Contact met jongen

C. M. Chr. Rots - de Weger | Geen reacties | 30-08-2011| 09:57

Ongeveer een jaar geleden had ik contact met een jongen. Er ontstonden wederzijds gevoelens tussen ons, maar we zijn niets met elkaar begonnen. Een van de grootste redenen was dat hij heel anders in het geloof staat. Hij is wel christen, maar vult dat op een hele ander manier in dan ik. We hebben sindsdien geen contact meer (behalve elkaar groeten als we elkaar tegen komen). Nu, een jaar later, mis ik hem nog steeds. Ik vraag me af of ik toch niet weer contact met hem moet opnemen en proberen of we er samen uit kunnen komen. Ik weet niet wat ik moet doen. Weegt de liefde of mijn levenswijze zwaarder? En kan ik van hem vragen zich aan mij aan te passen? Hij zegt dat wel te willen, maar ik weet niet hoe dat in praktijk gaat werken.

Beste vraagsteller,

Jullie komen elkaar tegen, zeggen eigenlijk niet meer dan "goeiendag". Tegelijk mis je de groeiende vriendschap van vorig jaar. Vat ik het zo goed samen?

Wat is er op tegen om nog eens met elkaar te praten in plaats van slechts te groeten? Wellicht zijn jullie beiden veranderd in de loop van het voorbijgegane jaar. In ieder geval ben je een jaar óúder… en mogelijk wijzer geworden. Als je heel anders in het geloof staat heb je veel stof om over te praten. En veel om voor te bidden. Maar als je al begint met te vinden dat jouw 'waarheid' ook de zijne moet worden, sta je niet open in welk gesprek dan ook! Durf je de uitdaging niet aan te gaan, beslis dan dat je níét verder wilt. En wil je dat wel, dan merk je vanzelf of er een klik is (kan komen) tussen jullie beiden. Of er een relatie-in-liefde kan gaan groeien. Dat vind ik iets anders dan te stellen dat er meteen een keuze moet worden gemaakt tussen "de liefde" (wat betekent dat voor jou?) en jouw levenswijze waaraan hij zich zou dienen aan te passen.

Je schrijft: hij zegt dat hij zich wil aanpassen, maar je weet niet hoe dat uitwerkt. Als de zaken zó staan kan ík je nú al wel zeggen dat er ooit een keer komt dat het botst! Liefde is namelijk niet iets dat van één kant komt en dat van de ander aanpassing vraagt (op geen enkel levensterrein), maar het is een voortdurend geven en ontvangen binnen een relatie waarin de ánder centraal staat; je wilt toch immers die ander gelukkig maken?

Ga je levensweg met God, maar span Hem niet voor je karretje door jouw gelijk te willen halen (want "heel anders in het geloof staan" zegt niets over wie God ís!).

Ik wens je alle goeds toe,
Marijke Rots

Dit artikel is beantwoord door

C. M. Chr. Rots - de Weger

• Geboortedatum:
  18-02-1947
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Aalten
• Status:
  Actief

1537 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven