Afgesloten van de christelijke wereld
Ds. A.T. Vergunst | 8 reacties | 19-07-2011| 15:00
Vraag
Ik zit met een moeilijk situatie en weet niet goed wat ik er mee aan moet. In mijn gemeente is er geen dominee en ook de gemeente van mijn ouders heeft geen dominee meer waar ik naar toe kan stappen. Ik (vrouw, 24 jaar) ben nu vier jaar getrouwd met een ongelovige man. Ikzelf kom uit de Ger. Gem. en hecht veel waarde aan het geloof. Voor ons trouwen ging mijn man mee naar de catechisatie en we zouden na het huwelijk samen belijdenis doen en dan zou mijn man zich laten dopen. Maar na het trouwen was er ineens een omslag. Mijn man wilde verhuizen naar Limburg waar geen Ger. Gem. in de buurt is. De enige kerk waar ik nu heen ga, is een Gereformeerde Kerk, die het naar mijn mening allemaal niet zo nauw neemt. Zo staan er vrouwen op de kansel en wordt er in plaats van Psalmen alleen maar liederen gezongen met begeleiding van piano of elektrische gitaar. Mensen komen in oude spijkerbroeken naar de kerk, etc. Uiterlijkheden, maar toch, naar mijn gevoel, totaal geen eerbied. Ik voel mij totaal afgesloten van de christelijke wereld waar ik vandaan kom. Steeds meer en meer dwong mijn man me af om geen contact meer te hebben met mijn ouders of christelijke vrienden. Inmiddels hebben we samen een zoon (vier jaar) die ik gelukkig heb laten dopen (terwijl ik zelf tegelijkertijd ook belijdenis heb gedaan). Dit is het enige wat ik nog aan godsdienst mocht doen van mijn man. Ik weet niet hoe ik het bij hem uit moet houden! Ik bid iedere dag weer om uitkomst. In de Bijbel staat dat we geen last op onze schouders krijgen die te zwaar is, maar zo voelt dit huwelijk wel! Wat is Gods weg? Destijds geloofde ik vast dat mijn man door het geloof gegrepen was, maar nu blijkt niets minder waar! Daarbij komt nog dat mijn man op het slechte pad is geraakt en in het drugscircuit verzeild is geraakt. Hij zit vanaf deze maand in de gevangenis en moet nog zes jaar zitten. Ik ben wanhopig! Wat is hierin Gods weg? Ik wil mijn eigen weg niet meer volgen. Dat heb ik destijds gedaan toen ik een juk aanging met een ongelovige en door voor het huwelijk zwanger te raken.
De zorgverzekeringen van Care4Life
Waarom overstappen naar de Care4Life zorgverzekering? Lees hier over onze principiële uitsluitingen.
U bent al verzekerd vanaf € 149,10 per maand.
Antwoord
Beste vriendin,
Ik kan de wanhoop lezen in je brief. Hoe innig triest is je levenspad. Maar er is genade bij God, hoewel je het niet altijd bij mensen vindt. De Heere Jezus ontving zondaren en tollenaren. Dat waren allemaal Joden die verkeerde keuzes gemaakt hadden zoals jij. Geen een van hen zond Hij weg maar Hij ontving ze zoals de vader zijn verloren zoon ontving. Klopt dus eerst aan bij Hem die wachtend uitziet op jouw terugkomen naar Hem. Wat de verloren zoon niet van te voren wist, dat mag jij wel weten. God is "gaarne vergevend."
Ten tweede, neem weer kontact op met je eigen familie. Je schreef dat je man het je verbood om contact te hebben met ouders en christelijke vrienden. Daarin heeft je man onbijbels gehandeld jegens jou; ik denk daarom dat je toch hierin niet verkeerd doet als weer contact opneem met je ouders en andere vrienden terwijl hij nu in de gevangenis zit. Jij hebt je ouders en je vrienden zo nodig en ik hoop en bid dat zij je ook willen ontvangen.
Omdat je man voor zes jaar in de gevangenis zit, is het dan niet mogelijk voor jou om naar je ouderlijk huis of omtrek terug te verhuizen? Je zult zelf ook wel over deze optie nagedacht hebben. Ik hoop dat het mogelijk is voor je om dat te doen. Je hebt geestelijke leiding nodig vanuit een bijbelse kerk waar Gods Woord geëerd wordt. Blijf daarom niet waar je bent, maar zoek ‘huiswaarts’ te gaan als dat mogelijk is.
Misschien hoop je wel dat ik zeg dat je je man mag verlaten. Maar dat mag en kan ik niet schrijven. Het huwelijk is niet iets dat we zomaar aan de kant zetten als het niet meer gaat. Het wordt anders als je man je verbiedt om God te dienen en het samenleven totaal onmogelijk wordt. Dat moeten we God boven onze eigen man gehoorzaam zijn.
