Getob over verkering

C. M. Chr. Rots - de Weger | Geen reacties | 24-03-2011| 13:52

Geen twijfel, maar wat dan wel? Onzekerheid doordat verliefdheid over gaat in ''houden van'' ? Ik zit met de volgende vraag: Ik heb vier maanden verkering met een hele lieve jongen! Zelf ben ik iemand die totaal niet snel verliefd word, maar deze keer was het echt een heel zeker verliefd gevoel! Ik kon het zelf bijna niet geloven! De vorige contacten begonnen soms al twijfelend en dan kapte ik het weer af. Conclusie: geen verliefd gevoel! Tot zes maanden geleden. Het begon heel gelukkig en dat is het nog steeds! Alleen is het zo, nu je na 4,5 maand elkaar beter gaat leren kennen, er wat irritaties komen, etc. Afgelopen weekend heb ik een heel fijn gesprek gehad. Hij heeft de dingen verteld waar hij zich aan irriteert en ik ook! Dat moment voelde echt als een opluchting voor allebei! Nu is het zo dat zijn laatste relatie drie jaar geleden is gestopt. Het meisje heeft het uitgemaakt! Hij is er echt overheen en denkt er weinig tot niet meer aan! Bij mij is het iets anders. Ik heb tot voor een half jaar geleden bijna twee  jaar contact gehad met een jongen. Geen relatie waar ik, achteraf gezien, echt wel gek op was. Ik twijfelde toch altijd of ik wel verliefd was. Hij had een baan waardoor hij veel weg was, dus zagen elkaar niet veel. Hij was ook heel twijfelend in z'n gevoel. Het was altijd: ik weet het niet zo goed hoor, vind het ook zo moeilijk, je ziet me niet vaak en van jou krijg ik ook geen hoogte! Dit zorgde voor heftige schommelingen in mijn gevoel! Maar elke keer als hij had gezegd dat hij het niet zag zitten, was ik degene die weer contact zocht, wat weer op niets uitliep! Ik vond het elke keer vreselijk als hij het weer niet zag zitten, terwijl dat ik ook momenten had dat ik dacht: er komt een leukere jongen op m'n pad, wil geen contact meer! Dan zocht hij weer contact! Dit touwgetrek heeft bijna twee jaar geduurd en sinds een half jaar heb ik verkering met een andere hele lieve jongen! Waar ik me echt de laatste weken opeens heel erg onzeker en schuldig over voel is het volgende: In de eerste drie maanden dat ik heel erg verliefd was dacht ik echt bijna niet aan die ander! Ik dacht dan ook niet aan hem op een manier van: ik ben toch ook nog wel verliefd op jou! Nee, het was meer een herinnering waar ikzelf een gevoel aan ga koppelen wat er naar mijn idee niet is! Het liefste zou ik willen dat die vorige jongen nooit op m'n pad was gekomen! Maar herinneringen uitwissen gaat niet. Zal ik er mee om moeten leren gaan en gewoon geloven dat het slijt? Mijn vriend zegt dat het ook wel komt omdat het allemaal nog wel vers is. Logisch dat je er dan nog veel aan denkt! Dat contact met die jongen was ook eigenlijk wel m'n eerste echte contact waar ik in eerste instantie bij dacht: dit wordt het misschien wel. En dat misschien moet er toch bij, omdat hij naar mijn idee heel erg onzeker was of gewoon heel erg los in contacten! Hij kapte het ook heel gemakkelijk af als hij geen tijd had of geen zin. En waar ik dan het gevoel voor hem nog vandaan haalde snap ik soms echt niet. Thuis zeiden ze ook: stop ermee, hij houdt je voor de gek! Op oudejaarsavond iemand alleen laten zitten en ik wilde nog niet toegeven dat dat gewoon een gemene jongen was! Dat hij dat niet deed vanwege onzekerheid maar gewoon omdat hij geen zin had. En dan opeens weer een lief telefoontje dat het allemaal weer goed zou komen. En ik luisde er weer in. Waar ik me schuldig over voel is dus dit: 1. Dat ik nog regelmatig aan die jongen denk en dan niet zo van...ooo ik zou bij je willen zijn, maar grootendeels uit beetje interesse, zo van: hoe zou het met hem zijn? Hoe zou die nu een meisje behandelen? En zou vooral graag willen weten of hij al een ander heeft gevonden. Ik wil ook niet meer dat hij aan mij denkt. Mijn ouders zeiden: als hij echt om je geeft laat hij je niet thuis zitten. Ik wilde dat toen niet zien. Nu heb ik soms nog zoiets van: hij zal wel met zichzelf in de knoop hebben gezeten! Soms lijkt het wel of ik inderdaad geloof in de goedheid van een mens. Ik kan me gewoon niet voorstellen hoe iemand het in z'n hoofd haalt om bijna twee jaar contact te hebben met een meisje, gewoon los te laten en ze af en toe te dumpen! Ik denk misschien toch iets te goed van zulke mensen, terwijl ze misschien wel echt zo in elkaar zitten! 2. Door al dat getob merk ik wel dat m'n gevoel er nu met m'n echt hele lieve vriend niet heel erg op vooruit gaat. Ik ben ook echt perfectionistisch ingesteld, dus ga gelijk al piekeren of het wel goed zit als ik me een dag down voel! Ik ga ook met een nieuwe opleiding beginnen. Best spannend. Soms heb je wel eens een dip dag wat dan ook gelijk op je verliefde gevoelens werkt! Klopt dit? De laatste tijd heb ik geen dipdag gehad, maar wel eens een dipweekje. Dat gevoel moet dan weer een beetje op gang komen! Door af en toe eens een conflict kan je gevoel toch ook wel gaan schommelen?  Ik wil ook altijd dat verliefde gevoel houden, maar gaat ook wel over in "houden van"...! Maar "houden van" voel ik niet zo sterk als verliefdheid, dus ga ik weer piekeren of het wel houden van is. Door al dat denken word je moe. Ik hoop en bid ook echt dat het goed komt en dat geloof ik ook. Ik mag zo'n lieve jongen echt niet laten gaan en dat wil ik ook niet! Ik hoop op een reactie.

Beste vraagsteller,

Je schrijft wel een lang verhaal, maar helemaal helder krijg ik het niet: met "jongen 1" heb je een relatie gehàd, maar je denkt steeds weer aan hem. Met "jongen 2" heb je nú een relatie waarover ik lees dat je hem niet wilt laten gaan. Klopt deze korte  samenvatting?

Als je je nieuwe vriend niet wilt laten gaan maak dan voor jezelf eens twee lijstjes: een met dat wat je graag zou willen en een met dat wat je juist niet wilt. Met hem of zonder hem. Je schrijft dat je perfectionistisch bent, maar dat geeft geloof ik nogal wat onzekerheid. Als je dat onderkent kun je je misschien wat meer richten op dat wat je nu zelf precies wílt.

Liefde heeft tijd en ruimte nodig om te kunnen groeien. Liefde heeft ook te maken met keuzes die je maakt. En alle levenservaring die je hebt opgedaan neem je daarin mee. Feiten -zoals de ontmoeting met mensen in je leven- maak je niet ongedaan. Je gedachten en gevoelens kun je wel sturen, door je te realiseren dat iedere gemaakte keuze zijn eigen consequentie heeft.     

Ik wens je sterkte!

Vriendelijke groeten,
Marijke Rots

Dit artikel is beantwoord door

C. M. Chr. Rots - de Weger

• Geboortedatum:
  18-02-1947
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Aalten
• Status:
  Actief

1536 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven