Drukke vader
drs. E.J. (Els) van Dijk | 20 reacties | 27-06-2011| 08:54
Vraag
Ik weet niet goed hoe ik het moet zeggen, maar het gaat niet goed thuis. Mijn vader is eigenlijk alleen maar aan het werk, voor zijn werk, voor de school, of voor de kerk. Hierdoor is hij weinig thuis. Als hij er wel is, is hij vaak heel licht ontvlambaar. Niemand doet dan wat goed en hij wordt boos. Niet dat hij dan slaat, maar hij is gewoon boos. De sfeer is daardoor zo goed als altijd slecht als hij er is. Mijn moeder lijdt er onder. Ze probeerde ons (de kinderen) vroeger altijd in bescherming te nemen, maar tegenwoordig doet ze dat steeds minder. En als mijn vader weg is, verwent ze ons helemaal. Volgens mij neemt ze het minder voor ons op, omdat mijn vader dan boos op haar wordt. En dat wil ze niet. Nu probeer ik de liefde van een zoon en wat extra te geven door bijvoorbeeld een stukje met haar te fietsen. Vaak denk ik dat ik mijn vader haat, maar dat mag natuurlijk niet. Het liefst zou ik van huis weggaan. Maar dat kan niet, want dan laat ik mijn moeder, broertje en zusjes alleen achter. Wat moet ik doen? Ik weet het niet meer! Moet ik er iemand over vertellen? Maar dan schaam ik me zo. Bij anderen thuis gaat het allemaal zo goed. Met mijn vader praten durf ik ook echt niet! Groeten, een 16-jarige jongen.
De zorgverzekeringen van Care4Life
Waarom overstappen naar de Care4Life zorgverzekering? Lees hier over onze principiële uitsluitingen.
U bent al verzekerd vanaf € 149,10 per maand.
Antwoord
Beste...
Uit je vraag begrijp ik heel goed dat je je in een lastige situatie bevindt. Een situatie ook die groter is dan jijzelf bent of aankunt. Je voelt zelf heel goed aan dat weglopen geen zin heeft, aangezien het probleem dan gewoon blijft bestaan. Op het eerste gezicht lijk jijzelf er dan (voorlopig) minder last van te hebben, maar de rest van de gezinsleden blijven zitten met de lastige situatie.
Zo van een afstand kan ik niet zo goed inschatten hoe de communicatie tussen je ouders is, maar als ik het goed begrijp is het zo dat je moeder zich neergelegd heeft bij de houding van je vader -oftewel zij is niet bij machte hem te corrigeren- en als je vader weer weg is, hebben jullie het wel gezellig met elkaar. Dat is natuurlijk niet goed. Hoe langer dit zo in stand gehouden wordt, hoe meer jullie met z'n allen je vader als een soort boeman zien die het op den duur bij voorbaat al helemaal fout doet.
Dus ik denk toch dat je hulp moet zoeken buiten het gezin, want met elkaar lijken jullie de situatie niet te kunnen oplossen. En jijzelf komt ook een beetje in een krampachtige houding terecht. Heel lief van je dat je eindjes gaat fietsen met je moeder, maar dat lost het probleem niet op.
Ik denk dat je het beste contact kunt opnemen met de SGJ (Stichting Gereformeerd Jeugdwelzijn), een landelijk opererende hulpverleningsorganisatie die zich o.a. specifiek richt op de problemen die jij schetst. Je kunt een kijkje nemen op hun website: www.sgj.nl.
Wellicht is het ook goed om dit te ondernemen met je moeder. Het is voor jou extra ondersteunend en stimulerend als zij hier achter staat. Maar ik denk ook dat je je vader hierover moet informeren. Vertel hem maar op een rustige manier dat de situatie thuis zo niet langer vol te houden is voor jou en dat je daarom hulp gaat zoeken met een professionele begeleider. Daar hoef je je overigens bepaald niet voor te schamen. In veel gezinnen gaat wel eens iets fout, vandaar dat hulpverleningsorganisaties bestaan en zich specialiseren in vastgelopen gezinssituaties.
