Man in verwarring
drs. I. A. Kole | 10 reacties | 05-07-2011| 17:00
Vraag
Graag zou ik op mijn vraag een antwoord willen van een predikant van de Gereformeerde Gemeenten. Het is behoorlijk lastig te omschrijven wat precies de vraag is. Ik moet toch maar bij het begin beginnen. Het is namelijk zo dat wij lid zijn van de Ger. Gem. Ongeveer een maand geleden is er bij mij (vrouw, 35 jaar) heel veel veranderd. Voor die tijd was ik wel aan het zoeken in de Bijbel, maar had ik vooral veel vragen. Wat is nu de waarheid over de wijze waarop God een mens bekeert? Bij ons in de kerk gaat dat naar mijn idee volgens een bepaalde volgorde en je moet vooral veel zondekennis en schuld hebben. En dan zeggen ze: “Vraag maar veel om bekering.” In andere kerken (ik luisterde wel eens preken van bijvoorbeeld PKN-predikanten) hoorde ik veel meer het aanbod van genade. Het was verwarrend. Ik had ook wel eens indrukken; het gevoel dat het zo niet verder kon en dat er wat moest gebeuren. Ik had God nog niet gevonden. Ik voelde me ook zo leeg. Ik had steeds minder gevoel bij onze kerk, ook vanwege de liefdeloosheid en het heel erg letten op elkaar en het veroordelen om bepaalde uiterlijke dingen. Wat mij betreft gingen we naar een andere kerk. Maar mijn man is een geboren en getogen lid van de Ger. Gem. Zelf ben ik tot mijn twaalfde jaar Christelijk Gereformeerd geweest daarna werden mijn ouders lid van de Oud Gereformeerde Kerk). Mijn man staat voor honderd procent achter de prediking die bij ons gebracht wordt en dacht er niet over weg te gaan. Ook achter de uiterlijke dingen staat hij volledig! Tot ik een maand geleden in een kerkdienst bij ons in mijn hart gegrepen werd en ik voelde dat God in mij aan het werk was. Wat de dominee zei was zo waar, ik mocht het overgeven en in handen van de Heere leggen. En het Woord deed zo'n kracht. We zongen psalm 56. Het was in mijn hart: Ja Heere, ik wil voor U leven, altijd. En wilt U dan de weg wijzen, want van mezelf kan ik het niet en doe ik het niet. Ik kon alleen maar huilen en ik ervaarde troost en de nabijheid van God. We kwamen thuis en ik zei tegen m’n man: “Hoorde je wat de dominee zei? Het kan, ook voor ons en ook in deze kerk.” Ik vond het zo'n wonder dat het nu in onze gemeente gebeurde en dacht dat mijn man ook wel hetzelfde gevoeld moest hebben, maar dat was niet zo. Vanaf die tijd kon ik niet anders dan God zoeken en in de Bijbel lezen. Ik kon (en kan) er geen genoeg van krijgen. En telkens weer deed het Woord zo'n kracht! Wat een wonder dat God mij dat geven wil. En wat erg dat ik het 35 jaar zonder die liefdevolle God heb kunnen doen. Dat ik niet eerder geluisterd heb! Dat doet gewoon pijn. Ik kon wel juichen en dankte ook steeds weer God voor die rijkdom en vreugde, ik kon de hele dag wel psalmen en geestelijke liederen zingen. Ik durfde er eigenlijk niet over te praten, maar kon ook mijn mond er niet over houden. Mijn man en kinderen en iedereen om mij heen moet weten dat er een God is Die er ook voor hen wil zijn. Bij mijn man voelde ik nogal weerstand, tot hij na een aantal weken merkte dat ik heel anders was, liefdevoller en geduldiger. Maar ook dat ik met heel andere dingen bezig was, o.a. Bijbellezen en andere goede boeken. Ik had ook totaal geen behoefte meer om inhoudsloze programma´s of films te kijken wat ik eerder regelmatig deed. Ik heb hem verteld wat er gebeurd was en hij luisterde en geloofde ook dat ik iets van God heb gekregen. Hij was er jaloers op. Ik gunde het hem ook zo! We hebben er fijn over kunnen praten samen. En dat praten is voor ons al heel bijzonder op die manier, omdat mijn man de autistische stoornis Asperger heeft. Een gevolg hiervan is ook dat hij erg zwart-wit is; alles wat anders is, is moeilijk voor hem. Ik wilde heel graag naar de Levensbronavond in Doorn, waar ds. Vreugdenhil sprak over "God moet het doen". Mijn man is heel huiverig voor jongerenavonden van Jijdaar; er wordt ook regelmatig tegen gewaarschuwd in onze kerken. Het is heel gevaarlijk wat ze daar doen en volgens