Ouders werken tegen
Ds. A.A.F. van de Weg | 7 reacties | 19-02-2011| 15:08
Vraag
Mijn vriend (27) en ik (23) kennen elkaar nu bijna 2,5 jaar, waarvan we iets meer dan een jaar verkering hebben. We komen uit verschillende kerken (GG en CGK) en willen samen op zoek naar een kerk waar wij ons beiden thuis kunnen voelen. Voordat we verkering kregen hebben we hier al regelmatig over gepraat en waren we er van overtuigt dat we er uit zouden komen. Echter, mijn ouders hebben hier heel veel moeite mee, maar hebben zich er wel mee verzoend en gezegd dat we zelf uit moeten zoeken wat we doen, maar dat ze ons er niet bij zullen helpen. Toch worden we op allerlei manieren tegengewerkt. Mijn vriend woont op zichzelf, waardoor ik nooit bij hem een weekend mag blijven (de afstand is 1,5 uur rijden). Maar als we bij mij zijn mogen we ook niet samen naar een andere kerk. Zelf willen we dat eigenlijk ook hier niet, want na ons evt. trouwen zullen we niet hier terecht komen. Op dit moment zijn we helemaal vastgelopen en weten we niet meer wat we moeten doen. Mijn vriend is hierdoor gaan twijfelen of onze relatie wel nut heeft, met zicht op de toekomst. Hij wil niet bij zijn schoonouders komen en dan een masker opzetten. Doordat mijn ouders tegenwerken, enorm star zijn en dus niet openstaan voor andere dingen heb ik regelmatig ruzie met ze, wat alle relaties niet bevordert. Mijn vriend heeft met verschillende mensen over onze situatie gepraat en verschillende adviezen gekregen zoals: het gesprek aan blijven gaan, ik zou de band met mijn ouders moeten breken, hij zou een einde aan onze relatie moeten maken. Overal is wat over te zeggen, maar het biedt geen uitkomst. Mijn ouders zeggen ook dingen waarvan ik bij wijze van spreken met mijn oren sta te klapperen, zoals: je kunt alleen in de GG bekeerd worden?! Dingen die ik nog nooit iemand anders heb horen zeggen. Of het onmacht is weet ik niet. De enige oplossing die ze ons boden is, dat we zouden trouwen en dan samen een kerk moeten zoeken. Maar in welke kerk moet je dan trouwen? Kortom we weten het gewoon niet meer. Kunt u ons helpen?
Antwoord
Beste jonge mensen,
Wat een complexe en moeilijke situatie! Ik hoop dat ik jullie situatie met de onderstaande handreikingen voldoende taxeer. Anders hoor ik het wel. Nu een aantal handreikingen:
1. Een gezamenlijke keuze voor een kerk is een must. Het is niet om het even hoe en wat je kiest. Als een voorzichtige regel zou ik mee willen geven om te blijven kerken in het kerkverband waar je vandaan komt. Dit moet echter geen wet worden. Zorg dat je daar gaat kerken waar de prediking bijbels te noemen is. Wat is bijbelse prediking? Vraag je af of de Heere Jezus zo gepreekt zou hebben als in die bepaalde gemeente gebeurt. Bedenk ook: je kiest niet alleen voor nu, maar ook met het oog op de toekomst en eventuele kinderen.
2. Jullie (schoon)ouders willen graag meebeslissen in jullie kerkkeuze. Als jullie (schoon)ouders meedenken en adviseren, is dat geen probleem. In jullie geval gaat het verder dan meedenken en adviseren. Het is een bijbelse opdracht om straks je vader en moeder te verlaten. Dat betekent dat je een zelfstandige eenheid bent en ook zelfstandig beslist. Dat geldt niet alleen je kerkkeuze, maar ook andere keuzes, die je zult gaan maken. Je (schoon)ouders mogen best hun gedachten hebben over jullie kerkkeuze. Maar het gaat te ver jullie te dwingen om voor een kerk te kiezen. Zeker niet op de wijze waarop jullie (schoon)ouders tegen de kerk aankijken. Probeer in gesprek te blijven, maar geef ook duidelijk je grenzen aan. Zolang je niet getrouwd bent, ga dan mee met je (schoon)ouders. Probeer hun ‘regels’ te respecteren, zolang ze niet tegen het Woord ingaan. Dat vind ik een bijbelse en terechte houding en bovendien getuigt het van respect en sympathie.
