Geloof raakt me niet
Ds. P. van der Kraan | 6 reacties | 30-06-2011| 15:37
Vraag
Ik weet het met betrekking tot het geloof echt niet meer. Ik lees behoorlijk vaak in de Bijbel, het kan altijd meer, maar goed... Ook bid ik en ga ik naar de JV. Het probleem is bij mij echter dat het geloof mij niet raakt! Wat moet ik doen? Het raakt me wel dat het geloof mij niet raakt. Al mijn vrienden om me heen hebben het over God op een evangelische wijze. Vaak ben ik jaloers op hen, want ik voel zo weinig bij God. Wat moet ik doen? Ik twijfel zo erg of God wel bestaat. Tranen stromen over mijn wangen terwijl ik dit schrijf, omdat ik zo graag zou willen neerzetten dat ik weet dat Christus ook voor mij gestorven is, maar dat kan ik niet. Kan iemand mij helpen?
De zorgverzekeringen van Care4Life
Waarom overstappen naar de Care4Life zorgverzekering? Lees hier over onze principiële uitsluitingen.
U bent al verzekerd vanaf € 149,10 per maand.
Antwoord
Je vraagt of iemand jou in het doolhof van je vragen kan helpen om je de (goede) weg te wijzen. Die Iemand is er: God zelf! Nu is je eerste reactie misschien: dat wist ik ook wel, maar ik ervaar juist niet dat God er voor mij is, in tegendeel, ik twijfel er zelfs erg aan of God wel bestaat.
Al lezend tussen de regels van jouw vragen door vermoed ik dat je wacht tot God iets doet waardoor je weet dat Hij bestaat en je ook weet dat Hij er voor jou is. Dat moment komt maar niet. Althans, je merkt niet dat er in jouw leven een raakpunt is tussen God en jou. Je verlangt ernaar, maar het moment waarop de dingen van God in jouw leven landen, is er nog steeds niet. Je merkt dat het je niet raakt. Het gaat aan je voorbij, zoals het water afloopt van de veren van een eend zodra hij uit het water op de kant stapt. En daarop loop je vast. Misschien (dat kan ik niet beoordelen uit je vragen) ben je er wel heel krampachtig mee bezig, heb je bij wijze van spreken hemel en aarde bewogen om dat moment te laten aanbreken dat je ervaart dat God er ook voor jou is en dat je mag weten dat Christus ook voor jou gestorven is. Anderen praten er op een "evangelische manier" over, schrijf je. En ik hoor daarin een beetje kritiek, op de manier van: gaat het zo makkelijk? Maar in ieder geval ben je jaloers op hen. Had jij maar iets van hen!
Bij alles wat je ziet en waarneemt en wat je mist, zie je intussen een ding over het hoofd. Ik kan het ook anders formuleren: bij alle vragen waarmee je bezig bent en waarmee je hopeloos vast dreigt te lopen of al gelopen bent, begin je aan de verkeerde kant. Je kijkt naar jezelf. Je probeert uit te vinden wat er bij jou is gebeurd, of de dingen van God jou al raken. Ik vrees dat je zo nog lang kunt zoeken en wachten zonder iets te vinden, met als gevaar dat je hopeloos vastloopt in moedeloosheid of wanhoop.
Waarom kijk je niet naar de andere kant? Ik kan ook zeggen: waarom kijk je niet omhoog? Waarom begin je niet bij God die al met jou begonnen is op het moment dat jij van God en van je eigen bestaan nog niet wist. Toen kende God jou al, toen wilde Hij Zich al met jou bemoeien en naar je toe komen.Ik bedoel het raakpunt van de doop. Toen heeft God je aangeraakt en op wat voor een manier! En nu wacht God tot jij daarop terugkomt. Hij staat als het ware nog steeds op op de uitkijk, op jou te wachten bij dat moment waarop Hij jou door middel van Zijn beloften liet weten, beloofde en verzegelde (om je te laten weten dat het wis en waarachtig is): Ik wil je tot Mijn kind aannemen, Ik wil je Mijn Zoon als Middelaar en offer voor je zonden geven, Ik wil mijn Heilige Geest als Leidsman aan jou geven op de weg naar het eeuwig, zalig leven.Wat een beloften! Die zijn voor jou. Jouw doop laat je weten dat God het meende. Hij verbond er Zijn naam aan: de naam van de drie-enige God in één adem genoemd met jouw naam: naam van een zondig mensenkind.Wat een machtig raakpunt.
En jij maar wachten tot God een keer in jouw leven komt. En je word er wanhopig van omdat dat maar niet gebeurt. En God wacht tot jij eens een keer terugkomt op wat Hij beloofd heeft. Merkwaardige situatie, nietwaar? Er zijn er twee die op elkaar wachten. Jij op God. En God op jou. Maar God was de eerste. Hij begon als eerste.
Begin eindelijk eens aan de kant waar God begonnen is: bij het moment waarop Hij de beloften van Zijn genade op jouw naam zette. Ga daarmee aan het werk. Open je mond en eis van God vrijmoedig. Lees maar verder in Psalm 81:12 (berijmd). Daar staat het zwart op wit. Wacht jij op God? Veel sterker is het wachten van God op jou!
Ds. P. van der Kraan
Dit artikel is beantwoord door
Ds. P. van der Kraan
- Geboortedatum:06-02-1948
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Arnemuiden
- Status:Actief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
-Het is geen domme man die zegt: Heere ik kan niet voelen. Welnee, hij voelt reeds. Hij is al een verstandige zondaar. Dus u bent juist de mens die God wil en tot zich roept. Het is geen domme man die zegt: ik voel me niet dorstig, ik wilde dat ik dat voelde. Wel, die wens om dorst te voelen is uw dorst. U bent het helemaal: U bent veel dichter bij dan wanneer u zei: Ik dorst, ik voldoe aan de kwalificatie..
Laat ik ter bemoediging zeggen: God laat niet varen wat zijn hand begon..En weet je wat nog mooier is, : God wil ons nog veel liever dan dat wij Hem willen..Als je bid om de oprechte bekering zal Hij je zeker verhoren...
God's zegen toegewenst
Niet langer denken dat geloof afhankelijk is van gevoel, uit onze daden blijkt dat we iets/iemand geloven.
Stel je wilt piloot worden en de instructeur geeft je de aanwijzing: druk op de knop rechtsboven.
Het zou raar zijn als je dan zegt: zo lang ik niet voel dat die rechtse knop de goede knop is, druk ik hem niet in.
Daaruit zou blijken dat je geen geloof/vertrouwen hebt in je instructeur.
Maar als je daarentegen wel de knop rechtsboven indrukt ondanks dat je geen (goed) gevoel hebt bij die knop, dan blijkt daaruit dat je je instructeur meer gelooft dan je gevoel.
Mat.7:24 ... ieder die deze woorden van Mij hoort en ze doet ...
God wil van ons bekering en geloof, geloven in Zijn Zoon en Hem volgen.
Rust niet voor je Hem gevonden hebt en Spr.8:17 wie Mij ernstig zoeken, zullen Mij vinden.
Blessings!
Veel sterkte en zegen gewenst.
Jezelf serieus nemen!
'Ik twijfel zo erg of God wel bestaat. Tranen stromen over mijn wangen terwijl ik dit schrijf, omdat ik zo graag zou willen neerzetten dat ik weet dat Christus ook voor mij gestorven is, maar dat kan ik niet. Kan iemand mij helpen?'
Je bent oprecht, meer kun je niet, dat is genoeg! Blijf daar bij!
Een mooie bijdrage!
