Geloof en emotie onderscheiden

Mooi gezegd: Het geloofs-gevoel is dus iets in ons en het geloof richt zich op Gods beloftewoord buiten ons.

Maar ook de gevoelens die met het geloof gepaard gaan zijn niet continu hetzelfde.
Dus denk niet dat als je de liefde, blijdschap ....enz. minder ervaart dan eerder, je geloof niet echt zou zijn.
Voorbeeldje: als je pas verkering hebt of getrouwd bent wordt je er helemaal door in beslag genomen en zijn je gevoelens ws heftiger dan wanneer je 25 jaar getrouwd bent.
Gelukkig zegt dat niets over de liefde die er voor elkaar is.
En verder zijn wij mensen nou eenmaal aan stemmingen onderhevig.
Het geloof is gebaseerd op feiten (Gods Woord) en feiten veranderen niet door ons gevoel, daarom moeten we nooit op ons gevoel vertrouwen.

@1a2b3c
Waarom over geloof schrijven als het 'zeker weten' is door feiten onderbouwd.
Trouwens de vagensteller maakt zich er ook met een Jantje van Leiden vanaf, hij zou ook kunnen vragen waarom als je blij en gelukkig bent je toch niet in God kunt geloven en waarom als je hele familie is uitgemoord je toch nog kunt geloven? En dan heb je het antwoord, dan weet je het verschil tussen emotie/gevoel en geloven.
Als je doodongelukkig bent, van iedereen verlaten en je geloof blijft overeind, dan weet je wat geloven is.

Geloof is een reactie op wat iemand zegt. Je gelooft de persoon (hetgeen vergezeld kan gaan met bewijzen en/of argumenten) of je gelooft de persoon niet.
Je acht de persoon betrouwbaar of niet. Jezus vraagt telkens om dit geloof in alle 4 de Evangeliën, keer op keer, lees maar. Adam en Eva hechten meer geloof aan wat de satan zei dan aan wat God had gezegd. Abraham geloofde God.
Geloof is gebaseerd op iets dat van buiten komt, iets dat een persoon tegen je zegt.
In het geval van het Bijbelse Geloof is dit wat God tegen ons heeft gezegd door Zijn profeten en door Zijn eigen Zoon, hetgaan is opgeschreven door getuigen en deze geschriften zijn verzameld in de Bijbel.

Gevoel is hoe je dit beleeft en komt van binnen. Gevoel is vanuit je zelf (alhowel het uiteraard kan worden veroorzaakt door een ander of gericht kan zijn op een ander).

Stel je voor dat iemand je verteld dat je de erfgenaam bent van een kasteel in Schotland en komt ook met een overtuigende argumenten. De vraag is dan: acht je deze persoon betrouwbaar, geloof je hem. Zo ja, dan ga je daar naar handelen en reis je naar Schotland. Zo nee, dan doe je niets.
Als je hem gelooft wordt je waarschijnlijk ook blij en vol verwachting, zo komt je gevoel mee. Geloof je hem niet dan blijf je er waarschijnlijk koud eronder, hooguit dat je je wat ongemakkelijk en onzeker voelt.

Het gevoel kan ook tegenwerken, als de tandarts mij verteld dat ik een zenuwhandeling nodig heb of anders grote problemen krijg zal mijn gevoel (voor mij in ieder geval) tegenwerken. Hier wordt ik niet blij van en heb er helemaal geen zin in. Als ik de tandarts echter geloof zal ik het toch laten doen, tegen mijn gevoel in.

Helaas geloven vele mensen God niet, dat is altijd als zo geweest, lees het oude testament maar. Ook veel kerkmensen geloven God niet, ze geloven niet dat wat Hij zegt in de Bijbel werkelijk waar is en dat Hij het meent, velen lezen amper of slechts oppervlakkig wat Hij heeft gezegd en luisteren (=overdenken en het handelen laten beinvloeden) al helemaal niet. Daarom komt er ook geen handelen uit voort.
Ze geloven wel wat bepaalde mensen zeggen en hun handelen is dan ook telkens daarop gebasseerd.
Anderen geloven wat hun gevoel hen zegt. Hun gevoel is dan de 'persoon' die tegen hun spreekt. Maar dit gevoel is niet God, het is een gevoel dat kan voortkomen uit van alles en nog wat.
Er kan veel religieus handelen zijn maar is dan gebassseerd op wat mensen zeggen, of op wat het gevoel zegt, maar niet op wat God heeft gezegd in de Bijbel.

Bijbels geloof is te vertrouwen op Gods beloften door dik en dun zoals verteld aan ons door Zijn Zoon Jezus Christus: "Geloof in Mij en Ik zal voor je zorgen voor nu tot in alle eeuwgheid en je zal eeuwig bij Mij zijn".
Het handelen dat daar uit voortkomt is dat je niet meer op andere dingen je vertrouwen zet en dat najaagt, op je werken, op je gevoelens, op je zondegevoel, op je vroomheid, op je ervaringen, op je activiteit, op je bankrekening, op je carriere, op je bezit, op je uiterlijk, op je vaardigheden, op je relaties, op andere mensen, op wat dan ook. Niet dat deze dingen verdwijnen maar ze worden van ondergeschikt belang. De steunpilaar onder alles is Jezus, al het andere mag wegvallen, en alles wat je daarboven op krijgt kan je met dankzegging aannemen van Hem.

