Verschil Spurgeon en Ryle
Dr. C. A. van der Sluijs | 3 reacties | 01-02-2011| 08:00
Vraag
Geachte dominee Van der Sluijs. U beantwoordde een vraag over Spurgeon n.a.v. een site. In het antwoord gaf u aan dat Spurgeon op leerstellig gebied anders dacht dan J. C. Ryle. Kunt u hier iets meer over zeggen? In welk opzicht dan?
Antwoord
Mijn waarheid zoekende vriend,
C. H. Spurgeon was baptist (volwassendoop) en zijn tijdgenoot J. C. Ryle was pedo-baptist (kinderdoop). Dit brengt een verschil in verbondsbeschouwing met zich mee dat bij nader inzien niet gering is. Voor Spurgeon was het verbond der genade opgericht met de uitverkorenen en voor de ook onder ons bekende Ryle met Abraham en zijn zaad. Deze laatste verbondsvisie is die van Calvijn.
Vervolgens was Spurgeon een dissenter (iemand die zich keerde tegen de staatskerk als zodanig), terwijl Ryle niet alleen behoorde tot de Engelse Staatskerk dan wel de Anglicaanse Kerk of de Kerk van Engeland (Church of England) maar daar ook nog eens als bisschop een kerkelijke hoogwaardigheidsbekleder was. Groter kerkelijke tegenstelling was nauwelijks denkbaar.
Bovendien heeft Spurgeon zich expliciet verzet tegen de anglicaanse doopleer in de zogenaamde "Baptismal Regeneration Controversy" (zie mijn vorig jaar verschenen boek "Spurgeon een spelbreker"). Dit laatste bracht een grote verbittering teweeg tussen de "evangelicalen" (de rechtzinnigen) in de Anglicaanse Kerk en Spurgeon. De eersten voelden zich door de laatste niet begrepen en onheus bejegend.
Niet tegenstaande dit alles ontstond er een hartelijke vriendschap tussen Spurgeon en bisschop Ryle. Ze gingen vaak bij elkaar op bezoek, spraken samen over geestelijke en maatschappelijke zaken en besloten hun ontmoeting met gebed. De wederzijdse waardering en geestelijke herkenning was buitengewoon hartelijk.
Dat deze mensen elkaar vonden en hartelijk liefhadden mag een wonder op zich heten. Te vergelijken met een voorganger in één van de afgescheiden kerken in onze gereformeerde gezindte die het grootste respect heeft voor en een sterke geestelijke verbondenheid ervaart met een voorganger van de Protestantse Kerk in Nederland. Een wonder op zich, dat blijkbaar alle tegenstellingen overstijgt als het maar gaat om de vrije gunst die eeuwig God bewoog.
Met vriendelijke groet,
Ds. C. A. van der Sluijs
Dit artikel is beantwoord door
Dr. C. A. van der Sluijs
- Geboortedatum:14-09-1942
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Veenendaal
- Status:Inactief
Bijzonderheden:
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
De laatste alinea is erg ook goed, en moge tot nadenken stemmen!
Als ik om mij heen zie kun je er erg verdrietig van worden.
Alsof kerkmuren alles zeggen vd waarheid in het binnenste.
ook onder predikanten Gods kinderen ongelooflijk.
zo zie je allemaal van de zelfde lap gescheurd als de Heere dat niet verhoed.
Ik lees ze allebei heel graag ondanks de verschillen.
maar bedankt ook vd uitlegDs. ( al was de vraag niet van mij)
Toen iemand die voor de Bijbelse geloofsdoop was hem daarop aansprak beloofde Spurgeon alle 'bewijzen' uit de Bijbel te halen waaruit bleek dat de kinderdoop juist was, teneinde hem daarvan te overtuigen.
Maar bij zijn eerlijk onderzoek kon hij niet één echt overtuigend bewijs vóór de kinderdoop vinden maar werd hij juist overtuigd van de waarheid van de geloofsdoop.
Toen heeft hij zich op 16 jarige leeftijd laten ('over') dopen, tot verdriet van zijn moeder.
Zijn moeder schreef hem: O Charles, ik heb de Heere vaak gebeden een christen van je te maken, maar ik heb er nooit om gevraagd dat je een baptist zou worden, waarop Spurgeon antwoordde: Moeder, de Heere heeft uw gebed met Zijn gebruikelijke gulheid beantwoord en u veel en veel meer gegeven dan u vroeg of dacht.
