Bang voor de wederkomst

drs. J. Hoekman | 5 reacties | 02-03-2011| 10:00

Ik ben vaak zo bang voor de wederkomst. Ik geloof dat het niet heel lang meer zal duren, maar ik ben nog niet bekeerd. Ik ben vaak bang en bid of de Heere Jezus nog niet terug wil komen, maar of Hij pas terug wil komen als ik mag weten dat ik een kind van Hem ben. Ik bid ook of mijn zonden vergeven mogen worden, maar omdat ik geen zekerheid heb dat ik een kind van God ben, blijf ik bang. Wat moet ik doen? Ik lees in de Bijbel en bid dagelijks, maar er komt geen verandering in mijn leven.

Ik kan je hele antwoorden gaan geven over de zekerheid die er mag zijn in Jezus Christus en dat wie twijfelt een baar der zee gelijk is en in zijn/haar gedachten/gevoelens zal worden heen en weer geslingerd. Ik zou kunnen zeggen dat de HEERE nog nooit een bidder heeft laten staan, maar woorden schieten altijd tekort en kunnen het nooit winnen van de twijfel die de duivel in je hart teweegbrengt. Wel is het vreemd dat je spreekt van geloof in een spoedige komst van de eindtijd, terwijl niemand weet of dit binnen 100 of zelfs 1000 jaar zal plaatsvinden.

Als je onder preken zit die je niets anders vertellen dan wat jouw angst is en die niet preken over de zekerheid van het geloof ook voor jou, dan blijf je rondcirkelen in de vicieuze cirkel. Wat moet de HEERE dan doen om jou te laten weten dat je Zijn kind bent, als Hij al Zijn Eigen Zoon gezonden heeft voor een zondares als jij bent. Zijn je zonden dan niet groot genoeg? Of is je berouw niet echt? Je grootste zonde is die van het ongeloof en daar heeft de Heere enorm veel verdriet over. Je kunt tig keer de Bijbel uitlezen en nog meer gebeden opzenden, maar je wordt niet bekeerd door wat je doet of laat (anders zou het geen genade zijn, maar verdienste van jou kant). Je moet je hart aan Hem geven en erop vertrouwen dat Hij in Zijn onbegrijpelijke liefde en genade voor jou op het kruis je zonde wilde en ook heeft weggedragen.

Er is een lied dat gaat als volgt: "Heer' ik geef u mijn hart. Ik geef u mijn ziel. Ik leef alleen voor U." Met minder neemt de Heere geen genoegen. In Zijn angst in Gethsemane en op Golgotha heeft Hij jouw angst weggenomen, maar zoals de duivel niet ophield om de Heere aan te vallen, zo zal die duivel in jouw hart en leven ook niet ophouden je aan te vallen en aan te vechten.

Ik ga nu een zeer gevaarlijke uitspraak doen, die op het randje is, maar ik wil het toch doen. De HC zegt dat geloof een stellig weten is, maar er is naar mijn mening geen mens die zijn hele leven lang, elke seconde van zijn leven op deze aarde, met 100 procent zekerheid kan zeggen : "ik weet dat ik een kind van God ben." Want het weten van het geloof is nooit alleen een verstandelijk weten, maar het is altijd weer een geloofsweten (dat in jou gewerkt moet worden). Een weten dat de andere kant komt en dat zonder de andere kant ook nooit kan weten. Ik weet is dus altijd, ik weet door het geloof en dit geloofsweten moet ook altijd weer van de andere kant bevestigd worden. Wat ik wel kan zeggen is: "Ik vertrouw voor 100 procent op het werk van de Heere Jezus. Of ik weet door Gods Woord dat Christus voor de zonden der wereld gestorven is. Of dat Hij voor de grootste der zondaren Zijn bloed heeft uitgestort op het kruis. Of ik heb in mijn leven tekens en ervaringen gehad die mij op dat moment 100 procent vertrouwen gaven (geven?)."

