Volhouden
ir. Raymond H. Warnaar | 4 reacties | 25-07-2011| 16:03
Vraag
Hoe kan ik met het feit omgaan dat er in Nederland kerken bij blijven komen? Waarom nemen de mensen geen moeite meer om te praten en gaan ze gelijk maar weg en denken ze zelfs in gebed niet meer aan deze kerken? De 'ik' in de mens keurt alles af en begint zelf een gemeente. Ik kan daar niet mee omgaan. Er kan heel veel mis gaan en zijn in een gemeente, dat weet ik uit ervaring. Het kan je kapot maken, ook dat weet ik. Maar nog steeds begrijp ik niet hoe er in kilheid mee omgegaan wordt. We zijn al zo'n intriest beeld voor de wereld om ons heen. Waar gaat nog iets van uit? De conferenties van bijv. HeartCry zijn super. Daar gebeuren echt wonderen, maar na zo'n weekend zie je het ballon-effect bij de meeste bezoekers: even opgeladen en weer door. Natuurlijk moeten we door dit leven. Ik weet dat God een plan heeft met elk leven, we zijn immers geschapen om te leven tot Zijn eer en de verandering die ik graag in de wereld wil zien, begint bij mezelf. Steeds vaker kom ik tot de ontdekking dat het veel beter is om alleen te zijn met de Heere dan met een groep mensen waarvan de helft er niets van meent, of alles weer bekritiseert. Alles wordt maar gewogen en grondig uitgespit, maar om al die discussies is er maar één die keihard lacht en dat is de duivel. Twijfel en onrust komen niet bij God vandaan. Hoe kan ik het volhouden? Ik verlang zo naar dag de dag Hij mij Thuishaalt.
Antwoord
Beste vraagsteller,
Bij het lezen van je vraag en toelichting kwam onderstaand gezang (75) in mijn gedachten: "'t Oog omhoog, het hart naar boven, hier beneden is het niet! 't Ware leven, lieven, loven is maar, waar men Jezus ziet. Wat men hoort of ziet op aard' is ons kost'lijk hart niet waard; wil men leven, lieven, loven: 't oog omhoog, het hart naar boven!"
Een ideale christen of kerk zullen we daarom op aarde nooit tegenkomen. Hoe vaak vallen we onszelf niet tegen? Hoe langer we op aarde rondlopen, hoe meer we daarvan zouden moeten gaan beseffen. Niet pessimistischer, maar wel realistischer. We zien dat we zelf niet eens een dag staande kunnen blijven voor de Heere tegenover de zonden en verleidingen om ons heen, we zien dat ook bij onze broeders en zusters, vrienden en bekenden en we zien ook steeds meer hoe de vorst der duisternis in de wereld zich inspant om, als het mogelijk ware, alle christenen te verleiden, te bespotten, te vervolgen, of onderling elkaar de maat te nemen met als doel de liefde en de heerlijkheid van de Heere en van Zijn dienst weg te nemen.
De grote tegenstander van Christus streeft er naar om duisternis, chaos en liefdeloosheid te promoten onder de christenen al of niet door middel van of onder de dekmantel van kerkelijke instellingen en tradities. De ware liefde en vrede van God mag niet zichtbaar zijn in deze wereld! Dan begrijp ik je reactie dat het beter is om alleen te zijn met de Heere dan met een groep mensen waar discussies (liefdeloosheid) plaatsvinden. Als we alleen met de Heere zijn, dan mogen we al onze zorgen, twijfels en zwakheden bij Hem neerleggen en achterlaten, zoals een klein kind bij zijn vader of moeder mag schuilen en vertroost wordt. Wat een belangrijke momenten zijn dat, die we dagelijks nodig hebben. Wat een grote God hebben wij dat Hij ons dagelijks wil ontvangen en bemoedigen! Welke aardse vorst geeft het privilege van zo'n dagelijkse audiëntie?!
En nu de andere kant. Onlangs heb ik een meditatie verzorgd vanuit Lukas 8:26-39 over de bezetene van Gadara. Hij werd verlost van een grote hoeveelheid duivelen. Daarna bad hij de Heere of hij bij Hem mocht blijven. Maar Jezus liet hem van Zich gaan met de woorden: Keer weder naar uw huis en vertel wat grote dingen u God gedaan heeft. Deze man kreeg een taak mee, geen gemakkelijke, maar wel een grote en God verheerlijkende taak: om goed van de Heere te spreken! Zijn toehoorders waren geen engelen, maar de opdracht bleef dezelfde. Zo ook voor ons.
Ik ben wat afgeweken van de eigenlijke vraag die je stelde door eerst op je toelichting in te gaan, die misschien wel belangrijker is dan de vraag zelf waarom er steeds nieuwe kerken bij komen en hoe daar mee om te gaan. Persoonlijk zou ik me daar niet zo heel erg druk over maken. Het doel van Gods evangelie is om het goede nieuws van bekering en geloof en van de zaligheid door Jezus Christus te verspreiden onder mensenkinderen. Kerkelijke gemeenten, predikanten, evangelisten en christenen zijn daar een middel in. Gebrekkige middelen. Wat niet wegneemt dat een ieder die daar bij betrokken is, hiervoor verantwoording zal moeten afleggen.
