Jijdaar-bezoekers
Redactie Refoweb | 13 reacties | 30-06-2011| 10:40
Vraag
Jullie komen altijd allemaal op de Jijdaar-avonden en zo, maar het leven van de meeste mensen lijkt niet naar een bekeerd leven. Oorbellen, korte rokken, leggings/broeken, enz. Terwijl dat God een doorn in het oog is en terwijl de Jijdaar-bezoekers zeggen: God kijkt niet naar het uiterlijk. Hier worstel ik wel eens mee.
Antwoord
Beste vraagsteller,
Als eerste zou ik je willen vragen: Waarom denk je dat alle Jijdaar-bezoekers bekeerd zijn? Zeggen ze dat zelf? En tegen wie zeggen ze dat dan? Vervolgens ben ik benieuwd of je denkt dat alle kerkgangers bekeerd zijn.
Ik volg de Jijdaar-avonden al enige tijd positief-kritisch. Zowel in de pauzes als na afloop van de lezingen spreek ik met veel jongeren. Waarom bezoeken ze deze avonden? Waar zijn ze naar op zoek? Wat missen ze in hun eigen kerk? Een paar zaken vallen me daarbij op.
1. Bij veel bezoekers van Jijdaar is er een verlangen om de Heere Jezus te mogen leren kennen. Zowel op Refoweb als bij de Jijdaar-avonden zie je steeds dezelfde vraag terug keren: Hoe word ik bekeerd? Deze vraag is de beste vraag die je in je leven kunt stellen. Daaruit spreekt een verlangen om verlost te worden van de zondelast en een zoeken naar vrede voor je ziel. En dat kan alleen door het bloed van Christus. Niet door iets in jezelf, maar alles door en in Hem. En dat zoeken wordt gewerkt door de Heilige Geest. Satan heeft er immers geen enkel belang bij dat zondaren bij Christus hun heil zoeken.
2. Niet alle jongeren die naar Jijdaar komen zijn of worden bekeerd. Zo was het in de tijd van Jezus omwandeling op aarde ("deze rede is hard", Joh. 6:60) en zo is het nog steeds. Toch is er een belangrijk verschil met veel kerkgangers. Veel van deze jongeren zijn op zoek naar rust en vrede voor hun kostbare ziel, waar velen in de kerk de preek gelaten over zich heen laten komen en na afloop een lekker kopje koffie drinken en weer overgaan tot de orde van de dag. De doodsheid en dorheid van veel oudere kerkgangers staat in negatieve zin tegenover het 'zoeken' en vinden (!) van veel jonge mensen.
3. Vergeet niet dat een jong plantje, de volgende dag geen grote boom is. Groeien in het geloof betekent leren; veel leren. Vooral leren leven van genade. Pas op het eind van zijn leven kon Paulus zeggen: Ik, de grootste der zondaren. Om dat te ontdekken heeft hij veel zendingsreizen nodig gehad. Vreemd eigenlijk dat wij datzelfde verwachten van iemand die voor het eerst tot bekering (bekeren is een dagelijks proces) is gekomen... Het valt me wel op dat jongeren die tot geloof zijn gekomen, vaak worden gedreven door een soort activisme. Ze willen van alles gaan doen. Uit een soort 'dankbaarheid' wellicht. Maar het gevaar is dat het geloof dan een soort prestatiedrang en -dwang gaat worden, waardoor er een nieuw juk der der dienstbaarheid ontstaat, waar Paulus zo tegen waarschuwt in Gal. 5:1. Wij als ambtsdragers dienen veel meer oog te hebben voor deze groep jongeren. Ze in alle eenvoud te helpen, te begeleiden, te ondersteunen in hun leven met de Heere. Dat gebeurt in de praktijk veel te weinig. Veeleer nemen we hun bekering niet over, ja lasteren we het werk van de Heilige Geest door te roepen dat het werk via of van Jijdaar van de duivel is. Dat is een ernstige zonde. Zeer ernstig zelfs. Hoe Christus daar over denkt lezen we in Marcus 9. Johannes merkt daar op dat iemand duivelen uitwerpt in Jezus' naam, maar die niet een directe volgeling van Jezus is. De discipelen hebben deze man verboden om dat te doen in Jezus naam. Dan zegt Christus: "Verbiedt hem niet; want er is niemand, die een kracht doen zal in Mijn Naam, en haastelijk van Mij zal kunnen kwalijk spreken. Want wie tegen ons niet is, die is voor ons." Dan volgt er een ernstige vermaning die we goed in onze oren moeten knopen: "En zo wie een van deze kleinen, die in Mij geloven, ergert, het ware hem beter, dat een molensteen om zijn hals gedaan ware, en dat hij in de zee geworpen ware."