3. Jouw vriend trouwt straks niet met zijn schoonouders, maar met jou! Ik begrijp best dat je vriend het moeilijk vindt om met je ouders om te gaan. Maar als er sprake is van echte liefde, kiest hij voor jou. Vermoedelijk zullen jouw ouders niet veranderen. Alleen de houding van jouw vriend kan veranderen. Ik raad jullie het boekje van Gary Chapman, "Schoonfamilie", aan!
4. Blijf voortdurend met elkaar in gesprek. Weeg jullie motivatie voor de keuze van een gemeente voor het aangezicht van de Heere. Is die zuiver? Dan kan het best moeilijk zijn als jullie keuze anders uitvalt dan die van je ouders. Maar de Heere zal het gaan van twee jonge mensen in de weg van Zijn Woord zeker zegenen!
Van harte sterkte gewenst en naast alle spanning toch veel vreugde in de voorbereiding op jullie huwelijksdag!
Ds. A. A. F. van de Weg
Dit artikel is beantwoord door
Ds. A.A.F. van de Weg
- Geboortedatum:09-03-1984
- Kerkelijke gezindte:Hersteld Hervormd
- Woon/standplaats:Apeldoorn
- Status:Inactief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Ik herken je verhaal heel erg. Eigenlijk is het een onmogelijke keuze, kiezen tussen je vriend of je ouders. Die keuze zou niet mogen bestaan.
Ik denk dat het goed is om dit ook tegen je ouders te zeggen: dat jij van hen én van je vriend houdt. Dat je kan begrijpen dat zij het beste voor jou willen, ook qua kerk. Maar zij zien toch ook dat jij en je vriend hier heel serieus mee bezig zijn? Samen een kerk 'zoeken' is het beste, al is het ontzettend lastig. Zelf een kerk kiezen.. dan begint het bij mij vaak te kriebelen. Ik geloof dat God je die weg wilt wijzen. Praat ook vooral met elkaar over de kernpunten van het geloof - verschil je daarin? Wat vinden jullie belangrijk wat betreft het geloof, de kerk, je levenswijze, opvoeding? Wanneer dit overeenkomt geloof ik zeker dat jullie een kerk zullen vinden waar jullie je beide thuis voelen. Natuurlijk, elke kerk heeft haar tekortkomingen, nooit zul je een kerk vinden die perfect bij jullie beide verwachtingen past. Maar klinkt de waarheid in de kerk? Zouden jullie beide je kinderen in deze kerk willen laten opgroeien?
Ik wens jullie heel veel sterkte met alles!
En bedenk dat de liefde en de waarheid het belangrijkste is!
Mijn advies volg je geloof zoek een kerk waar jullie samen gemeenschap met GOD kunnen vinden en de prediking van het woord helder en naar waarheid is, wat voor stroming dat dan ook is.
Het lijkt me voor de relatie tussen jullie en je ouders niet echt bevorderlijk om zo door te blijven leven. Je moet de ruimte krijgen om samen jullie kerkelijke toekomst op te bouwen, als jouw ouders je die ruimte niet geven, dan moet je die zelf -liefdevol- nemen. Dat is je eigen verantwoordelijkheid nemen. Je moet werken aan jullie toekomst en als je ouders je dat niet toestaan dan kun je beter een stapje bij ze vandaan zetten. Door bijvoorbeeld even tijdelijk op jezelf te gaan tot je trouwen.
Heel veel sterkte!
Molly Malone, je zegt het nu wel heel makkelijk. Natuurlijk zullen er regels gerespecteerd moeten worden door (volwassen) kinderen zolang ze thuis wonen maar dat wil nog niet zeggen dat de ouders overal een vinger in de pap moeten hebben. Nota bene in de relatie van hun dochter! Het gaat hier over de kerkkeuze van de vraagstelster en haar vriend, daar moeten de ouders zich buiten houden. Ze mogen adviseren maar niet dwingen, dat is echt niet op zijn plaats!
Je schrijft: "Zijn kinderen het dar niet mee eens dan moeten ze
(wellicht al voor het trouwen) op zichzelf gaan wonen"
Daar ben ik het echt niet mee eens. Er is ook nog zoiets als een gesprek aangaan. Als het dan nog niet gaat (zoals in deze situatie) dan volgt pas de volgende stap.
Maar ik vind een kerk zoeken -wat een heel normale medevoorbereiding is op het huwelijk- niet bij de regels van ouders horen. Dat hoort gewoon bij de verantwoordelijkheid van hun volwassen kind.
Hoe kun je nou stellen dat als je het niet eens bent met de regels van thuis je maar uit huis moet gaan?
Tuurlijk zijn er bepaalde regels thuis, waar je je aan moet houden, maar dit betekend niet dat je zomaar allemaal regels op een (in dit geval al volwassene) kunt opleggen!
Ik zit in precies dezelfde situatie, alleen bij mij is het verschil dat ik 17 ben.
Dus dit zou betekenen dat ik maar uit huis moet als ik mijn vriend wil behouden?
Dit terwijl ik totaal geen inkomsten heb en nog druk studerend ben! Hebben je ouders dan het goede met je voor? Nemen zij dan de verantwoordelijkheid op zich om hun kind in liefde op te voeden? Er zijn grenzen!!!
Een gemeente zoeken in je huwelijk hoort niet. Het zou een rare gewoonte zijn. Jij moet later met je man verder leven en daarbij past een goede voorbereiding die je niet pas gaat treffen in je huwelijk. Ouders moeten dit gewoon accepteren, helaas doen zij dit niet allemaal.
Wat betrefd vragenstelster:
Als jij een goede relatie heb met je vriend zou ik deze niet beeïndigen. Ik heb kortgeleden (2 mnd tot nu toe) precies hetzelfde meegemaakt dus herken het helemaal. Wat ik begrijp is dat je ouders het nu wel accepteren en dat is al een stukje gewonnen. Toch zou ik je vriend aanraden wel bij jou ouders thuis te komen en dat masker maar op te zetten! In het begin zal het heel moeilijk zijn maar na een tijd zal de band wel weer wat steviger worden. Dit kan alleen heel lang duren, dus heb geduld! Ik zit nu ook in deze fase en merk da het al wat beter gaat! Wel begrijp ik je ouders over het punt dat je niet bij hem mag slapen, i.v.m met seksualiteit. Je ouders hebben er dan geen toezicht op. Wel zou ik met je ouders bespreken dat je af en toe eens bij jullie naar een andere kerk zal gaan i.v.m het onderzoeken naar welke kerk jullie later willen. Maar dit hoeft natuurlijk niet elke week, als je ouders graag willen dat je naar hun kerk gaat als je bij hen bent doe dit dan ook. Dat toont aan dat je respect heb voor ze en wil luisteren maar tot een bepaald punt: af en toe naar een andere kerk. Zeg dit gewoon vastberaden tegen ze. Je ouders zeggen ook dat je in de GG alleen bekeerd kan worden. Dit is een grote dwaling. Maar k denk dat je dat zelf al begreep. Als laatste zou ik nog zeggen: ga voor je relatie, met hem moet je nog jaren verder leven. Het gaat uiteindelijk om jou levenspartner waar jij gelukkig mee wil worden. Laat ook aan je ouders zien dat je hun regels ook wil accepteren maar ook een normale relatie wil met je vriend. Zo hou je allebei te vriend. En als het echt niet meer gaat, zou ik toch voor je vriend kiezen, maar die keuze is aan jou;)
