Twijfelen aan geloof
Ds. N. den Ouden | 2 reacties | 12-07-2011| 09:20
Vraag
Ik heb veel vragen waar ik al langere tijd mee rondloop. Hoe weet je dat je waarlijk schuld belijdt? Dat je oprecht bidt? Dat je bekering waarachtig is en dat je geen tijdgeloof hebt? Dat het meer is dan een gevoel, dan alleen de buitenkant? Deze vragen zijn, denk ik, vooral vragen die voortvloeien uit ongeloof. Maar ook vooral omdat ik bang ben, bang dat het niet oprecht is. Bang dat ik als een huichelaar in de kerk zit en naar de Bijbelstudie ga. Bang dat ik mezelf voorlieg, maar voor God kun je toch niets verbergen. Bang dat ik overkom als christen naar anderen toe maar dat ik dat helemaal niet ben. Dan lieg je toch en dat wil k niet! Wat moet ik doen? Hoe kan ik mijn Godskennis vergroten, zodat mijn twijfel minder wordt?
De zorgverzekeringen van Care4Life
De zorgverzekeringen van Care4Life stellen de beschermwaardigheid van het leven voorop. Benieuwd hoe?
Antwoord
We hebben alle reden om aan onszelf te twijfelen en onszelf te wantrouwen. Arglistig is ons hart. Meer dan enig ding. Dodelijk is het. Wie zal het kennen? Alle mensen zijn leugenachtig, zegt Paulus. Maar ook anderzijds: God is waarachtig! Zijn Woord is waarachtig. Zijn Zoon is waarachtig. Zijn beloften zijn waarachtig. Als ons hart (en misschien ook de duivel wel) ons beangstigt en zegt: Jij bent een huichelaar, dan moeten we dat maar instemmen. We zijn het ook. Maar God en Zijn Woord waarmee Hij ons roept zijn waar. En het werk dat Christus gedaan heeft is waar. De beste zekerheid dat wij ons niet bedriegen, ligt daarin, als we telkens opnieuw als verloren zondaren die niets zijn en niet hebben, ons werpen op het volbrachte werk van Christus.
Iemand schreef: De kentekenen van mijn bekering zijn de tekenen in Zijn handen en Zijn voeten. Hij bedoelde daarmee te zeggen: In mezelf heb ik geen houvast. Maar ik heb het in Hem. Wat we nodig hebben is dus niet te denken dat wij het wel menen, en dat het bij ons toch wel goed zit. We moeten wanhopen aan onszelf, en onze enige hoop op Christus stellen. Het middel om dat te leren is bekend: Volharden gebed en aanhouden lezen in Zijn Woord.
Ik wens het je van harte toe, zo al je sterkte in de Heere alleen te vinden.
Hartelijke groet,
Ds. N. den Ouden
Dit artikel is beantwoord door
Ds. N. den Ouden
- Geboortedatum:25-10-1969
- Kerkelijke gezindte:Hersteld Hervormd
- Woon/standplaats:Leerbroek
- Status:Inactief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Ik denk niet dat je zoiets per ongeluk kunt zijn, dat weet je van jezelf, dan doe je je anders voor dan je bent, als je liegt spreek de waarheid niet dus dat gebeurt bewust.
Jezus noemde de farizeën huichelaars, geveinsden.
Er staat idd in de Bijbel dat het hart arglistig is in Jer.17:9 en in vers 10 staat dat je uit je daden kunt zien wat er in je hart is: 10 Ik, de HEERE, doorgrond het hart, beproef de nieren, en dat om ieder te geven overeenkomstig zijn wegen, overeenkomstig de vrucht van zijn daden.
Mensen die oprecht willen zijn kunnen zich wel vergissen, maar vergissen is iets anders dan huichelen en liegen.
Oprecht zijn is gewoon eerlijk zeggen wat er in je hart is.
Als je geen berouw hebt zeg je dat eerlijk tegen Hem en niet zeggen: het spijt me als je geen spijt hebt.
Als je wel berouw hebt dan belijdt je Hem dát, en zo doe je dat met alles wat er in je hart is, met wat je denkt, voelt, doet enz.
Ben je bang dat je iets niet goed ziet, gewoon zeggen dat je het niet zeker weet.
Ps.139:23 Doorgrond mij, o God, en ken mijn hart, beproef mij en ken mijn gedachten. 24 Zie of er bij mij een schadelijke weg is en leid mij op de eeuwige weg.
Lees Jes.35 eens: 8 ...Wie deze weg ook gaat, zelfs dwazen zullen niet dwalen.
En God is een Hoorder van het gebed die belooft heeft: Ik zal u niet begeven en verlaten.