4. Ik begrijp de (vaak eenzijdige) kritiek op het werk van Jijdaar eigenlijk wel. Wie immers in het tuintje van een ander wiet, ziet zijn eigen onkruid niet. Opvallend is dat critici, een enkele uitgezonderd, vrijwel nooit naar de organisatie zelf stappen, maar hun al dan niet terechte verwijten het liefst publiekelijk breed uitmeten. Gods Woord wijst er echter op dat we met onze vermeende bezwaren naar de persoon/personen zelf toe moeten en hen op een onbijbelse prediking of levenswijze moeten aanspreken. Maar dat alles met een geopende Bijbel. Niet onze eigen onderbuikgevoelens moeten de doorslag geven, maar Gods Woord is hierin leidraad en spiegel. Daarnaast: wie kritisch is op de werkwijze van een ander, kan daarmee de aandacht van zichzelf afleiden. En als ambtsdrager in een reformatorische kerk durf ik de hand wel in eigen boezem te steken. Dat een stichting als Jijdaar bestaansrecht heeft, is onze eigen schuld. Waar is Christus in onze prediking? Waar wordt Hij nog aangeprezen als onze enige Redder, Verlosser en Middelaar? Mogen we nog vrijmoedig toegaan tot de troon der genade of moeten we eerst een toeleidende weg hebben gevolgd via een hutje in de komkommerhof, of een bijzondere openbaring hebben gehad? Ja, gelukkig zijn er in alle (!) kerkverbanden nog gemeenten waar een ruim en welmendend aanbod van genade wordt gepredikt. Maar helaas, en ik zeg dat met pijn in het hart, gebeurt op veel plaatsen ook het tegenovergestelde en mag de naam van Jezus niet eens genoemd worden. Daar wordt Christus onder een deksel, of zelfs helemaal niet meer, verkondigd. En dan is het een grote zegen dat je doordeweeks bij tal van jongerenavonden terecht kunt om te horen dat je net als die verloren zoon, je schuld mag belijden en vrijmoedig tot Jezus Christus mag gaan.
5. God kijkt niet naar het uiterlijk, of wel? In eerste instantie ziet God inderdaad ons hart aan. Maar wie Zijn Zoon Jezus Christus lief krijgt door het werk van de Heilige Geest, zal niet anders meer willen dan leven naar Zijn wil en alles doen wat Hem behaagt, ook al struikelen wij hierin dagelijks. En wat dan voor de een zonde is (oorbel, legging) behoort bij de ander tot de christelijke vrijheid en wordt daarin ook in zijn gemoed ten volle verzekerd (Rom. 14:5). Wij kunnen en mogen daarin niet oordelen over het geweten van anderen. Lees Rom. 14 eens aandachtig!
6. Maar nu jijzelf. Hoe lief heb jij de Heere Jezus? Zit je al op de mooiste plek die er bestaat: aan Zijn voeten? Heb je al leren bukken en buigen voor Zijn Woord, maar ook voor Zijn ruime nodiging en Zijn liefde? Of moet je nog zeggen dat je niet wilt. Hij roept ook jou. Iedere dag, ieder moment en je hebt niet het recht om ombekeerd te blijven. Niet zeggen dat je niet kunt. Want als de Heere jou roept, dan wil Hij je daarvoor ook de kracht geven. Hoe? Door je hand op de belofte van Zijn Woord te leggen: Geloof in Jezus Christus en je zult zalig worden (Hand. 16:31).
Een hartelijke en zegenrijke groet,
Gert Janssen, ouderling/scriba
Dit artikel is beantwoord door
Redactie Refoweb
Bijzonderheden:
Mailadres: vragen@refoweb.nl
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Dank u meneer Janssen
Wat ik ook een sterk punt vind bij o.a. jijdaar en heartcry e.a. is de nazorg die er verleend wordt.
Het is laagdrempelig en geen ogen die in je rug prikken en persoonlijk!
Ik snap best dat in kerken die dingen praktisch wat moeilijker te realiseren zijn en ook dat er verschil is in de kerken onderling, maar waar een wil is daar wordt ook wel een weg gevonden.
In de kerk is er maar één aan het woord, en als je dan vragen hebt kun je ze niet kwijt.
Behalve als je lef genoeg hebt in het openbaar, op een Bijbelkring of catechisatie o.i.d.
Dan zijn er inmiddels wel weer een paar dagen overheen, en heb je vaak iets van: laat maar!
De drempel om naar een dominee toe te gaan wordt niet snel genomen.
Bij ons in de kerk was het één keer in de twee jaar een uurtje huisbezoek waar ook nog tijd afging voor de koffie, koetjes en kalfjes.