Het zou goed zijn als je thuis op een rustige manier open kunt zijn over wat je bezig houdt en over welke stappen je denkt te ondernemen. In het geniep opereren werkt altijd alleen maar averechts.
Wijsheid en sterkte gewenst!,
Drs. Els J. van Dijk
Dit artikel is beantwoord door
drs. E.J. (Els) van Dijk
- Geboortedatum:28-01-1956
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Veenendaal
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Voormalig directeur Evangelische Hogeschool. Nu begeleiding en advies.
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Maar hoe moeilijk ook, denk ik persoonlijk dat hier eigenlijk de verkeerde persoon de vraag stelt en de problemen benoemt. Want hoe lief ook van je moeder, dat ze jullie verwent ed. zij zou hier toch eigenlijk de verantwoording moeten nemen. (ik weet uit eigen gezinservaring hoe moeilijk dit kan zijn) Misschien kan je deze vraag aan je moeder laten lezen met het antwoordt, en dat zij dan stappen onderneemt. Want behalve drukte is hier denk ik veel meer aan de hand. Sterkte.
Het is bij ons Refo's nu eenmaal zo dat de man 'de baas' is in het gezin. Dat maakt ook deel uit van deze problematiek, wie heeft er kritiek op 'de baas'.
Heel goed dat de vragensteller dit aandurft, ik wens hem alle goeds en hoop en bid dat dit goed mag aflopen.
Sommige vragen raken je meer, daar blijf je over nadenken.
Dit is zo'n vraag.
Je schrijft: "Het is bij ons Refo's nu eenmaal zo dat de man 'de baas' is in het gezin."
De Bijbelse bedoeling van het Hoofd van het gezin zoals Christus dat bedoelt heeft is heel wat anders als 'i'm the Boss'. Dat het in sommige refo gezinnen anders is, dat is niet 'nou eenmaal zo', dat is 'helaas héél onbijbels'! En dan mag de vrouw van zo'n baas haar man in alle liefde op zijn Bijbelse plaats wijzen. Dat is haar verantwoordelijkheid als hij zijn taak niet verstaat.
De vrouw in de refokerken is minder waard dan haar man, hoe je er ook over denkt.
Daar kan ik heel verdrietig over worden, ze mag geen lid zijn van de tweede kamer van de SGP, ik lees nergens in de bijbel dat God of Jezus Christus dat verboden heeft.
Maar laat ik het houden bij vragensteller, die ervaart het als een probleem en ik leef met hem mee.
Mijn drie zusters heb ik lief, ze zijn slimmer dan ik, maar ik ben de man in huis en dat geeft zo zijn voordelen.
Soms baal ik zo van mijn gereformeerde afkomst. Gereformeerde gemeente, iedereen weet er alles zo veel beter......., God is er voor een paar duizend leden van de Gereformeerde Gemeente en de rest volgt een dwaalleer. De schepping in zeven dagen en dat allemaal voor de gereformeerden.
Ik weet dat ik cynisch over kom, maar ik ben niet de enige gereformeerde die het anders in eigen huis heeft mee gemaakt. Ik had een Joods vriendje (op de basisschool) en je was er altijd welkom, zo welkom was mijn vriendje bij ons thuis niet.
Het was wel een Joodje.
Je hebt gelijk, mannen doen het in verschillende omstandigheden vaak verkeerd en dat heeft niets met het geloof te maken.
Maar......., ik moet mijn gelijk halen........, nee.., je hebt gelijk......, zelfs ik leg Bijbelteksten uit in mijn oordeel, als je zoekt in de Bijbel vindt je overal wel wat.
Ik blijf je wel lezen, met veel plezier, ik hecht waarde aan jouw oordeel.
Deze uitspraak is mij toch echt veel te stellig. Ook binnen de refokerken zijn een heleboel stromingen.
"Mijn drie zusters heb ik lief, ze zijn slimmer dan ik, maar ik ben de man in huis en dat geeft zo zijn voordelen."
