Roeping naar Afrika
Ds. K. van den Geest | 4 reacties | 10-12-2010| 18:00
Vraag
Ik ben een jonge meid van 18 jaar en zeg al van jongs af aan dat het me geweldig lijkt om in het buitenland (Afrika) als verpleegkundige te gaan werken. Ik volg nu ook de opleiding tot verpleegkundige. Sinds twee jaar heb ik verkering met een leuke jongen, waar ik ook mee verder wil, maar.. mijn vriend voelt er weinig voor om naar het buitenland te gaan. Ik probeer dit dus ook al twee jaar uit m'n hoofd te zetten, maar het lukt me niet! Telkens komt het verlangen weer naar boven om naar Afrika te gaan. Ik vraag elke dag aan God of Hij mij de weg wil wijzen, maar ik weet het nu niet meer! Kan ik dit als roeping zien? Hoe weet ik wat God met mijn leven wil?
Antwoord
De vraag is: hoe weet ik wat God wil? Het antwoord is: dat weet je niet. Dat bedoel ik zo: God heeft een plan, jij hebt je verantwoordelijkheid. Dat plan weet je niet, je verantwoordelijkheden weet je wel. Daarom zou je de volgende stappen kunnen doorlopen:
1. Bid intensief. Bid om Gods wijsheid (Jac. 1:5), leiding en Geest (Rom. 8:26). Doe dat intensief: herhaaldelijk, samen.
2. Vertrouw dat God uitkomst geeft. Bidden is: vertrouwen dat Hij uitkomst geeft. Uitkomst is niet hetzelfde als de oplossing, of de gewenste beslissing. Uitkomst betekent: God zal je Zijn plan en wil laten zien. Al biddend ga je die ontdekken, een weg of richting gaat zich aftekenen.
3. Toets jezelf. Die 'uitkomst' die God geeft kan wel eens heel anders zijn dan de richting waar jij naar verlangt! Wees jezelf dus goed bewust van je eigen gedachten, verlangens, gevoelens, motieven! Zelfs werk willen doen om arme mensen te helpen kan eigenbelang zijn! Ons hart, onze gedachten en overwegingen, zijn ten allen tijde zondig. Het zit in ons om "tekenen" te willen zien en die te interpreteren als "vingerwijzingen van God." Zulke tekenen en vingerwijzingen zien lijkt vroom, maar wees beducht voor onze diepe neiging om alles naar onszelf toe te praten en te interpreteren! Daarom moet je jezelf, je eigen plannen en beslissingen te allen tijde toetsen. Dat doe je door ze met een kleine kring van betrouwbare en gelovige mensen, en zeker met je eigen vriend, te delen. Dat die mensen betrouwbaar en gelovig zijn is heel erg belangrijk. Je mag er dan van uit gaan, dat ze eerlijk zijn, en ook kritisch durven te zijn. En wijs: dat ze niet zo maar allerlei dingen voor aanwijzingen van God houden maar ook andere overwegingen durven aan te dragen.
4. Weeg je verantwoordelijkheden. Zo kun je zo ver komen, dat je al je verantwoordelijkheden, maar ook al je verlangens, als het ware op tafel naast elkaar neerlegt en elk daarvan een bepaald 'gewicht' toekent. Dat kun je doen door aan elk daarvan een cijfer te geven. Met andere woorden: je gaat als het ware gewoon "plussen en minnen", optellen en aftrekken. Daarbij wil ik graag benadrukken, dat één van je grootste verantwoordelijkheden je relatie is! Geloof je dat God jullie bij elkaar heeft gebracht? Ben je ervan overtuigd dat Hij wil dat je samen verder gaat? Dan ben je verantwoordelijk voor elkaar. Je vriend heeft ook zijn verlangens en kan daarin ook zoeken naar wat Gods bedoeling met hem is. Op deze manier heb je twee dingen gedaan: Gods leiding gezocht; je eigen overwegingen getoetst. Opnieuw ga je bidden: of God je nu wil helpen de juiste beslissing te nemen. Op een gegeven moment gaat zich dan je keuze min of meer helder in je hart aftekenen. Je laat die nog een aantal dagen 'rijpen': om jezelf de tijd te geven erachter te komen, of je rust vindt in deze beslissing. Vind je die rust, dan hak je de knoop definitief door.
Nog enkele opmerkingen:
1. Je opleiding is nog bezig, je relatie is nog jong. Je bent nog niet zo ver, dat je morgen al het vliegtuig gaat pakken. Dat betekent, dat je nog tijd hebt om dingen te laten rijpen, gebeurtenissen die er nog komen mee te nemen in je overwegingen, etc. Neem die tijd, neem die rust, sta open voor nieuwe wendingen. Let bijvoorbeeld op de beoordelingen die je mentoren en docenten geven, ook over je geschiktheid voor bepaalde onderdelen of aspecten van je toekomstige werk. Al je verantwoordelijkheden, taken, capaciteiten, etc. vormen als het ware het materiaal waarmee je in verantwoordelijkheid tegenover je Heer hebt te beslissen.
