Buurman met midlifecrisis
drs. E.J. (Els) van Dijk | 10 reacties | 21-05-2011| 10:46
Vraag
Kan iemand mij wat meer vertellen over midlifecrisis? Er is een man van 45 jaar verliefd op mij. Ik ben 28. Het was wederzijds. Maar we zijn beiden getrouwd. En ik heb er voor gekozen voor m'n eigen gezin te gaan. Maar het voelt allemaal tegenstrijdig. Doe afschuwelijk m'n best. Maar... hij woont naast ons. Heeft geen werk meer. We hebben beiden kleine kinderen van dezelfde leeftijd die dikke vrienden van elkaar zijn en dus samen spelen. Er is dus dagelijks contact. En dat is onvermijdelijk. Ik moet elke dag tegen de verleiding vechten. Maar ik merk gewoon dat er in hem iets veranderd is. Hij kleedt zich anders, wil heel ander werk gaan doen, hij geeft mijn kinderen veel aandacht (teveel voor een buurman). En hij 'gaat' niet voor z'n eigen vrouw. Zijn vrouw merkt dat en houdt hem, en ook mij nauwlettend in de gaten als ze thuis is. En af en toe ziet ze dat hij staat te gluren. Ik voel me zo afschuwelijk schuldig hierover. Mijn man weet dat ik m'n best doe voor hem en onze kindjes. Maar ik ben zo bang dat hun huwelijk op de klippen loopt. En dat dat mijn schuld is. Want het stomme is dat ik hem nog steeds aardig vind. Maar ik wil en doe niets met die gedachte. En stop die gevoelens zo ver mogelijk weg. Probeer geen aanleiding ergens toe te geven en zoveel mogelijk in ons eigen gezin te investeren Zou het bij hem een midlifecrisis kunnen zijn? Gaat dat vanzelf over? En wat moet ik doen om me niet te branden? Ik wil geen ruzie; wil het allemaal weer gewoon als een paar jaar geleden hebben. Maar weet niet hoe.
De zorgverzekeringen van Care4Life
De zorgverzekeringen van Care4Life stellen de beschermwaardigheid van het leven voorop. Benieuwd hoe?
Antwoord
Beste….
Volgens mij gaat het er in je vraag niet om wat een midlifecrisis is, maar hoe je met de door jou geschetste situatie om moet gaan. Nou, laat ik je zeggen dat er volgens mij sprake is van code rood en dat betekent: ontzettend oppassen geblazen en zorgen dat er geen vuuurwerk ontstaat! Daar moet je toch niet aan denken!
Je zegt dat je zo bang bent dat hun huwelijk op de klippen loopt, maar dat proces zul jij nauwelijks kunnen beïnvloeden. De vraag is hoe jij zuiver en puur kunt zijn en blijven, naar God en naar je man en kinderen.
Laat ik je zeggen dat ik allereerst heel blij ben te lezen dat je voor je eigen gezin wilt gaan. Dat is absoluut de moeite waard en het beste uitgangpunt dat je kunt huldigen. Wees dan ook naar je man toe heel transparant en open over deze kwestie. Maar ook naar je buurman. Ik denk dat het een goed idee is dat je hem uitnodigt -in het bijzijn van je man!- om te bespreken wat je ziet en constateert en dat jij je daar heel ongemakkelijk bij voelt. Maar ook dat zijn avances geen kans van slagen hebben aangezien jij voor je man kiest en niet voor hem. Zeg luid en duidelijk dat je dit niet wilt en dat je als normale buren met elkaar om wilt gaan. En dat betekent hooguit een praatje over de heg (als jullie die hebben) als dat zo uitkomt; meer niet. Niet omdat je hem niet aardig vindt, maar omdat je de relatie zuiver wilt houden. Als hij andere bedoelingen heeft dan buurman zijn, hoor je dat graag van hem, om hem vervolgens duidelijk te maken dat jij niet meer zult en wilt zijn dan een buurvrouw die kiest voor haar gezin en die zich niet tot iets anders wil laten verleiden. En misschien moet je zelfs zeggen dat jij je wat bedreigd voelt door de manier waarop hij zich opstelt. Noem dat gluren maar concreet!
Heb je trouwens uit zijn mond gehoord dat hij verliefd is op jou, of interpreteer je dat op grond van wat je ziet en meemaakt? Dat maakt natuurlijk wel wat uit. Als je het wel van hem zelf gehoord hebt, is het heel goed om in het bijzijn van je man hem duidelijk te maken dat die verliefdheid geen kans heeft, aangezien jij je man trouw beloofd hebt en voor de liefde voor hem en je gezin pal wil staan.
Natuurlijk begrijp ik heel goed dat je geen ruzie wilt -dat is ook zo naar- maar als je buurman wel intimiderend gedrag vertoont, kun je daarvan wel aangifte doen bij de politie. Maak hem op welke manier dan ook duidelijk dat jij dit beslist niet wilt en dat je niet met vuur wil spelen! Absoluut niet!