Maar als ik alles van mijn kant 100 procent weet, wat is dan het werk van de Heilige Geest? Mensen die het allemaal vanuit zichzelf slechts verstandelijk weten of wisten kunnen nog wel eens meer verrast worden (misschien wel als door vuur ) dan zij die het af en toe of voor een tijdje (vanuit de beproevingen van God) allemaal niet zo goed en zeker weten. Zeg ik dat twijfel goed is? (twijfel is niet hetzelfde als ongeloof!)  Nee, beslist niet, maar pas op voor al dat zogenaamde menselijke weten met al zijn/haar broek -en/of rokzakzekerheden. Dan waren alle Bijbelgedeelten over satan die Gods kinderen verleidt slechts poppenkast, terwijl ik in Openbaringen lees, dat Hij juist enorm tekeer gaat tegen Gods kinderen.

De heilsfeiten zijn de zekerheden en ik leef bij de dag in vertrouwen dat Zijn liefde voor mij groter is, dan mijn liefde voor Hem, want ik 'verzondig' elke dag weer Zijn liefde. Mijn gedachten, gevoelens, zekerheden zijn niet Gods gedachten! Juridisch spreekt Christus' bloed mij vrij van alle zonden, maar medisch voel ik me vaak nog zo ziek. Iemand zei tegen mij: Het is net als in een rechtszaak, waar je hoort dat je bent vrijgesproken, terwijl je door je zonde je ongeneeslijk ziek voelt. En dat is en blijft altijd weer het gevecht tussen juridische en medische vrijspraak... Ik ben vrij, maar ik ervaar mezelf als iemand die met Paulus zegt: "Wie zal mij verlossen uit het lichaam van deze dood...zo dien ik dan zelf in de geest de wet van God, maar in het vlees de wet van de zonde."
 
Ik kan niet anders dan Hem dienen en op Hem vertrouwen, Die mij geschapen heeft, naar wie moet ik anders heengaan? Een wettisch leven blijft een wettisch leven, wat kan daar aan veranderd worden? Wil je nog wettischer leven? Dan zul je ook door diezelfde Wet geoordeeld worden. Wil je een slaaf of een vrije zijn? Je bent al een slaaf van je eigen leven, als je jouw geloof gaat meten aan al dan geen verandering. Ik meet mijn geloof aan de zonden van elke dag. Daar heb ik vergeving voor nodig en de enige die mij dat vergeven kan en wil vergeven is de Heere. En ik stel mijn vertrouwen dus maar heel eenvoudig, als een kind op Hem, meer heb ik niet, minder kan, wens en wil die nieuwe mens in mij ook niet. 

Als ik aan Zijn liefde denk voor mij, dan moet ik vaak huilen, maar ook dat is geen zekerheid: niet het offer dat ik breng, niet de tranen die ik pleng, maar Christus alleen! Moet IK dan nog wat voelen? Moet IK dan nog zekerheden hebben? Moet IK dan nog veranderen? NEE, maar bid dan tot Hem: Heere, hier ben ik, U weet wel, die waardeloze, onbetrouwbare zondares, die U niet vertrouwt, die bang is voor Uw komst, die denkt dat bidden en Bijbellezen geen verandering in mijn leven zijn. Die twijfelaar die bidt tot U en die leest in Uw Woord en die gaat naar Uw huis: "Ik wil mijn hart aan U geven en als U dan terugkomt op de wolken dan vertrouw ik er door de kracht van de Heilige Geest op dat U Diegene bent, Die in Uw Woord ook mij keer op keer hebt uitgenodigd om tot U te komen."

En wees dan niet verrast als je door Zijn liefdevolle genade zult horen: "Mijn vriendin ga hoger op...want een ieder die zich vernedert, zal verhoogd worden." Blijf bidden en Bijbellezen, luister ook eens naar andere preken. In de preek van het heilig Avondmaal op Urk heb ik gezegd dat elke ongeoorloofde lege plaats aan die Tafel van het Verbond, een schaterlach in de hel is. Dat maakt mij vele malen angstiger, dan Hem niet op Zijn woord te vertrouwen die zegt: Mijn zoon, mijn dochter geef mij je hart en we hebben een Vader die op de uitkijk staat om verloren zonen en dochters in zichzelf in Zijn armen te sluiten. Gebruik de gehele wapenrusting van God en strijd in de kracht van de Heilige Geest de goede strijd van het geloof.

Ds. J. Hoekman

Dit artikel is beantwoord door

drs. J. Hoekman

• Geboortedatum:
  27-01-1962
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Urk
• Status:
  Actief

107 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven