Het leven best zwaar
Ds. P. Koeman | 1 reactie | 17-02-2011| 13:30
Vraag
Voor mij is het leven best zwaar. Ik heb o.a. een diagnose in het autismespectrum. Bovendien pieker ik heel vaak en heb ik het vaak ergens moeilijk mee, met wat dan ook. Het lijkt me daarom goed om eerst een tijdje getrouwd te zijn en te investeren in ons huwelijk (verkering kost mij al veel energie en misschien ook wel veel moeite). Dan kunnen we na bijv. 4 of 5 jaar toch zien of het voor mij psychisch wel mogelijk is om kinderen op te voeden. Of is dat niet bijbels? Dit alles uiteraard als mijn vriend het hier mee eens is.
De zorgverzekeringen van Care4Life
De zorgverzekeringen van Care4Life stellen de beschermwaardigheid van het leven voorop. Benieuwd hoe?
Antwoord
Beste mevrouw,
Uw vraag geeft aan, dat het voor u niet eenvoudig is om met allerlei belangrijke dingen in het leven om te gaan. Het geeft de nodige spanning en zorg en u zou graag houvast en rust, zekerheid willen krijgen en ervaren. Dat is een hele worsteling die u ook aan God mag voorleggen.
Concreet vraagt u naar de situatie rond verloving en huwelijk. Het lijkt me inderdaad goed, dat u daar eerst met uw vriend/ verloofde open en eerlijk over spreekt. Tevens is het van groot belang om voor de door u genoemde problematiek hulp te zoeken. Het huwelijk is namelijk niet zo'n 'eiland' als u wellicht denkt. Het is ook geen vorm van therapie. Het vraagt voortdurend in de relatie tussen man en vrouw ,dat je er aan werkt en er voor elkaar bent. Het brengt niet een aantal jaren ontspanning om daarna eventueel aan het krijgen en opvoeden van kinderen te denken
Een goed zicht krijgen op uzelf en op wat voor u samen van belang is, is nodig. Er zijn gelukkig ter zake kundige therapeuten die u met uw vriend daarbij van dienst kunnen zijn.
Sterkte en zegen bij alles.
Met hartelijke groet,
Ds. P. Koeman
Dit artikel is beantwoord door
Ds. P. Koeman
- Geboortedatum:16-04-1941
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Barneveld
- Status:Inactief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Hier spreekt een ervaringsdeskundige. Pas 10 jaar na gehuwd zijn kwam de diagnose. Er zijn kinderen. Maar partner neemt het mij en mijn ouders (en zichzelf?) erg kwalijk in zo'n huwelijk verzeild te zijn geraakt.
De consequentie is dat we nu alleen nog maar ouders van de kinderen zijn.