Je zegt dat er dagelijks contact is en dat dit onvermijdelijk is. Hoezo? Waarom kunnen de kinderen niet met elkaar spelen zonder dat er (intensief) contact is met de ouders? Dat begrijp ik niet zo goed. Als jouw kinderen bij hem in huis spelen is het toch een kwestie van 'zakelijk' hen ophalen en terugroepen als dat wenselijk is? Meer is toch niet nodig? En bovendien kun je er misschien ook voor kiezen dat je man voorlopig deze acties en contacten pleegt en jij vooral niet! Blijf alsjeblieft ver uit de buurt van het vuur waaraan je je zou kunnen branden! Beslist noodzakelijk!
Als je niet wilt dat je verliefd bent of wordt op een ander dan je eigen man, moet je ver uit de buurt van de bron van verleiding blijven. Denk maar aan Jozef en de verleiding van de vrouw van Potifar. Wegwezen!!! Dat is de enige optie. Maak dat je weg komt van de verleidende/verleidelijke man. Dat is jouw aandeel en dat moet je ongelooflijk serieus nemen!
Als alles wat ik hierboven beschrijf geen kans van slagen heeft en niet de uitwerking heeft die je zou willen, zou het zelfs kunnen zijn dat op den duur een verhuizing noodzakelijk is. Wegwezen! Maar eerlijk gezegd hoop ik voor je dat je met duidelijkheid vanaf jouw kant en met de ondersteuning van je man, je buurman weet af te koelen zodat hij weet dat zijn foute verlangens bij jou geen enkele kans van slagen hebben.
Nog even dit: je zegt dat je elke dag tegen de verleiding moet vechten. Blijft dat zo moeilijk als je beseft dat iemand probeert een wig te drijven tussen jou en je man? Als je beseft dat dit ten koste gaat van jouw gezinsleven, of word je dan juist ongelooflijk boos omdat iemand erop uit is iets wat zó mooi is, probeert stuk te maken om aan zijn eigen lustbeleving toe te komen? Ik hoop zó dat je standvastig zult zijn en overvloedig in het werk van de Heere onze God!
Als je toegeeft aan de verleiding, zullen er alleen maar verliezers zijn. Dat gun ik jou en de anderen niet. Daarom: houd man en kinderen hoog en neem zéér grote afstand van een onwijze buurman!
Drs. Els J. van Dijk
Dit artikel is beantwoord door
drs. E.J. (Els) van Dijk
- Geboortedatum:28-01-1956
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Veenendaal
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Voormalig directeur Evangelische Hogeschool. Nu begeleiding en advies.
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
In de laatstse alinea zegt zij dat vragenstelster zeer grote afstand van de buurman moet houden. Daar ben ik het helemaal mee eens, dat legt de vinger op de zere plek. Het is niet de buurman die alleen de schuldige is, vragenstelster moet gauw haar liefde voor haar man maar eens waar gaan maken.
Een vrouw met man en kinderen, die los gaat voor een man die zich anders kleed, ik word er niet goed van.
Wel bid ik voor haar, haar man en haar kinderen, dat God haar moge zegenen.
Verliefdheid kun je niet dwingen, dat overkomt je. Trouw kun je wel dwingen. Dus het is erg bewonderenswaardig dat je voor je gezin gekozen hebt, daar heb je heel goed aan gedaan. Misschien is het goed om te bedenken dat de echtbreuk, die in de tien geboden voorkomt, niet hetzelfde is als echtscheiding. Het gaat er namelijk om dat als iemand de vrouw van je naaste is dat jij er dan met je vingers vanaf moet blijven. Je hebt dus in principe geen reden om je schuldig te voelen. Je was wel verliefd (want dat kun je nu eenmaal niet voorkomen) maar je bent wel trouw gebleven. Je buurman had zijn verliefdheid echter nooit mogen uiten want jij bent de vrouw van (letterlijk!) zijn naaste. Dus als iemand zich schuldig moet voelen is hij dat!
Mijn vrouw heeft hetzelfde meegemaakt. Iemand uit onze gemeente verklaarde haar zijn liefde. Ze vertelde dat nog dezelfde avond aan mij. Dan kan ik natuurlijk woest worden en bij hem alle ruiten ingooien ofzo, maar de bijbel zegt niet dat wij ons op die manier hebben te verlagen, maar dat wij moeten bidden voor onze vijanden. Ik heb hem dus bij ons thuis uitgenodigd en hem, waar mijn vrouw bij was, vriendelijk maar dringend verteld dat wat hij doet absoluut niet kan. We hebben afgesproken afstand te houden. De relatie bekoelde natuurlijk maar werd niet vijandig ofzo. Hij heeft gelukkig een goede vrouw gevonden en is getrouwd. Je ziet, trouw werkt! Mijn vrouw is trouw gebleven aan mij, en ik aan haar door haar te helpen er een punt achter te zetten. We dragen elkaar dit voorval niet na en we zijn nog steeds gelukkig getrouwd.
Ik denk dus dat het voorstel de man bij je thuis uit te nodigen en te bespreken dat een eventuele relatie er niet inzit en dat de nodige contacten in het vervolg via je man lopen prima zal kunnen werken. Ik wens je daar natuurlijk heel veel wijsheid mee!
Zo zul je niets nieuws over jezelf in relatie tot anderen te weten komen.
Maak van je hart een grafkuil.
Cave
