Halve man

Henk Jan Westeneng | 1 reactie | 14-03-2011| 11:30

Ik ben een meisje van 14 jaar en nog steeds niet ongesteld. Ik ben bang dat ik een halve jongen ben. Zeg maar de geslachtsdelen van een jongen aan de binnenkant. Ik dacht pas dat ik een natte droom had gehad. Ik zit er echt mee. Moet ik wachten tot ik 16 ben en dan, als ik nog niet ongesteld ben, erachter komen dat ik toch een halve man ben? Tegen mijn vader en moeder durf ik het niet te zeggen. Hoe moet ik er achter komen?

Allereerst wil ik je graag geruststellen. Het is heel normaal dat meisjes rond hun 14e nog niet ongesteld zijn. Ik citeer hier graag een stukje uit een NHG-patiëntenbrief (die je zelf kunt vinden via http://nhg.artsennet.nl/kenniscentrum/k_voorlichting/NHGpatientenbrieven/NHGpatientenbrief/PBU14a.htm dit is betrouwbare informatie die door huisartsen gemaakt is). “Als je meisjes op school hoort praten, lijkt het soms of ze allemaal op hun elfde of twaalfde jaar al ongesteld worden. Daar kun je ongerust van worden als je zelf nog niet ongesteld bent geweest. Die ongerustheid is niet nodig. Bij de meeste meisjes komt de eerste menstruatie (ongesteldheid) tussen hun elfde en zestiende. Een eerste menstruatie als je veertien of vijftien bent, is dus heel normaal. Vaak heb je nog geen menstruatie, maar merk je wel aan je lichaam dat er iets aan het veranderen is. Je krijgt geleidelijk borsten en schaamhaar. Dat is het bewijs dat je vrouwelijke hormonen goed werken. Je eerste menstruatie komt dan op een gegeven moment vanzelf.” Dus als je merkt dat je lichaam veranderd (borstgroei, schaamhaar, groeispurt) heb je gewoon goed werkende vrouwelijke hormonen.

Uit je vraag lijkt nog een misverstand te spreken wat ik graag uit de weg wil ruimen. Als je altijd als meisje door het leven bent gegaan en je ook gewoon meisje voelt ben je dat ook gewoon. Misschien zeggen anderen over je dat je een "halve jongen" bent maar dat is dus niet zo als je dat zelf niet vindt. Misschien ben je onzeker over je eigen lichaam of over je eigen gevoel. Ik kan me voorstellen dat je hier erg mee zit. Als je merkt dat je verstrikt raakt in je eigen gedachten hierover kan het toch heel goed zijn om er met iemand over te praten. Het is wel belangrijk dat je er dan met iemand over praat die je vertrouwd en die niet over je zal praten (bijv. een vertrouwenspersoon).

Ik hoop dat ik je vraag zo voldoende beantwoord heb. Als je nog aanvullende vragen hebt, stel ze gerust.

H. J. Westeneng

Dit artikel is beantwoord door

Henk Jan Westeneng

• Geboortedatum:
  18-04-1986
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerde Gemeenten
• Woon/standplaats:
  Nijmegen
• Status:
  Inactief

23 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven