Geen verliefdheid maar wel liefde

Ik (meisje, 24) ben al enige tijd goed bevriend met een jongen. Wij hebben een ‘gewone’ vriendschap waarbij we allebei geen verliefde gevoelens hadden. Er begint echter iets te veranderen: Ik merk dat ik veel om hem ben gaan geven en hem behoorlijk mis als hij er niet is. Dit is wederzijds. Waar ik nu echter een beetje mee in mijn maag zit, is hoe we hier mee verder moeten.  Aan de ene kant geef ik zoals gezegd veel om hem en zou ik hem niet willen missen, aan de andere kant hebben we geen ‘vlinders’ of iets dergelijks. Is dit voldoende basis voor een relatie, of zijn die hevige verliefdheidsgevoelens toch echt noodzakelijk?

Een verliefdheid heb je nodig om twee “wildvreemde” mensen contact te laten maken met elkaar. Een verliefdheid gaat na verloop van tijd ook altijd over. Een verliefdheid zou maximaal twee jaar duren. Een verliefdheid zelf kan ook geen basis voor een goed huwelijk zijn. Het is niet zo dat hoe verliefder je bent, des te beter je huwelijk later zal zijn. Als de verliefdheid in een relatie minder wordt, gaat deze over in liefde. Liefde is niet zo hevig als verliefdheid, maar het zit wel veel dieper. Je voelt je dan veilig bij elkaar, vertrouwd met elkaar, je kunt allerlei dingen samen delen, je gaat voor elkaar. Het is het rustige weten op de achtergrond dat je bij elkaar past en hoort.

Als ik jullie vraag zo lees, dan heb ik het gevoel dat jullie als het ware meteen in de fase van liefde terecht zijn gekomen. En dat is ook goed te begrijpen omdat jullie niet meer door een verliefdheid nog bij elkaar gebracht moesten worden. Jullie gingen al heel intens met elkaar om en zo zijn jullie langzaam maar zeker meer voor elkaar gaan voelen. Ik denk dat wat jullie meemaken een veel betere basis is voor een goed huwelijk dan wanneer je hevig verliefd bent.

Alie Hoek-van Kooten