Bevrijdingsconferenties

Ds. H. Veldhuizen | 1 reactie | 22-03-2011| 08:48

Kunt u iets zeggen over de bevrijdingsconferenties die gehouden worden door "Geboren om vrij te zijn"? Bijvoorbeeld in maart in Nijverdal. Zijn deze conferenties Bijbels verantwoord?

Beste vriend of vriendin,

Je vraagt of ik iets kan zeggen over de bevrijdingsconferenties die gehouden worden door "Geboren om vrij te zijn", zoals er onlangs zo’n conferentie was in Nijverdal. Nu weet ik niet of het op mijn weg ligt om daar een oordeel over te geven. Wel wil ik in het algemeen wat over bevrijdingspastoraat zeggen.

Laat ik meteen maar zeggen: Ik denk dat we uitermate voorzichtig moeten zijn met wat zich in onze tijd als bevrijdingspastoraat aandient. Het bevrijdingspastoraat is o.a. opgekomen onder invloed van de charismatische beweging en dat is een beweging die vooral de zgn. gaven van de Geest benadrukt. Die gaven zijn er.  De Bijbel spreekt daar op veel plaatsen over: Korinthe 12:1-10 en 28, Romeinen 12:6-8, Efeze 4:11-13 en de woorden van Jezus in Markus 16:17-18.

In de tijd van de Reformatie is gezegd dat dat gaven waren die alleen beperkt waren tot de eerste christentijd en dat is tengevolge daarvan in het algemeen ook de gedachte geweest in de gevestigde kerken. Maar ik denk dat dat niet juist is. Je kunt niet van een aantal nieuwtestamentische teksten zeggen dat die alleen golden voor de eerste christentijd, ook niet als ze spreken van de gaven van de Geest. Het is vast en zeker waar dat de Heilige Geest in de eerste christentijd krachtig heeft gewerkt, maar je kunt niet zeggen dat de Geestesgaven er nu niet meer zouden zijn.

Maar aan de andere kant wil dat ook niet zeggen dat de gaven die de Geest wil geven precies dezelfde gaven zijn als de gaven die in het Nieuwe Testament genoemd worden, of dat het vooral de "heel bijzondere gaven" zijn, zoals profetie, gaven van genezing, tongentaal of uitwerpen van demonen. De Geest kan (wil) veel meer gaven geven of heel andere gaven. Als je de gavenlijsten in de bovengenoemde teksten met elkaar vergelijkt, zie je dat Paulus de ene keer andere gaven noemt dan de andere keer, nèt naar de situatie die zich in een bepaalde gemeente voordeed.

Tongentaal bijvoorbeeld noemt hij alleen in de 1e Korinthebrief. Kennelijk was dat voor de gemeente in Korinthe nodig. En als je 1 Korinthe 14 leest, zie je dat hij tongentaal eerder terugwijst dan dat hij het zou willen bevorderen en dat tongentaal met de uitleg daarvan in 1 Korinthe 12:10 pas als laatste noemt. Dus laten wij de gave van de tongentaal niet  naar voren halen. Zouden er in onze tijd, met zijn vele noden (honger, vluchtelingen, Afrika, Oost-Europa, asielzoekers, enz..), niet heel andere gaven nodig zijn, bijvoorbeeld de gaven van uitdelen en barmhartigheid (in blijmoedigheid!, Romeinen 12:8) en zouden we niet naar die gaven moeten/mogen staan en om die gaven bidden? Of de gave van onderwijzen (Rom. 12:7; denk aan een leraar middelbare school) of de gaven van "woord van wijsheid of kennis" (1 Kor.12:8) die heel belangrijk zijn in onze tijd, waarin zoveel aan de hand is?

Zo denk ik bijvoorbeeld dat de gave van genezing/ gezondmakingen (1 Kor. 12:9) in de tijd van het Nieuwe Testament bijzonder door de Heilige Geest gegeven werd omdat die tijd een tijd was van veel lijden en van geringe medische zorg. Ik zeg niet dat er in onze tijd niet veel lijden is, maar er is in onze tijd voor velen wel de mogelijkheid van goede medische zorg en ook die medische zorg is een gave van de Heilige Geest. Artsen mogen bij hun werk om de hulp en gave van de Heilige Geest bidden, in het bijzonder als ze geconfronteerd worden met heel moeilijke situaties.