mijn man heerst er een verkeerde geest. Het is niet evenwichtig, dus daar kun je beter niet komen. Na ons gesprek wilde mijn man voor mij wel mee gaan. Op die avond was hij binnen tien minuten weer buiten en we konden hem niet meer overhalen terug te komen. Hij had zo het gevoel dat dit absoluut verkeerd was. Sinds die tijd is hij heel erg in verwarring. Hij gaat constant op de vlucht, letterlijk en figuurlijk. Hij bijt zich nog meer vast in uiterlijke regeltjes en wetjes die -en daar kom ik steeds meer achter- helemaal niet van ons gevraagd worden. Ik moet bijvoorbeeld m’n oorbellen uit en onze dochter en ik mogen echt geen legging aan. Hij is heel erg in verwarring dat ik dat nu niet inzie. Want als je bekeerd wordt, is dat te merken en te zien, ook in die uiterlijke dingen, want je voelt wel dat dat dan niet meer kan. Je kunt niet God dienen en de mammon. Tegelijkertijd voelt hij dat hij ook bekeerd moet worden, maar hij kan het niet zelf doen, zegt hij. Hij huilt heel wat af, ook tijdens de kerkdiensten, leest ook in de Bijbel en natuurlijk bidt hij. Maar hij wordt steeds wanhopiger. Ik zeg dan tegen hem: “God spreekt Zelf in zijn Woord dat je tot Hem mag komen, hoe je ook bent. Hij roept je, ga toch tot Hem!” Maar dan zegt hij: “Zo makkelijk gaat dat niet, hoor! God zegt toch Zelf: Jakob heb Ik liefgehad en Ezau heb Ik gehaat.” Hij blijft maar aankomen met dat soort teksten. Ik weet niet goed wat ik er mee aan moet. Ik weet en geloof dat ik het los moet laten, want alleen God kan het doen. Maar gisteren waren we in gesprek met onze maatschappelijk werker (zij is niet gelovig) en toen ze vroeg hoe het ging, heb ik haar kunnen vertellen van de verandering in mijn leven en dat mijn man daar ook zo door in verwarring is. Mijn man vluchtte binnen een minuut weg en kwam niet meer terug voor de maatschappelijk werker weg was. Zij vond het echt nodig dat we hulp gingen zoeken, want ze was bang dat mijn man helemaal in paniek was. Hij slaapt ook slecht. Maar ik vind dat erg moeilijk. Wie moet ik benaderen? Het is een lang verhaal geworden en ik hoop dat het een beetje duidelijk is. Ik zou het heel erg fijn vinden hier advies in te krijgen. Alvast bedankt.
Antwoord
Bedankt voor uw brief! Je hebt ervaren dat God Zijn eigen weg gaat (Jes.55:8). Gelukkig ben je bij je eigen gemeente gebleven en heb je ervaren dat de Heere rijk is in barmhartigheid! Je ziet in de weg die de Heere met je gegaan is en gaat, dat Hij zelf plaatsmaakt door de levendmakende werking van de Heilige Geest: je ziet de scheiding tusen God en ons door onze zonden en de Heilige Geest is ook gekomen om Christus te verheerlijken (Joh.16:14). Op mij gemunt! Wat een onverdiend wonder! Je wilt zo heilig leven, maar dan ontdek je dat er een begin van gehoorzaamheid is. Gezien je man (we hebben ervaring met dezelfde psychische problematiek) moet je heel voorzichtig zijn met alle veranderingen. Laat vooral door je leven zien dat je veel van hem houdt en dat je daardoor ook de Heere wil dienen. Elke verandering is voor je man een obstakel. Neem daar tijd voor en bid om wijsheid aan de Heere hoe je moet handelen. Getuig van je omgang met de Heere. Het zit niet in de oorbellen en de legging (waarom dan zulke korte rokjes; we verknoeien hetzelf). Maar zorg ervoor dat dat geen twistpunten worden, want de duivel lacht daarom; die wil alleen maar verwarring geven! Trap daar niet in!
De mode is erg veranderlijk! Iedereen ziet er anders uit dan onze ouders en onze kinderen weer dan ons, enz. Mode is heel gevoelig.
Praat eens met mensen in de gemeente waar je de geestelijke ervaringen mee kan delen. Misschien kan je man daar bij zijn! Alle veranderingen, die weer extra-prikkels geven aan je man, goed voorbereiden, zodat er geen verwarring optreedt!
En als het straks Heilig Avondmaal is, onderzoek jezelf bij het licht van Gods Woord en het formulier! Bereid je man en kinderen erop voor dat je deel neemt aan het Heilig Avondmaal; geen overval plegen want dan is er grote verwarring!
In alles Gode bevolen.