Eindelijk kans je vragen te stellen, maar de beste broeders kijken af en toe op hun horloge want het volgende gezin zit al weer te wachten, en bovendien hebben ze geen ander antwoord dan dat ze m'n vragen aan de ds. zouden doorgeven.
Maar dominees hebben het ook druk, dus die moet nog steeds komen.
Het zal heus niet altijd zo gaan, maar een uitzondering is dit helaas niet.
Ik ben belijdend christen, en ik geloof dat Jezus voor mijn zonden aan het kruis gestorven is.
Ja ik heb 2 oorbellen, en dat voor een jongen. En in mijn gemeente kijkt niemand raar of maakt opmerkingen daar over.
Ik vind het een mooi antwoord op de vraag.
P.s. ik kom uit een babtistengemeente
Er loopt niet anders dan in een kerkelijke gemeente, eerst de binndenkant. De rest komt vanzelf.
Je leest nergens in de bijbel dat een zondige man of vrouw eerst nieuwe kleren ging kopen en daarna tot de Heere Jezus gaat.
Maar het is idd een item hoor, opzichtige kleding, die meer laten zien dan bedekken.
Het is bijbels om je eerbaar te kleden, of dit nu een broek is of een nette rok met legging.
In het Bijbelgedeelte waar staat dat een man geen vrouwenkleding aan mag en een vrouw geen mannenkleding, staan nog meer dingen. Bijv. dat je kleding puur wol of puur linnen moet zijn. Dat er een omheining om je dak moet zitten. En dat je aan de vier hoeken van je opperkleed snoeren moet maken. Ik weet niet of je je hier ook aan houdt?
Beste vraagstel(st)er ik begrijp wel wat je bedoeld. 15 jaar geleden had ik ook zo’n soort vraag kunnen stellen. Nu kijk ik er anders tegen aan. Ik denk dat het gevaarlijk is om van onze refo-kleding een 11e gebod te maken. Ik heb iedere dag genoeg werk om God en mijn naaste lief te hebben. Er staat wel in de Bijbel dat wij niet mogen oordelen. En: De mens ziet aan wat voor ogen is, maar God ziet het hart aan. Maar dit 11e gebod staat zo niet in de Bijbel. Tenminste ik heb hem nog niet kunnen vinden.
Tussen 2 ( ) er staat in de Bijbel volgens mij evenveel of meer over vasten als over kleding. Heb je daar wel eens over nagedacht?
Ik begrijp je worsteling wel hoor. Daar heb ik zelf ook nog wel eens last van. Als ik mensen zie die zich niet netjes kleden in de kerk erger ik me ook wel. Maar ik erger me ook wel eens als mensen zich wel netjes kleden en zich er niet naar gedragen.
Het meest worstel ik met mezelf omdat ik niet altijd leef in liefde, blijdschap, vrede, lankmoedigheid, goedertierenheid, goedheid, geloof, zachtmoedigheid en matigheid. Deze worsteling gun ik jou ook! Want uiteindelijk zul je dan alle andere worstelingen te boven komen. Door Gods genade!
een paar jaar geleden had je srb-avonden, die werden eveneens afgekeurd, nu jijdaar dit wordt ook afgekeurd.
Jammer, veel jongeren gaan er heen niet ipv hun eigen diensten want het is door de weeks, is het verkeerd als jonge mensen samen komen voor bezinning en ontmoeting?
Ik vind dat we heel blij moeten zijn met deze avonden.
De Heere heeft er een rijke zegenover gegeven.
- De bijbel spreekt wel over 'wederom geboren worden' (Joh. 3:3), maar niet over 'bekeerd worden'. Het is belangrijk om te zien dat God je oproept om je te bekeren:
Lukas 15:10 Alzo, zeg Ik ulieden, is er blijdschap voor de engelen Gods over een zondaar, die zich bekeert.
Markus 1:15 En zeggende: De tijd is vervuld, en het Koninkrijk Gods nabij gekomen; bekeert u, en gelooft het Evangelie.
- probeer hoofd- en bijzaken van elkaar te scheiden. Sieraden en kleding behoort toch echt tot bijzaken (wel onder de normen van netheid en kuisheid).
- Een doorn in het oog van God... waar lees je dat?
- Lees de Bijbel en aanvaard het evangelie, vraag de leiding van de Heilige Geest in je leven. Hij zal je in alle waarheid leiden. Johannes 16:13 Maar wanneer Die zal gekomen zijn, namelijk de Geest der waarheid, Hij zal u in al de waarheid leiden; want Hij zal van Zichzelven niet spreken, maar zo wat Hij zal gehoord hebben, zal Hij spreken, en de toekomende dingen zal Hij u verkondigen.