Ik zou niet weten welk voordeel je daar Bijbels gezien uit zou kunnen halen. Wat een verschrikkelijke opmerking.
Jouw reactie waardeer ik zeer, maar of het nu zo'n verschrikkelijke opmerking is begrijp ik niet.
Opkomen voor je zusters is toch niet verkeerd?
Bijbels gezien is de man een ietsie pietsie meer dan een vrouw, hoe je het ook went of keert.
De vrouw hoort achter het aanrecht, moet zich niet met de politiek bemoeien en haar man behagen.
Mag ik daar op reageren......, mijn moeder was (zoals alle moeders) de liefste moeder van de wereld en toch had ze het idee dat mannen meer waard waren dan mannen.
Ingegeven door de prediking iedere week.
Het bijbels voordeel heb ik al, de man staat boven zijn vrouw en zijn wil is wet.
We kunnen wel doen of het niet zo is, maar zie de SGP en ja, ik ben rebels, ik geloof niet dat vrouwen minder zijn dan mannen.
De man is het hoofd van het gezin. Maar de vrouw is niet voor niks uit de rib geschapen. Niet uit de voet en niet uit het hoofd. Ze wordt niet vertrapt en ze staat er niet boven. Ze zijn gelijk. Maar de vrouw heeft andere taken dan de man! En als het goed is, is dat helemaal geen probleem. Ik ben er juist trots op!
Je mag me best uit mijn grot lokken, ik had het overigens over de SGP en niet over de SPG.
Ik geloof de bijbel van kaft tot kaft en toch heb ik twijfel, mag dat dan niet?
Twijfel maakt een deel uit van het gelovenl, zeker weten we niets.
Je twijfel is helemaal onterecht want waar jij je twijfels over hebt, is de Bijbel heel duidelijk over!
Er is een heel topic over dit onderwerp dus als je er verder over wilt discussieren kun je daar je gang gaan. Je hebt in ieder geval weinig begrepen van de Bijbelse plaats van mannen en vrouwen. Ik vind het idd verschrikkelijk als je zegt dat mannen meer waard zijn. Voor wie? Voor God? Gelukkig niet! Nee, je moet echt even beter lezen, (het hoofd zijn is wat anders als 'de baas' of 'meer waard') ik ga geen teksten aandragen want ik schat je oud en wijs genoeg in om dat zelf te onderzoeken.
Hoe jij het vroeger in je opvoeding hebt meegekregen hoeft nog niet te betekenen dat het ook zo IS. Toets alles aan Gods woord en wat minder aan je moeders woorden, hoe lief ook.
Groet
Mijn moeder was geen vrouw die minder waard was als een man, ze was een prachtige vrouw die een mening had en er voor durfde uit te komen.
Jij hebt niet begrepen hoe ik het bedoelde over mannen en vrouwen.
En zo duidelijk is de bijbel niet, ik lees veel in de bijbel en niet alles komt overeen.
Mijn moeder was geen vrouw die minder waard was als een man, ze was een prachtige vrouw die een mening had en er voor durfde uit te komen.
Jij hebt niet begrepen hoe ik het bedoelde over mannen en vrouwen.
En zo duidelijk is de bijbel niet, ik lees veel in de bijbel en niet alles komt overeen.
Mijn moeder was geen vrouw die minder waard was als een man, ze was een prachtige vrouw die een mening had en er voor durfde uit te komen.
Jij hebt niet begrepen hoe ik het bedoelde over mannen en vrouwen.
En zo duidelijk is de bijbel niet, ik lees veel in de bijbel en niet alles komt overeen.
Toch is deze situatie niet goed. Daarom is het wel goed als je hier met anderen over gaat praten en er wordt gekeken of er gewerkt kan worden aan een oplossing. Het is niet de bedoeling dat bij jouw vader het gezin op de laatste plaats komt. Misschien kun je iemand (van de kerk) in vertrouwen nemen, die je vader op zijn verantwoordelijkheden kan wijzen? En denk eraan jij kunt en hoeft je vader niet te vervangen, jongen. Sterkte ermee!