Drs. I. A. Kole
Dit artikel is beantwoord door
drs. I. A. Kole
- Geboortedatum:05-07-1940
- Kerkelijke gezindte:Gereformeerde Gemeenten
- Woon/standplaats:Berkenwoude
- Status:Actief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Er zijn mensen die beweren dat je eerst zondebesef moet hebben.
Het is goed om dat te hebben, maar zonder schuldbesef kan je gelukkig ook zalig worden!
Lees het verhaal van de moorman maar eens, had hij dan geen echte bekering?
Zoek eerst het koninkrijk van God en al het andere zal u toegeworpen worden zegt de Bijbel!
God gaat met een ieder Zijn Weg, 1000 verschillende bloemen 1000 verschillende bekeringen! Niet de weg die mensen voor je uitstippelen hoe het moet, wat een wonder omdat Hij weet hoe het gaat!
Geef je man over aan Hem en laat maar zien Wie je wilt dienen. Bid veel voor hem en Hij laat geen bidder staan, want Hij is geen leugenaar!
Die vragen over uiterlijke dingen spelen bij meer mensen. Zie de vraag: Jijdaar bezoekers van 30 juni.
Persoonlijk denk ik dat als je man voor zichzelf mag weten dat het goed is tussen hem en God, dat hij langzamerhand ook iets anders naar de Jij-daar avonden en de uiterlijke dingen zal kijken. Ik denk dat het goed is dat je probeert hem in die dingen niet te forceren en ook zo weinig mogelijk aanstoot te geven. Dat is niet makkelijk, maar forceren werkt averechts.
Je mag hem wel steeds weer laten zien dat God roept: Komt allen tot Mij die vermoeid en belast zijt. O alle gij dorstigen, komt tot de wateren. Enz.
Veel geduld en wijsheid toegewenst!
Ik meen van ds. Droger,maar zeker ook nog andere. Wie kan helpen om dit overzichtje compleet te maken?
probeer die Levensbronavond met ds. Vreugdenhil toch maar na te luisteren.
http://kijkdaar.jijdaar.nl/#player
Zijn duidelijke uitleg over Ezechiël 36 vanaf vers 22 is in jouw geval heel leerzaam!
De Heere doet het: "Ik zal... Ik zal... Ik zal...", zegt Hij Zelf.
Heel veel sterkte toegewenst in deze moeilijke omstandigheden.
Zie veel op de Heere Jezus!
Hij is de Leidsman en Voleinder van het geloof Hebreeën 12:2.
Ten eerste wil ik u een welkom in de strijd heten.
Wat een wonder, genade alleen, God die naar je omzag.
Wat je nu ervaard, is dat je met je gezicht naar God staat, en je man met de rug ernaartoe.
En dat kost strijd.
Je zou het erin willen gieten, alleen komen wij erachter dat het Gods werk is.
En dan hebben we te maken met mensen die het wel willen aanhoren, maar ook met mensen die zich er juist van afkeren.
En met die mens heb jij te maken.
En dan kunnen we allerlei voorbeelden opnoemen vanuit de Bijbel waar het ook zo was, en 1wil ik er eigenlijk uithalen.
Die 4 vreinden, die de verlamde man door het dak lieten zakken.
En dan staat er, en ziende op hun geloof, dus het geloof van die 4 vrienden, hun geloof.
Zo vergaf Hij de zonden van de geraakte.
Nou, dan is het advies aan jou, op de knieen, en in het geloof op Jezus zien, en dan kan er genezing zijn op tweeerlei wijze, en God belooft, dat wie alleen op Hem ziet, hij, of zij krijgt wat je ook begeeren zal.
Wij hebben zelf een bidgroep, en als je wilt mag je gerust komen, en dan kun je zo wat delen, en wij voor jullie bidden.
Wij zullen zeker aan je denken in gebed.
sterkte, vr. gr. Jan.
Hoe er door iemand van eigen gezinte zo'n antwoord is gegeven.
U schreef dat u onder een preek van de Ger Gem geraakt ben en gevoeld heb dat u zo niet verder kan leven, dat is opzich wel goed want de Heere is het waard gediend en gevreesd te worden al was er geen hel tot straf en geen hemel tot beloning.
Maar als de werking van Gods lieve Geest ons leid worden we onbekeerd en zijn we God kwijt en roepen we uit met de pinksterling: wat moeten we doen om zalig te worden!
En die Geest gaat overtuigen van zonde, gerechtigheid en oordeel van zonde, omdat je het niet kan geloven.
We hebben gelezen dat u man nog bij de waarheid is grootgebracht, komt het niet in u op dat u man ook wel eens gelijk kan hebben?
Wij wensen u veel sterkte toe maar bovenal dat u door die Goede Geest mag geleid worden want anders komen we op een dwaalspoor!