Als je hierin groeit houdt je dit ook vol als het moeilijk wordt, als er tegenslag komt, moeite, ziekte, armoe en dood. Je blijft geloven op Gods beloften zoals ons gegeven door Jezus CHristus, Zijn Zoon, voor nu en voor straks. Ook als je in zonde valt, ook als mensen je aanvallen over je geloof, ook als de satan je aanvecht.
Soms heb je hier goede gevoelens bij en soms slechte. Soms ook gemengd.

Het is niet het geloof dat rechtvaardigd, het is Jezus die rechtvaardigd, maar door het geloof in Hem krijg je hier deel aan, in de (geloofs)relatie met Hem. Jezus is niet alleen de deur maar Hij is ook het doel, de Bruidegom. Nu kun je die relatie hebben in geloof, straks in aanschouwen, voor eeuwig.

Geloven in Jezus is zelfs dat je niet meer je vertrouwen zet op je eigen geloof, alleen op Jezus en op Zijn beloften zoals Hij die heeft gesproken en staan opgeschreven in de Bijbel
Geloof richt zich naar buiten. Gevoel naar binnen.

Daniel: Waarom over geloof schrijven als het 'zeker weten' is door feiten onderbouwd.

Omdat de feiten gelooft moeten worden. Heb.11:1 Het geloof nu is een vaste grond van de dingen die men hoopt, en een bewijs van de zaken die men niet ziet.
Er zijn nogal wat mensen die zeggen te geloven dat de Bijbel van kaft tot kaft waar is maar dan vervolgens tot de conclusie komen: als ik er geen goed gevoel bij heb geloof ik het niet voor mezelf.
Daaruit blijkt dat ze meer vertrouwen/geloof hebben in hun gevoel dan in de feiten, God's Woord.

Ben het helemaal met Gerard eens!

@Gerard:
Heel mooi gesproken! Treffend verwoord!
@1a2b3c:
Waarom ben jij toch altijd zo angstig voor je gevoel? Het lijkt mij onmogelijk om je gevoel uit te schakelen. We zijn immers geen robots. Wat probeer je buiten de deur te houden? Twijfels? Onzekerheid? Iets anders? (hoef je hier geen antwoord op te geven, hoor).
Het lijkt me wel belangrijk om dat voor jezelf eens onbevangen en eerlijk te onderzoeken. Anders loop je het risico dat het in moeilijke tijden, wanneer je je fundament hard nodig hebt, gaat woekeren.

@Pompelmoen, ik ben niet bang voor mijn gevoel en ik ben er beslist niet voor om het gevoel uit te schakelen. (als dat al zou kunnen)
Waar ik wel bang voor ben is: leven vanuit je gevoel i.p.v. leven vanuit het geloof.
Daarmee ontken ik niet dat er gevoel is wanneer je gelooft, gelukkig is dat er wel!

Er is een soort prediking die sterk de nadruk legt op het gevoel, wat je allemaal moet bevinden vóórdat je in Jezus geloven mag.
Voor mij is dat jarenlang een enorme blokkade geweest, altijd maar zoeken in jezelf naar de juiste gevoelens die er nooit waren en die ik ook niet maken kon, en daarom was Hij nooit voor mij.
Helaas ben ik de enige niet die in die leugen verstrikt was, anders zou ik m'n mond wel houden.
Ik weet dat er nog héél veel mensen uit die richting vastzitten in die dingen, en ik weet ook dat mensen die niet met zo'n leer zijn opgevoed nauwelijks begrijpen waar je het over hebt.

Je laatste zin snap ik niet goed, mijn fundament is Gods Woord dus waarom zou ik risico lopen om te gaan woekeren?
Risico loop je wanneer je het gevoel als fundament hebt.

@1a2b3c,

Aha, nu begrijp ik het! Het blijkt dat wij een heel verschillende invulling geven aan het begrip 'gevoel'. Ik had helemaal niet de bevindelijke variant in mijn hoofd.
Bij 'gevoel' denk ik eerder aan (bijvoorbeeld) het vertrouwen dat ik niet-rationeel en niet-feitelijk ervaar in God en het goddelijke.

Ik was er ten onrechte van uitgegaan dat je bepaalde twijfels of onbehaaglijke gevoelens probeerde weg te drukken met een rationeel vertrouwen in God. Met dat woekeren bedoelde ik dat, wanneer je dat soort twijfels e.d. niet onder ogen ziet, die twijfels in zware tijden geheid een eigen leven gaan leiden. Terwijl je juist dan een stevig fundament nodig hebt!

@Pompelmoen,

Op dat laatste heb ik toch nog een kleine aanvulling.
Juist in zware tijden als je aangevallen wordt door twijfel is de Bijbel zo belangrijk, dan heb je niets aan je bevinding/gevoel.
Twijfel, ongeloof en aanvallen van de duivel e.d. kunnen we overwinnen met het zwaard van de Geest (Gods Woord) Ef.6:17.
Dan ga ik dus niet kijken hoe ik me voel maar maak m'n twijfel concreet en ga onderzoeken wat erover in de Bijbel staat.
Als ik dat dan weer geloof verdwijnt de twijfel, en normaal gesproken de negatieve gevoelens ook, en zo niet dan weet ik toch dat Gods Woord waar is.
Ik denk dat je dan wel zeggen kunt dat het aanvoelt als 'rationeel vertrouwen' in God, maar tegelijk weet je dat het niet alleen rationeel is, omdat er in de Bijbel staat dat de Heilige Geest in het hart van de gelovige woont. zie o.a. Hand.15:8.
En dat verandert niet als je het even niet voelt of merkt, of wanneer je gewoon een beroerd gevoel hebt.

Klinkt misschien een beetje technisch allemaal maar da's niet zo bedoelt.

@1a2b3c
Nu ben ik het helemaal met je eens.

'Juist in zware tijden als je aangevallen wordt door twijfel is de Bijbel zo belangrijk, dan heb je niets aan je bevinding/gevoel'.

Je verwoort het heel mooi.

verwoord i.p.v. verwoort....sorry 1a2b3c...ik ging te snel.

Wat 1a2b3c zegt is volkomen terecht. Ik ben een tijdje geleden vanuit de vrijgemaakte kerken overgegaan naar de hersteld hervormde kerk. Op zich wordt daar prima gepreekt. In de GKv dacht ik vaak, ho ho, er is ook nog een verbondseis, maar nu denk ik vaak, ho ho, er is ook nog een verbondsbelofte! En als je er langer kerkt dan gaat je natuurlijk een bepaalde trend opvallen. En die trend is een grote nadruk op bekering. Er zijn dominees die zelfs een bepaalde weg tot die bekering voorschrijven. En dat heeft tot gevolg wat 1a2b3c beschrijft.

Door zo de nadruk op bekering te leggen breng je mensen aan het twijfelen. Eerlijke gelovige mensen beginnen zich af te vragen of hun geloof wel echt is, want ze hebben toch nog nooit dat ene moment meegemaakt. Ze zitten te wachten op een gevoel dat helemaal niet hoeft te komen, en daardoor gaan ze twijfelen aan hun eigen geloof. Het komt wel voor dat iemand plotseling beseft dat hij vanaf nu bekeerd is, maar bij de meesten is het gewoon zoals de catechismus zegt, een afsterven van de oude, en een opstaan van de nieuwe mens. En dat is een levenslang proces.

En is dat allemaal zo erg? Als je dat even verder overdenkt wel ja. Want Jacobus leert ons dat twijfel een grote zonde is, zo groot dat als je bidt in twijfel, dat je dan niets van de Heere ontvangen zal. (Jac.1:6-7) Dat is nogal wat maar het staat er wel, en dus geloof ik dat. Maar kijk ook eens naar wat het uitwerkt:

Bij het avondmaal blijven velen zitten. Dat komt omdat ze van zichzelf niet 100% zeker weten dat ze bekeerd zijn. Als ze dan aan zouden gaan "eten en drinken ze een oordeel over zich". (het gekke is dus dat ze dát wél geloven!) Nou is dat ook zo als je ongelovig en wel het avondmaal zou gebruiken (hoewel ik daar best eens een apart boompje over op zou willen zetten!) Dat is, zoals dat heet, een miskenning van het lichaam van Christus. Maar laten we wel wezen, als je niet aangaat terwijl dat wel zou moeten, dan is dat óók een miskenning van het lichaam van Christus! dan ontken je dat Jezus ook voor jou gestorven is! En dan tast je de basis van ons geloof aan. Want geloven in Jezus en belijden dat hij is opgewekt betekent dat jij behouden wordt. Als je dat niet gelooft wordt je dan ook niet behouden!

Hier is dan dus een situatie ontstaan waarvan Jezus tegen de farizeeën zegt: Zelf gaan jullie niet binnen en wie binnen wilden gaan hebben jullie tegengehouden. (Luc. 11:52) We hebben ons aan laten praten dat we bepaalde belevenissen moeten hebben meegemaakt voordat we van een echt geloof kunnen spreken. Maar wat geloven is staat gewoon in de bijbel: het is een zeker weten (hebr.11:1) en een vast vertrouwen (Rom.10:9). Zeker weten dat God bestaat, en er vast op vertrouwen dat hij, door het offer van Jezus, het goed met je zal maken. That's it, meer heeft de bijbel niet te koop.

Als je als kerk uitdraagt dat je eerst bepaalde dingen moet hebben meegemaakt voordat je van een geloof kunt spreken dan mag je beginnen je af te vragen of die kerk wel bestaansrecht heeft. Want het gaat hier rechtstreeks om de eer van God zelf. En door twijfel te zaaien, maar ook door te tolereren dat mensen zeggen dat Christus er niet voor hen is, doe je God oneer aan.

@plderoos: EENS!!!!!!!!!!