Het zijn zomaar wat gedachten en wie ben ik om jou hierin de weg te wijzen. Ik vind het een hele worsteling om je het juiste te schrijven. Schrijf gerust terug. Vergeet nooit dat er uitkomst is bij de Heere. Hij is Almachtig en hoort zelfs de kraai die tot Hem roept. Misschien voel jezelf wel als zo’n kraai, onrein en onwaardig. Maar voor zulke onwaardige mensen zond God Zijn Zoon in de wereld.
Met liefde,
Ds. A. T. Vergunst
Dit artikel is beantwoord door
Ds. A.T. Vergunst
- Geboortedatum:22-09-1961
- Kerkelijke gezindte:Gereformeerde Gemeenten
- Woon/standplaats:Carterton (Nieuw-Zeeland)
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Je hebt een mooie reactie van ds Vergunst gekregen !
Ik hoop dat je daarmee aan de gang wilt en kunt.
Heel veel sterkte en wijsheid gewenst !
Alleen: er wordt voor jou/jullie gebeden.
Ik wil niet zeggen: geef niet op, dat kan overkomen als een dooddoener, maar blijf alsjeblieft dicht bij Hem!
Je schrijft, dat je man je hindert in je geloof. Je kind is nu vier. Als je man een paar jaar in de gevangenis zit, kun je juist tijdens de volgende belangrijke jaren je kind van God vertellen en in het geloof opvoeden. Zeker is het zo dat je niet lichtvaardig mag scheiden, maar aan de andere kant zei Paulus, dat vrouwen die tot geloof gekomen waren niet moesten scheiden als hun man bij hun wilde blijven ondanks hun geloof. In jouw situatie is het eerder andersom zo, dat je man onder valse voorwendselen met je getrouwd is, of inderdaad plotseling 180 graden van gedachten veranderd is en jouw nu probeert te verhinderen naar je geloof te leven, terwijl hij van tevoren heeft geweten, dat dit voor jouw (als je het van tevoren had geweten wat je nu weet) misschien een reden geweest zou zijn ondanks je zwangerschap geen huwelijk met hem aan te gaan.
Omdat uit je vraag naar voren komt, dat hij controlerend is (hij besliste dat jullie zouden verhuizen, hij dwingt je contacten te verbreken, enz.) en omdat hij (opeens na het huwelijk????!) op het slechte pad geraakt is, is het goed voor jezelf erover na te denken waartoe hij nog meer in staat is.
Als hij je als eens lichamelijk ruw behandeld of mishandeld heeft, is dat extra belangrijk.
Ook al denk je dat hij jou nooit kwaad zou doen, dan bedenk hoe hij anderen behandelt en behandeld heeft (6 jaar gevangenis krijg je meestal niet alleen voor een beetje drugs) en bedenk dan dat alles waartoe hij tegenover anderen in staat is, hij ook tegen jou kan doen. Alles. Als je dat goed doordacht hebt, bedenk dan of het op de lange duur veilig is om met je kind bij hem te blijven. Zo niet, wacht dan niet, maar handel liever nu.
De meeste vrouwen (en kinderen) die slachtoffer worden van geweld, worden dat door hun eigen partner, vooral rond de tijd dat ze hem verlaten.
Als je verhuist, deel het hem dan mee, en ga daarover niet in discussie. Als hij boos wordt heeft hij vier jaar de tijd om af te koelen.
Als laatste wil ik nog iets zeggen, dat je al gemerkt hebt:
Woorden zijn goedkoop
Iemand kan van alles beloven, wat hij voor je wil doen en wat hij wel niet voor je zal doen als hij eenmaal weer kan, als hij uit de gevangenis komt. Je hebt aan zijn gedrag in het verleden al gemerkt, wat zijn woord waard is. Pas als iemand zich gedraagt als een ander mens, kun je voorzichtig beginnen te denken dat hij werkelijk veranderd is.
Gods zegen gewenst
DrJ
P.S.
Misschien is het bovenstaande op jouw wel niet helemaal van toepassing. Uit mijn ervaring wilde ik niet nalaten het toch te zeggen, omdat zo ja, een mens erg in de puree kan komen te zitten.
Allereerst moet je om jezelf denken. Je hebt in de eerste plaats een wandel met God, in de tweede plaats een wandel met je man.
Als je dagelijks bid voor zijn bekering, lijkt het me zeer waarschijnlijk dat je zijn bekering hiermee zou kunnen verbidden.
Vergis je niet hoor. Zo vanzelfsprekend als Jezus voor ons kan zijn, zo vaag en raar kan Jezus zijn voor mensen van wie de ogen worden gesloten door een boze geest.
Sterkte!
Ik wens je Gods rijke zegen.
Ik zou u graag willen helpen, mocht u daar behoefte aan hebben.