Wat ik lees van bevrijdingspastoraat heeft voor mij iets dwangmatigs. Zéker, het bevrijdingspastoraat wijst, als het goed is, op de noodzaak van verzoening door de genade van de Heere Jezus Christus. Maar daarnaast is het toch heel sterk gefocust op bevrijding van een demon of van demonen. Daarbij heb ik een heel aantal vragen, zoals: is het waar dat angsten of waanvoorstellingen of depressies (om een paar dingen te noemen) iets van een demon of demonen is? Gaat het daarin in de regel niet om psychische processen, zodat in de eerste plaats psychische en/of pastorale hulp nodig heeft? En heeft het bevrijdingspastoraat het niet heel gauw over occulte binding(en) e.d., terwijl het de vraag is wat occult en occultisme precies is? En kun je zomaar zeggen, wat het bevrijdingspastoraat o.a. zegt, dat binding door een demon of demonen het gevolg is van zonden van de ouders of van het voorgeslacht? Als je de teksten die daarbij genoemd worden (o.a. Exodus 20:5, Jeremia 2:8, Klaagliederen 5:7) in zijn verband leest, zie je dat het daar om heel andere dingen gaat, bijv. dat het volk Israël in ballingschap werd gebracht door de zonden (afgoderij) van het volk en dat beeldendienst (een verkeerd beeld of voorstelling van God hebben) gevolgen kan hebben tot in het 3e of 4e geslacht (het 2e gebod). En waar vind je in het evangelie van iemand die door Jezus van bezetenheid wordt genezen dat diens bezetenheid gevolg was van zonden van zijn voorgeslacht of van zijn eigen zonden? Nergens waar Jezus een bezetene geneest spreekt Hij van zonden. In het bevrijdingspastoraat zitten wel bijbelse elementen, maar in veel opzichten is het naar mijn overtuiging een heel eigen leven gaan leiden en tot een "eigen wereld" geworden en worden zaken op de spits gedreven.

Wil de Heere in onze tijd dan geen genezing meer geven? Ja! Hij gaf en geeft de medische zorg en wetenschap. Daarbij zal een christen het gebed kennen of de Heere de medische zorg en behandeling wil zegenen. En als het goed is zal, bij ernstige ziekte, ook de gemeente meebidden in de zondagse eredienst of thuis of in een gebedskring. De Heere kan ook in onze tijd wondere genezingen geven. Niet iedere zieke wordt genezen. Dat was al zo in het Nieuwe Testament: er wordt bijvoorbeeld in Bethesda (Johannes 5) maar één zieke genezen, waarbij we het beschamende feit horen dat de zieke, die 38-jaar (!) verlamd was, geen mens had die hem hielp (de gave van barmhartigheid ontbrak dus). We lezen dat Paulus ondanks zijn gebed een blijvende doorn in het vlees had (2 Korinthe 12:7-9). We lezen dat Paulus Trofimus, ondanks dat hij schrijft over gaven van genezing/gezondmakingen, ziek in Milete moet achterlaten (1 Tim. 4:20).

En wat psychische ziekte betreft: Ik denk dat veel van wat in het evangelie bezetenheid heet, psychisch verklaarbaar is, waarvan de duivel misbruik maakt. Wat onze tijd betreft: de Heere gaf en geeft de psychiatrsiche wetenschap en zorg, waarbij evenals bij andere ziektes, een christen het gebed zal kennen of de Heere de psychiatrische behandeling en zorg wil zegenen. Daarnaast denk ik dat in veel gevallen (angsten, depressies, schuldgevoelens, enz.) heel belangrijk een krachtige prediking van het evangelie is. En een goed pastoraat waarbij mensen de ogen en het hart geopend mogen/moeten worden om te zien wie de Heere door de genade van Jezus Christus en door Zijn Geest hen wil zijn. Ook kan er bij ernstige stoornissen, eventueel samen met anderen, met iemand gebeden worden waarbij hem of haar de handen opgelegd kunnen worden. Ik denk echter dat dat in de eerste plaats een zaak is van de eigen gemeente en van degenen die in de gemeente (als ambtsdragers) zijn aangesteld, en dat een conferentie niet de geëigende plaats is waar zoiets gebeurt.

Ik hoop dat ik je met deze opmerkingen wat duidelijkheid heb gegeven.

Ds. H. Veldhuizen

Dit artikel is beantwoord door

Ds. H. Veldhuizen

• Geboortedatum:
  02-01-1938
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Wapenveld
• Status:
  Inactief

244 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven