Veel last van een zonde
B.S. van Groningen | 8 reacties | 02-05-2011| 13:00
Vraag
Ik heb best veel last van een zonde waardoor ik elke keer weer val. Soms gaat het twee weken goed, maar daarna val ik weer. Ik raak hierdoor behoorlijk ontmoedigd en ben dan boos op God, omdat Hij beloofd heeft me te helpen om te overwinnen over zonden die je elke keer weer tot last zijn. Nu heb ik ook gelezen, en weet ik, dat God een aantal middelen aanrijkt om je te helpen overwinnen: Heilige Geest, gebed, gemeente, de Bijbel en de wapenuitrusting nog. De eerste vier zaken zijn van toepassing op mij. Ik ervaar de Heilige Geest en mag veel zegeningen genieten. Ik bid veel en probeer dat oprecht te doen, heb een goede vriend waaraan ik elke keer mijn zonden belijd en waarmee ik het over mijn leven met God heb. Dagelijks lees/bestudeer ik de Bijbel. De wapenuitrusting weet ik aardig te gebruiken, maar ik ben me daar nog niet altijd van bewust. Ik vraag me dan af waarom ik niet langzamerhand de zonde begin te overwinnen. Terwijl ik in de strijd elke keer weer probeer ten volste te vertrouwen op God en me laat vervullen door de Heilige Geest. Wat mis ik? Of wat snap ik niet? Hoe kan ik voorkomen dat ik elke keer zo ontmoedigd ben, als ik toch val?
Antwoord
Beste vriend/vriendin,
Dat ik je vraag wat laat beantwoord heeft met verschillende zaken te maken. Allereerst moest ik vanaf 7 april alle niet noodzakelijke afspraken afzeggen. Ten tweede vind ik het moeilijk om direct op jouw vraag/probleem in te gaan, omdat ik niet precies weet wat die zonde is, waar je telkens weer in valt. Al heb ik wel een vermoeden, maar zekerheid heb ik niet. Toch wil ik kort proberen jou te antwoorden en eigenlijk vraag ik je of je persoonlijk mij wilt mailen. Je mag via Refoweb het emailadres opvragen. Dat schrijft toch gemakkelijker.
Het telkens in een zonde vallen is niet goed te praten, maar hoort helaas ook bij het leven van een gelovige. Zie de voorbeelden in Gods Woord maar: David, Petrus, Simson, en zoveel anderen. Dat je ontmoedigd raakt is begrijpelijk, maar boos op God lijkt erop dat je Hem de schuld geeft: jij valt toch in de zonde? Het is waar dat Hij belooft om te helpen, maar jij blijft wel verantwoordelijk voor je daden. Gods beloften staan niet haaks op jouw bezig zijn. Op Hem kun je aan: dat is zeker.
Je moet ook de middelen, die God aanreikt: Heilige Geest, gebed, gemeente, de Bijbel, waarin de geestelijke wapenrusting genoemd en aangeprezen wordt in Efeze 6. Als je de Heilige Geest ervaart en zegeningen mag genieten, kan dat niet samen gaan met een leven/vallen in de zonde. De Heere zegt: Zijt heilig, want Ik de HEERE ben heilig. Die Geest strijdt met ons vlees, daarom wordt een waar christen een twee-mens genoemd.
Wat mij opvalt is, dat je je zonden wel tegen die vriend belijdt, maar niet tegenover de Heere. Terwijl Gods Woord leert: wie zijn zonde belijdt (aan Hem), die zal barmhartigheid ontvangen. Het dagelijks lezen van de Bijbel en onderzoeken van Zijn Woord is automatisch verbonden aan een leven dicht bij Hem.
Jouw opmerking over de wapenrusting komt mij wat nonchalant over. Ik ben al aardig op weg, maar het lukt me nog niet. De geestelijke wapenrusting moet Hij je leren, moet Hij je aandoen. Als je dat vanuit je zelf probeert, mislukt het hopeloos. Is jouw strijd (ik stel het als een vraag) serieus? Heb je werkelijk last van die zonde(n)? Wie Mij aanroept in de nood, vindt Mijn gunst oneindig groot. Dat is Zijn Woord. Hij kan niet liegen! Hij is volkomen betrouwbaar. Daartegenover onze ontrouw.
Het is toch een langer antwoord geworden, dan ik van plan was. Toch blijf ik een persoonlijke mailwisseling beter op zijn plaats vinden. Wat mis je? Wat snap je niet? En hoe kun je voorkomen dat je telkens ontmoedigd ben, als je valt? Paulus zei het zo: als ik zwak ben, ben ik machtig. En de Heere had tot hem gezegd: jouw kracht wordt in zwakheid volbracht.
Ik proef (maar ik kan het verkeerd hebben) nog te veel, dat je het zelf wilt doen, al zeg je dat jij je laat vervullen van met de Heilige Geest. De radicaliteit van zonde wordt m.i. niet zo beseft. Daarom kan het zijn dat je de radicaliteit van de genade (totaal niets van ons) niet nodig hebt, of zelfs tegenstaat. Lees Efeze 6 nog eens goed door met een goede verklaring erbij, begin met de Kanttekeningen bij de Statenvertaling. Geef het roer geheel uit handen: laat je zaligen door Hem.
