Hulpverleningstraject

Aan Eleos. Als ik hulp wil met betrekking tot seksuele problemen, hoe ziet de hulpverlening er dan uit? Wordt er dan rekening gehouden met heel veel schaamte, e.d.? Moet je alles bij de naam noemen en details en dergelijke vertellen? Ik wil me namelijk aanmelden met mijn man, maar bovenstaande zijn zaken die me nog wel tegenhouden, vandaar mijn vraag.

Allereerst wil ik aan u kwijt dat ik het een moedig besluit van u vind, dat u samen met u man hulp wilt zoeken voor uw problemen. Het valt niet mee om (zeker op dit gebied) samen tot de conclusie te komen dat er een probleem bestaat, waar u beiden deel van uitmaakt. Vaak gaat daar een lange weg  aan vooraf. Ik kan u dan ook heel goed begrijpen dat u wilt weten waar u aan begint alvorens u daadwerkelijk de stap zet om u en uw man aan te melden.

Ik moet u eerlijk bekennen dat ik het lastig vind uw vragen volledig te beantwoorden. Dat komt omdat ik zelf uw hulpverlener niet zal zijn. Uiteindelijk kan diegene het beste antwoord geven op uw vragen. Ik hoop dat ik u enigszins gerust kan stellen met het gegeven dat we binnen Eleos als hulpverleners integer en zorgvuldig met uw gevoelens van bijvoorbeeld schaamte om zullen gaan. Evenwel zult u zelf het vertrouwen en de veiligheid bij uw eigen hulpverlener moeten leren ervaren. Daar kan best wat tijd over heen gaan, voordat u zover bent. Ik adviseer u daar ook echt de tijd voor te nemen. Het is niet erg, als dat langer duurt dan u gehoopt had.

U vraagt ook wat u moet benoemen aan details. Als het goed is zal uw hulpverlener daar met jullie in gesprekken voorzichtig en tactvol in te werk gaan. Het is belangrijk dat u voorafgaand aan de gesprekken samen bepaalt wat u wilt vertellen en wat niet. Stel voor u zelf vast welke details u onuitgesproken wilt laten en communiceer dat duidelijk naar uw man en andersom geldt precies hetzelfde. Probeer gedurende het hulpverleningstraject daarin naar elkaar zo transparant mogelijk te zijn. Zo creëert u een veilige basis voor u samen, om gesprekken met een hulpverlener aan te gaan.

Tot slot wil ik opmerken dat het aangaan van een hulpverleningstraject, altijd onzekere gevoelens met zich meebrengt. Dit betekent niet dat je juist daarom maar geen hulp moet vragen. Het ervaren van allerlei onzekere gevoelens hoort bij het doormaken van jullie (leer)proces. Je stelt immers jezelf en je functioneren ter discussie. Maar als het goed is met één doel; om tot verbetering te komen in jullie relatie met elkaar. Spreek daarom samen ook je vertrouwen in elkaar uit, maar ook naar God. Hij is de Schepper van ons leven, die ook de gave van de seksualiteit aan ons heeft gegeven. Laat je in jullie beeldvorming  en groei, leiden en vormen, zoals God dat heeft bedoeld in Zijn Schepping. Dan heb je een veilige en zeker basis om samen (weer) op te bouwen.

Vivia Verloop, Eleos