Leven zonder liefde van mensen
Ds. J.L. de Jong | 4 reacties | 28-04-2011| 11:40
Vraag
Heb je er genoeg aan om te weten dat God van je houdt? Is het mogelijk om te leven zonder liefde van mensen?
De zorgverzekeringen van Care4Life
Waarom overstappen naar de Care4Life zorgverzekering? Lees hier over onze principiële uitsluitingen.
U bent al verzekerd vanaf € 149,10 per maand.
Antwoord
Beste vraagsteller,
Toen ik nadacht over een antwoord, kon ik het niet nalaten om ook na te denken over wat nu de achtergrond van deze vraag kan zijn. Het lijkt er haast op dat je erg teleurgesteld bent in mensen uit jouw omgeving, misschien zelfs wel in je eigen familie. Het kan natuurlijk ook heel anders zijn, maar ik denk dat die achtergrond zomaar heel belangrijk kan zijn. En die achtergrond kan ik niet overzien.
Het eerste deel van je vraag doet mij denken aan het prachtige eerste antwoord van de Heidelberger Catechismus. Daarin wordt beschreven dat de enige troost in leven en sterven is, dat ik weten mag met lichaam en ziel, beide in leven en sterven, niet van mijzelf, maar van mijn getrouwe zaligmaker Jezus Christus het eigendom te zijn. Wanneer iemand door genade zo heeft leren vetrouwen op het kostbare bloed van de Heere Jezus en daarin de liefde van God in Christus heeft leren kennen, dan is dat inderdaad genoeg. Zo beschrijft het antwoord van zondag 1 het ook: zonder de wil van mijn hemelse Vader kan mij immers geen haar van mijn hoofd vallen en moeten mij alle dingen ook tot mijn zaligheid dienen. Dan heb je er echt genoeg aan om te weten dat God in Christus ook van jou als zondaar is gaan houden. Dat betekent overigens niet dat dit altijd gemakkelijk is. Zeker niet. Je kunt het dan vaak heel moeilijk hebben, maar toch steeds weer terugvallen op: "Dit weet ik vast, God zal mij nooit begeven" (Ps. 56:4 ber). En de dichter van Psalm 27 zegt in zulke omstandigheden zelfs: "Want mijn vader en moeder hebben mij verlaten, maar de HEERE zal mij aannemen. (Ps. 27:10)
Toch aarzel ik wat om je tweede vraag, is het mogelijk om te leven zonder liefde van mensen, positief te beantwoorden. In hele uitzonderlijke situaties zal het mogelijk zijn en zal de HEERE de enkeling veel krachten kunnen geven in zijn alleen staan met God. Maar dan denk ik ook echt aan heel bijzondere situaties. En daarom denk ik dus ook na over de achtergrond van je vraag. Je moet die bijzondere situaties -denk ik- niet te snel op jezelf toepassen. Het is juist zo dat de HEERE mensen in liefde aan elkaar wil verbinden. Ik schrijf dit antwoord in de week die voorafgaat aan de goede vrijdag. Zelfs aan het kruis zien we dat de Heere Jezus Zijn volgelingen Johannes en Maria in liefde aan elkaar verbindt. Juist in de ontmoeting met elkaar als gemeenschap van Zijn volgelingen zullen zij meer van Hem ontvangen. Dus: De HEERE wil liefde van mensen juist ook gebruiken om Zijn liefde te leren kennen.
Ds. J. L. de Jong
Dit artikel is beantwoord door
Ds. J.L. de Jong
- Geboortedatum:25-11-1972
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Soest
- Status:Inactief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Rom.12 zegt dat gelovigen zijn één lichaam in Christus, 10 Heb elkaar hartelijk lief met broederlijke liefde.
En lees Joh. 17 eens... Misschien ervaar je niet veel liefde van mensen, of heb je geen mensen in je omgeving die gelovig zijn, maar toch is er de gemeenschap der heiligen.
2 Tes.1:3 omdat uw geloof buitengewoon sterk groeit en de liefde van ieder van u allen tot elkaar steeds toeneemt,
1 Tes.4:9 Wat nu de broederliefde betreft, hebt u het niet nodig dat ik u schrijf, want u bent zelf door God onderwezen om elkaar lief te hebben.
De liefde van God is het belangrijkste, maar als Zijn liefde in het hart is uitgestort dan is de vrucht daarvan dat we ook elkaar liefhebben.
Als Hij dit alles heeft gezegd kan het toch nooit de bedoeling zijn dat we leven zonder de liefde van onze medemens!
Ik ben een vriend, ik ben een metgezel, van allen, die Gods naam ootmoedig vrezen... (Psalm 119: 32 berijmd). Liefde tot God, geeft liefde tot anderen.
Bid voor je.
een paar jaar terug een tiener begeleid die zich ongeliefd voelde. haar dogma was "niemand houdt van mij". via ons kwam ze in een kerkgroep. daar viel op een gegeven moment een jonge gast heftig naar haar uit: 'nu moet je ophouden met dat gezeur, je komt nu naar de outreach en daarom ben je deel van ons; wij geven om je!'
Die uitval werd een doorbraak in haar leven. ze wist de knop om te zetten en te accepteren dat ze wel geliefd was.
angst om geliefd te worden blokkeert het ontvangen van liefde. daarmee doe je jezelf en anderen tekort. om liefde echt te kunnen accepteren moet je ook jezelf kunnen liefhebben.