Dat je wel eens boos bent op God, dan komt bij anderen ook voor, maar uiteindelijk wil Hij dat je voor Hem buigt, het alleen van Hem verwacht. En Hij heeft het gezegd: uit jou geen vrucht meer in der eeuwigheid, maar uw vrucht wordt uit MIJ gevonden. Denk aan de wijnstok en de ranken: de ranken kunnen alleen leven doordat ze in de Wijnstok zijn. Zie Johannes 15.
Beste vriend/vriendin, Ik wens je veel sterkte in die strijd. Houd aan grijpt moed! Het ligt niet aan Hem, maar Hij zorgt op Zijn tijd en op Zijn wijze voor de uitkomst. Jezus volgen is kruisdragen, maar dat is niet hopeloos. Hij heeft het zwaarste kruis gedragen. En Hij vraagt van ons achter Hem aan te komen, niet vooruit te lopen, maar gewillig Hem te volgen. Let dan is op de uitkomst: Wie Mij volgt, zal in de duisternis niet wandelen, maar het Licht des levens hebben.
Met een hartelijke groet, van één die dagelijks moet strijden tegen de zonde, maar die ook geleerd heeft met vallen en opstaan: Als U me loslaat, dan ben ik tot hinken, zinken, zondigen en afdwalen gereed. Maar telkens met de bede: Houdt Gij mijn handen beide, met kracht omvat en geef mij vast geleide, op ’t smalle pad. Alleen kan ik niet verder, geen enk’ le schreê, neem trouwe Zieleherder, Mij arme (zondaar) mee.
B. S. van Groningen
Dit artikel is beantwoord door
B.S. van Groningen
- Geboortedatum:25-04-1951
- Kerkelijke gezindte:Gereformeerde Gemeenten
- Woon/standplaats:Hendrik-Ido-Ambacht
- Status:Inactief
Bijzonderheden:
Oud-godsdienstleraar Wartburg College, docent Cursus Godsdienst Onderwijs (Bijbelkunde) en ouderling.
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Heb je aleens het groene boekje van Neil Anderson er bij gepakt als het om die bewuste zonde gaat waarin je steeds terugvalt? Echt een aanrader!!
God is nooit de auteur van zonden! Dus boosheid richting Hem is altijd onterecht... al gaat het soms vanzelf, helaas...
Gods zegen!
N.a.v. jouw antwoord heb ik wat vragen aan je. Als ik deze aan je mag stellen, zou je dan een mail willen sturen naar tryfena_nineve [apen staartje] hotmail . com ?
Een evenwichtig antwoord van dhr van Groningen. Inderdaad lastig als je niet precies aangeeft wat die bewuste zonde dan is en ook ik heb wel een vermoeden. Toch zijn geestelijke principes breed toepasbaar en je geeft in je vraag aan dat je al op behoorlijk veel vlakken "goed" bezig bent. Misschien is dat ook een beetje het probleem dat je hierin erg actie gericht bent. God wil dat jij tot rust komt zodat Hij kan werken in jouw. Zonder voorbehoud en op Zijn eigen manier. Mag God dat ook echt doen of ben je er te hard mee bezig het op eigen kracht te overwinnen. Een van de zaken die belangrijk zijn is een diep besef van berouw. Hier mag je God ook om bidden om je dit te geven.
“Het ware berouw komt uit een oprecht verdriet over de zonde voort. Daarom moeten we God vragen of Hij dit verdriet in onze harten werkt, en dat dit tot waarachtig berouw mag leiden.”
Wij hebben berouw, als wij oprecht verdrietig zijn, omdat wij God gekrenkt en Jezus genegeerd hebben. Als je je slecht voelt, omdat je bijv. betrapt bent, is dit geen echt berouw, en ook niet als je de gevolgen van de zonde haat of het idee om de zonde op te geven je niet aanstaat. Het gaat erom dat je verdrietig bent omdat je gezondigd hebt tegen God. Dit is het onderscheid tussen het “geestelijke” verdriet en het “wereldse” verdriet. Het “geestelijke” verdriet leidt tot het leven en de overwinning over de zonde. Je moet je afkeren van de zonde en er ook berouw over hebben -- het een kan niet zonder het andere. In je verdriet zul je vernederd worden om vervolgens weer verhoogd te worden! En je zult vervuld raken van de blijdschap die er in de hemel is over je berouw.
Je kunt erbij lezen: 2 Korintiërs 7:8-13, Jesaja 57:14-15, Lucas 15:7
Alsof wij beter zouden zijn dan de schrijfster ofzo. Onbegrijpelijk.
Laten we in alle gevallen in ieder geval op Jezus te wijzen als de enige Weg, Waarheid en het Leven. Als Jezus in je leven centraal wordt, verandert je leven van binnenuit. Ezechiel 36:23 en verder spreekt hierover een hart van steen dat door God veranderd wordt in een hart van vlees. Als je gaat geloven in Jezus ben je in staat om te breken met zondige gewoonten en mag je ook vrij leven. Je wilt zogezegd de zonde niet langer en deze heerst ook niet meer in jou.
Je bent welkom!!