Tenslotte, er is inderdaad veel kilheid, doodsheid en leegheid in de wereld, maar ook in de kerkelijke gemeenten, en ook in ons eigen hart (de bron ervan). Als we dagelijks bij de Heere mogen komen met de belijdenis van onze zonden en zwakheden, dan wil Hij ook dagelijks ons vergeven en vervullen met Zijn warmte, vrede en liefde. We mogen ook elke dag in het gebed andere mensen bij de Heere neerleggen die ook Zijn liefde en vergeving nodig hebben. Het wonderlijke is als we andere mensen door het gebed bij de Heere brengen, we deze mensen ook zelf lief gaan krijgen, anders kunnen we er ook niet voor (blijven) bidden. En wat nog groter is: de Heere wil gebeden verhoren en Zijn naam door hen en ons verheerlijken!
Met vriendelijke groet,
Ir. Raymond Warnaar
Dit artikel is beantwoord door
ir. Raymond H. Warnaar
- Geboortedatum:17-08-1968
- Kerkelijke gezindte:ICF (zendingsgemeente CGK)
- Woon/standplaats:Apeldoorn
- Status:Inactief
Bijzonderheden:
Directeur NET Foundation (wereldwijd voorgangers toerusten), toeruster/spreker, voormalig evangelist in Latijns-Amerika en ouderling ICF Apeldoorn.
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Ik kan me in het antwoord van Raymond herkennen, maar bedacht me tegelijkertijd ook iets anders.
Zoals het je nu schrijft, lijkt het alsof je de last van de kilheid van de wereld en de mensen die daarop leven in je eentje wilt dragen. En het is alsof je daarbij alleen oog hebt voor de zaken waarin mensen elkaar teleur kunnen stellen.
Echter.. er is ook zoveel waarin je juist samen met medegelovigen de grootheid en diepte van God mag ervaren op een manier die meer is dan dat je ALLEEN zou kunnen ervaren. Dit is een van de geheimen van het samen met anderen geloven in die ene Heer en Heiland.
Je schrijft aan het einde van je vraag dat je liever opgenomen zou zijn. De enige reden dat je hier op aarde bent is - als ik het even simpel mag zeggen - om Hem te eren. (Anders gezegd: als God het idee had dat je geen taak meer hier op aarde te vervullen had, dan had Hij er toch ook voor kunnen kiezen dat mensen die de Here Jezus aannemen per direct zouden worden opgenomen in de hemel?
Welnu.. dat is niet het geval. God wil graag dat mensen hem in de tijd die hen hier op aarde gegeven wordt eren, en dat kan op verschillende manieren.
Ik wil je daarom graag bemoedigen door te op te roepen om te kijken welke taak er in het koninkrijk voor jou weggelegd is. Waar liggen jouw persoonlijke gaven en talenten, en hoe kun je die inzetten ter eer en verheerlijking van Zijn Naam?
Als je je gaat realiseren dat God een plan met je leven heeft, en als je je gaat realiseren dat hij de perfecte Vader is, dan ga je vanzelf je anders naar zaken kijken... Zullen die verschillende dingen waar je je nu aan stoort dan ineens weg zijn? Nee, waarschijnlijk niet.. Maar de manier waarop jij naar die dingen gaat kijken komt dan in een ander licht te staan.
Ik wens je Gods rijke vrede toe.
Cave
-Steeds vaker kom ik tot de ontdekking dat het veel beter is om alleen te zijn met de Heere dan met een groep mensen waarvan de helft er niets van meent ...
Jij bent niet verantwoordelijk voor degenen die er niets van menen, en probeer eens te kijken naar die andere helft.
Waar twee of drie in Zijn Naam vergadert zijn is Hij in het midden, dus als Hij er wil zijn waarom jij dan niet?
Dan zie je toch niemand anders meer dan Jezus alleen!
Blessings!
Richt je blik inderdaad naar boven, waar de 'kerkenstrijd' voorbij is.
Als u nu met Christus opgewekt bent, zoek dan de dingen die boven zijn, waar Christus is, Die aan de rechter hand van God zit. Bedenk de dingen die boven zijn en niet die op de aarde zijn, want u bent gestorven en uw leven is met Christus verborgen in God. (Col. 3:1-3)
En in aanvulling op de mooie woorden van Caveman en 1a2b3c, Inderdaad staan we op deze aardkloot om God te dienen. En hoe doe je dat? het tweede gebod is gelijk aan het eerste: je naaste liefhebben als je zelf. Je naaste liefhebben is hetzelfde als God dienen. Volgende vraag is dan natuurlijk, hoe heb ik mijn naaste lief? Ook dat is niet zo moeilijk. Het spreekwoord zegt: wat gij niet wilt dat u geschied, doe dat ook een ander niet. Dit spreekwoord klopt niet en dat is niet de methode om je naaste lief te hebben. Het zou inhouden dat je gewoon niets moet doen. Jezus zegt het zo: "En gelijk gij wilt, dat u de mensen doen zullen, doet gij hun ook desgelijks". Dus als je er gewoon af en toe eens bij stil staat wat jij leuk zou vinden als de mensen dat voor jou zouden doen, en je doet dat vervolgens voor een ander dan volg je Jezus na. En neem maar van mij aan dat dat in praktijk ook echt zo werkt want door je eigen gedrag roep je het gedrag van een ander over je af. Als jij zonder eigenbelang maar gewoon omdat je vind dat het zo hoort, dingen voor andere mensen doet, zullen ze dat ook voor jou gaan doen.
