Echte troost
Ds. R.C. Boogaard | 1 reactie | 15-06-2011| 09:54
Vraag
Ieder mens, al is het in verschillende mate, ervaart in zijn of haar leven moeiten. Dat hoort bij het leven. Om een voorbeeld te noemen, onlangs voelde ik me even een eenling in onze (rechtse) kerkelijke gemeenschap, doordat ik over kledinggewoonten (legging) net iets anders dacht dan de rest. Ik probeer, wanneer ik die draag, te laten zien hoe je hem ook op een goede (wat heet goed bij een zondaar?) kunt gebruiken, door er gewoon een nette rok bij te dragen. Maar dat terzijde. De gedachte aan God gaf me op de één of andere manier troost. Kan het niet goed verwoorden. Maar het idee dat zo'n discussie over kleding zo onbelangrijk is in vergelijking met wat het belangrijkste is in ons leven, namelijk het leren kennen van de Heere Jezus als je borg en zaligmaker, gaf me troost. Mijn vraag is of dat goed is, omdat ik dat niet van mezelf persoonlijk kan zeggen. Is het dan valse troost waar ik aan vasthoud? Het voelt wel eens oneerlijk tegenover de Heere, ik voel me enigszins getroost door die gedachte, maar wil van mezelf niet zo'n moeite doen om bekeerd te worden, hoewel ik de noodzaak wel weet! Met nadruk op weet. Het is voor mij nog geen zaak van mijn hart geworden. Ben ik nu verhard? Of moet ik mezelf die discipline aanwennen, om God echt te zoeken? En wat is dan echt zoeken? Hoe maak je iets tot een zaak van je hart, zodat je God niet meer kunt missen? Volgens mij kan ik dat niet zelf, omdat mijn hart nog zo trekt naar de zonde! En toch weet ik dat het moet, want misschien is de tijd maar kort...
Antwoord
Bedankt voor je vraag! Terwijl je bezig bent om je vraag op te schrijven, spits je hem ook steeds meer toe. Je begint met de aanleiding voor je vraag weer te geven: teleurstelling over de manier waarop anderen reageren op jouw kledingstijl. Uiteindelijk kom je terecht bij de onvrede over jezelf en het besef dat het echt nodig is om de Heere te kennen als je Zaligmaker.
Omdat het niet de kern is van je vraag, ben ik kort over kleding. In het licht van Genesis 3 is het thema kleding niet onbelangrijk. Als gevolg van de zonde ontdekken Adam en Eva dat zij naakt zijn en de HEERE geeft hen zelf kleding om zich daarmee te kleden. Vervolgens kunnen we over kleding heel lang praten en uit het oog verliezen dat hier ook te onderscheiden valt tussen hoofd- en bijzaken. Als je het mij persoonlijk vraagt, dan valt het dragen van een legging onder bijzaken, waarin we elkaar vrij moeten laten.
Uit het vervolg van je vragen springt voor mij het woordje "troost" naar voren. En als ik je intentie goed begrijp, dan heb je zelf al wel aangevoeld, dat echte troost niet bestaat in het feit dat de ene vraag belangrijker is dan de andere vraag. Echte troost is er alleen maar voor je als je de Heere Jezus kent als je Zaligmaker. Denk maar aan Zondag 1 van de HC: "k ben niet meer van mezelf, maar het eigendom van Jezus Christus." De enige troost is er als je met al je zonden en ellende de toevlucht neemt tot Jezus Christus. Als je niet niet tot Hem komt, dan kun je niet getroost zijn. Dan is er zelfs alle reden om te vrezen voor Hem die de zonde niet door de vingers kan zien.
"Ben ik nu verhard?" Vergeet niet dat de Heere op dit moment aan je trekt. Anders zou je met deze vragen niet gekomen zijn. Maar laat het alles niet zo aan je voorbij gaan, want dat maakt je wel elke keer harder. Wees niet gerust, voordat je vragen beantwoord zijn. Wees niet tevreden, voordat je weet dat al je zonden om Christus' wil vergeven zijn. En als je nu constateert dat je niet zelf je hart kunt veranderen; dat je uit jezelf niet zomaar aan het zoeken gaat; dat je hart zo naar de zonde trekt. Lees dan eens Psalm 81: "...doe je mond wijd open en Ik zal hem vervullen..." En nee, dat zijn geen woorden van een mens de veel belooft, maar niets kan geven. Het zijn, integendeel, woorden van de levende God die alles geven kan en wil. Vertel het Hem dan. Vertel Hem alles wat je mist en wat jij niet kunt. En leg dan ook je vinger bij deze woorden uit Psalm 81. HEERE, U hebt het Zelf beloofd!
Ds. R. C. Boogaard
Dit artikel is beantwoord door
Ds. R.C. Boogaard
- Geboortedatum:28-03-1976
- Kerkelijke gezindte:Hersteld Hervormd
- Woon/standplaats:Ede
- Status:Inactief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
God vraagt niet van je om je hart recht te krijgen voor Hem maar om Hem je hart te geven zoals het is. (Spr.23:26)
Hij wil dat je dat oprecht doet, en oprecht is gewoon vertellen hoe het er bij jou uitziet in je hart, en niet zoals jij denk dat het eruit moet zien.
Vertel Hem dat je de zonden nog zo liefhebt, dat je er eigenlijk geen zin in hebt om Hem te zoeken en dat je hart hard is, en wat dan ook... dat is oprecht.
God rechtvaardigd goddelozen en roept vijanden van Hem, en maakt doden levend. Geloof dat!
Joh.5:25 De tijd komt en is nu dat de doden de stem van de Zoon van God zullen horen, en dat wie hem horen, zullen leven.
Rom5:10 Want als wij, toen wij vijanden waren, met God verzoend zijn door de dood van Zijn Zoon...
Het is waar wat de ds. zegt: Vergeet niet dat de Heere op dit moment aan je trekt.
Vanuit jezelf zou je niet met deze zaken bezig zijn en onbekommerd in de zonden leven.
Rom.3:11 er is niemand die verstandig is (zelfs het zoeken met het verstand komt van God), er is niemand die God zoekt.
Dus wedersta Hem niet zoals de mensen waar over gesproken wordt in Hand.7:51 u verzet u altijd tegen de Heilige Geest....
Kom tot Hem zoals je bent en Hij zal je maken zoals Hij je hebben wilt, dat is Zijn werk!
Heb.11:6 Want wie tot God komt, moet geloven dat Hij is, en dat Hij beloont wie Hem zoeken.