2. Naarmate je opleiding vordert zou je ook een proef op de som kunnen nemen door een stage, als dat kan, in het buitenland te gaan doen. Zo kun je ervaren of je dit definitief wilt. Zijn er dingen die tegenvallen, dan moet je die eerlijk wegen. Zelf wilde ik ooit zendeling worden in Afrika. Maar door een ziekte moest ik in Nederlang onder controle van een specialist blijven en kon ik uiteindelijk niet naar het buitenland. Dat was verdrietig en moeilijk, maar ik ging het zien als een deur die God zelf voor me dicht had gedaan (om vervolgens heel andere te openen!).
3. Een eenmaal genomen beslissing, biddend in afhankelijkheid van Gods leiding genomen, mag je uiteindelijk zien als de weg waarin God je geleid heeft. Maar let wel: dat betekent niet dat er later geen momenten kunnen komen dat je opnieuw aan die beslissing gaat twijfelen! Het betekent namelijk ook niet, dat als je die weg inslaat, dit een weg zal zijn, waarop alles alleen maar goed zal gaan. Nee, integendeel, er kunnen ook op die weg weer geweldige tegenslagen komen. Ga dan niet terug naar de tweesprong! In die zin, dat je gaat zeggen: ik heb dus toen toch de verkeerde beslissing genomen. Nee, je bent dan niet meer op dat punt op je levensweg, je bent dan alweer veel verder. En op dat punt op die weg zul je verder moeten, misschien opnieuw keuzes moeten maken, het beste moeten kiezen.
4. God maakt ons dus ten volle verantwoordelijk voor onze keuzes. Dat is het prachtige en wonderlijke van Gods leiding: je kunt nooit zeggen dat Hij het maar moet beslissen, zodat je je eigen verantwoordelijkheid maar ontloopt. God leidt onze levens maar niet buiten ons om maar met en in en door ons! Wat is Hij groot!
Ds. K. van den Geest
Dit artikel is beantwoord door
Ds. K. van den Geest
- Geboortedatum:12-10-1957
- Kerkelijke gezindte:Nederlandse Gereformeerde Kerken
- Woon/standplaats:Deventer
- Status:Actief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
het belangrijkste wat ik wil zeggen:
Neem de tijd om met jezelf in het reine te komen..voel jij dat je het uit moet maken. Denk er dan goed over na, en als je er bij blijft..doe het dan!
Wacht op Gods tijd en Zijn bevel!
Zoals in het antwoord al gezegd, wij als mensen zijn erg snel geneigd om God voor ons karretje te spannen.
Je kunt jezelf ook afvragen : waarom heb ik deze jongen ontmoet ? Alles wordt door God bestuurd dus ook dat je deze jongen moest ontmoeten.(en er verkering mee moest krijgen)
wees naar je vriend toe duidelijk wat je wilt , ik heb het zelf meegemaakt met een vriendin die hetzelfde wilde en er is niets verschrikkelijker dan in onzekerheid zitten van: wil ze nu wel met me door of niet ?
als het Gods wil is dat je dit gaat doen dan komt het vanzelf op je weg!
Dan hoef je er niet eens naar te zoeken.
Je kunt ook eens een paar maanden gaan werken in Afrika als vrijwilligster, dan weet je meteen of het echt wat voor je is.
Het lijkt tegenwoordig wel een beetje mode om naar het buitenland te gaan,als je het niet doet hoor je er soort niet bij lijkt het wel.
je zult ook niet de eerste zijn die het erg tegenvalt.
Denk rationeel : Hoe ga je in je onderhoud voorzien als je daar werkt ? En blijf je daar tot je dood werken ? wat ga ik doen als ik na een paar jaar terug kom in Nederland ?
Vaak wordt er te gemakkelijk over zulke dingen gedacht, maar je moet wel eten !
Heel herkenbaar, net alsof ik over mijzelf lees!
Ook ik heb vanaf zolang ik me kan herinneren een 'roep' naar Afrika gevoeld.
Met die reden ben ik toen verpleegkunde gaan studeren.
Toen ik in de ontwikkelingshulp ging afstuderen was een stage van 7 maanden in Afrika daar onderdeel van. Ik ben toen toch wel zo van de koude kermis thuis gekomen dat ik direct duidelijkheid had. Het is eigenlijk wel traumatisch te noemen en nu na een aantal jaar kan ik zeggen dat ik er geen last meer van heb.
Maar even genoeg over mijzelf, wat ik je echt serieus aanraad:
Ga tijdelijk die kant op, nog voordat je getrouwd bent. Dus bijvoorbeeld op stage of een hulpreis oid. Dan zie je hoe het echt is, want dat KUN je NIET weten vanuit Nederland. Het is echt een andere planeet.
Stel dat je helemaal bevestigd wordt in je roep, dat die alleen maar sterker wordt e.d. dan is het wijs om je relatie nog eens te overdenken.
Maar misschien valt het tegen, is het anders dan de verwachtingen die je al jaren hebt etc. En als je dan niet was geweest blijft het altijd knagen denk ik.
Bespreek dit ook met God en je vriend.
In mijn situatie heb ik die 'roeping' dus losgelaten en ben getrouwd met mijn man. (die overigens net als jouw vriend ook niets had met in Afrika gaan werken, destijds waren we nog niet getrouwd).
Ik zeg nooit nooit, maar voor nu is het niet mijn plaats.
Succes en veel wijsheid gewenst!
'God wijst mij de weg'