe Jeruzalem moet je trekken.

Je hebt een verkeerde gedachte over de bekering. Alsof dit alleen maar angst, een moeilijk en somber leven met zich meebrengt. Gods kinderen ervaren blijdschap in God en verwondering over Zijn genade en liefde en kennen de liefde van Christus, Die Zich voor hen overgaf op het kruis. Zij kunnen verder gewoon genieten van het goede dat God geeft, maar zij zien Gods goedheid er in en dat maakt het verschil. Je hoeft niet de gehele dag op de bank te zitten met een Bijbel of als een farizeeër te gaan leven. De roeping is juist in het gewone leven te laten zien dat je voor andere dingen leeft en dat je hoogste geluk in God en Christus is.

Hopelijk heeft dit antworod je geholpen en dan vooral om de reis te beginnen en met Mozes te kiezen om liever met Gods volk kwalijk behandeld te worden dan de geneugten van Egypte te hebben.
 
Ds. C. Harinck

Ps. Er is van mijn hand een boekje over de Christinnenreis.

Dit artikel is beantwoord door

Ds. C. Harinck

• Geboortedatum:
  09-04-1933
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerde Gemeenten
• Woon/standplaats:
  Kapelle
• Status:
  Actief

257 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven