Vergeven van de dader

Ds. A. de Lange | 6 reacties | 01-12-2010| 09:47

Jongen van achttien, mishandeld en gebruikt, gepest, enz. Ik weet dat er al veel vragen over vergeven gesteld zijn, maar het lijkt wel of dominees een verschillende Bijbel hebben. Daarom dacht ik: ik kijk wel in mijn eigen Bijbel, maar ook dáár lijkt het alsof het er verschillend staat. De ene keer is het net alsof je altijd moet vergeven onder elke omstandigheid maar er zijn ook teksten waar staat dat er eerst berouw moet zijn bij de dader. Maar het kan toch niet zo zijn dat God het verschillend zegt, dus daarom denk ik dan weer: de keren dat het er niet bij staat betekent dan toch niet dat het er niet moet zijn, of zie ik dat verkeerd? Nu heb ik pas gehoord dat je met vergeven ook rekening met de dader moet houden. Als je gewoon vergeeft zonder dat hij erom vraagt en spijt heeft dan wordt hij ook niet meer aan zijn daden herinnerd zodat hij er verder nauwelijks meer over nadenkt en dan zeker niet zo snel tot berouw komt. En Jezus vergeeft ook niet als de mensen er niet om vragen en geen spijt hebben en Hij heeft toch voorgedaan hoe wij moeten leven? Waarom moet ik dan wel vergeven als er geen spijt is en wat moet je doen als het nog steeds doorgaat? Als ik steeds zeg: ik vergeef je, dan wordt het gewoon een lachertje en erg goedkoop. En pas heb ik een videoboodschap van een dominee beluisterd die zei dat het zonde was als je het zo doet en dat je bij jezelf dan de boel aan het verdringen bent. Maar als ik het gewoon aan de Heere overgeef, zoals er in de Bijbel staat, dan ben ik het kwijt maar dan heb ik het hem nog niet vergeven, maar als hij het zou vragen zou ik het wel doen. Maar dan lees ik hier soms weer dat je wél vergeven moet, ook als er geen spijt is en dan komt het weer allemaal terug en weet ik het niet meer. En dan nog dat ik rekening moet houden met de dader, dat kan toch ook alleen maar als ik het in de handen van een rechtvaardige rechter overgeef, want dan weet ik dat het recht zal zegevieren, of door Jezus of door hemzelf. Ik hoop dat u begrijpt wat ik bedoel. Alles staat geloof ik een beetje door elkaar, maar in mijn hoofd is het ook een beetje door elkaar en ik krijg het er niet duidelijker uit.

Je bent/wordt mishandeld en gebruikt, gepest, enz. Dat zijn geen kleinigheden. Hoe heb je het volgehouden? Hoe houd je het vol? Ik hoop dat je kracht en hulp van de Heere krijgt, en dat je ook onder de mensen iemand hebt die je hierin opvangt! Dat heb je wel nodig.

Je vraag gaat niet over waar jij je kracht vandaan haalt, maar over hoe je het vergeven naar degenen die je kwaad aangedaan hebben en aandoen moet zien. De kern van de vraag cirkelt denkelijk rondom het verschil tussen de volgende twee Bijbelplaatsen: Matt. 18:22: "Jezus zeide tot hem: Ik zeg u, niet tot zevenmaal, maar tot zeventigmaal zeven maal." Luk. 17:4: "En indien hij zevenmaal daags tegen u zondigt, en zevenmaal daags tot u wederkeert, zeggende: Het is mij leed; zo zult gij het hem vergeven."

Moet je nu altijd vergeven, ook al toont iemand geen berouw, zoals Matt. 18:22 lijkt te zeggen, of is het toch nodig dat iemand je om vergeving vraagt voor je vergeeft, zoals Luk. 17:4 dat lijkt te zeggen?

Juist omdat het bij jezelf wat door elkaar loopt en je het uit de Bijbel ook niet zo helder kunt krijgen probeer ik een aantal grondgedachten apart te formuleren. De verschillende grondgedachten komen niet in alle Bijbelgedeelten aan de orde, maar je moet ze voor jezelf wel steeds  bedenken.

1. Vanuit Gods genade is het mogelijk dat onze zonden vergeven worden en dat wij anderen die ons kwaad hebben aangedaan vergeven. Menselijk gezien lijkt vergeven nogal eens onmogelijk. Dan kom je niet verder dan dat je zegt: ik kan en wil dit niet vergeven.

2. Vanuit onszelf brengen we het vergeven van anderen niet op. Alleen als we zelf leven van Gods vergevende genade voor ons in onze zonden, kunnen we die genade doorgeven.

3. De Heere leert ons in Zijn woord dat het een kenmerk is van de christen die leeft van Gods vergevende genade voor hemzelf, dat hij een ander die vergeving van hem nodig heeft ook wil vergeven. Vergeeft hij anderen niet, dan heeft hij kennelijk de vergevende liefde van God of niet ontvangen, of niet goed begrepen.

4. Het vergeven van degenen die ons wat aangedaan hebben is Bijbels gezien eerder een mogen  dan een moeten. Je wordt door de Heere in de gelegenheid gesteld om het te kunnen doen.

5. Dat een christen de roeping heeft om te vergeven betekent niet dat het daadwerkelijke vergeven ook altijd meteen aan de orde is. Als ze de Heere Jezus aan het kruis geslagen hebben BIDT de Heere Jezus: Vader, vergeef het hun want ze weten niet wat ze doen. De Heere Jezus zegt op dat moment niet: Ik vergeef het u. Hij bidt of Zijn Vader het hen zal willen vergeven. En dat houdt in: Vader, wilt u hen hun zonden laten inzien, die ze nu nog niet inzien, wilt u ze tot berouw brengen, om vergeving leren vragen, en wilt U hen die dan schenken.

6. Als iemand mishandeld, gebruikt en gepest wordt, is hij op dat moment geroepen tot vergevingsgezindheid niet tot daadwerkelijk vergeven. Als de zonde bezig is, zeg je als slachtoffer niet: Ik vergeef je. Je moet juist zeggen: je doet verkeerd. Je mag het kwade niet eens bagatelliseren. God neemt het niet licht op, en dat moet je zelf ook niet doen. En dan mag je zelfs aan de bel trekken. Desnoods naar de politie of de rechter toegaan. Ondertussen mag je God bidden of Hij de dader tot inkeer en berouw wil brengen, en of God hem wil vergeven, zodat je het zelf dan ook kunt doen.

7. Wie schuld bekent en om vergeving vraagt mag vergeving ontvangen. Zo ligt het bij God. Zo mag het ook bij christenen liggen. De Heere Jezus ging er ver in: Luk. 17:4: "En indien hij zevenmaal daags tegen u zondigt, en zevenmaal daags tot u wederkeert, zeggende: Het is mij leed; zo zult gij het hem vergeven." De veronderstelling is hier wel dat iemand oprecht berouw toont. En is het berouw wel oprecht als iemand zo gauw weer in de zonde valt, dat hij zeven keer op een dag hetzelfde kwaad doet, en zeven keer om vergeving vraagt? Die vraag kun je als mens stellen. Psychologisch gezien moet je zeggen: die persoon is niet van zijn zonde los; die heeft een verslaving. Ondertussen is het ook waar, dat wij allemaal mensen zijn die op verschillend gebied vele malen per dag zondigen. En dan is het toch het woord van de Heere Jezus dat er maar geen eind moet komen aan de vergeving. Want bij God komt er ook geen einde aan.

Het is allemaal eenvoudiger neer te schrijven dan dat je het in de praktijk meemaakt. Ik bid je van harte toe, dat God je zal helpen om Zijn weg in dit alles te vinden.

Oldebroek,
Ds. A. de Lange

Dit artikel is beantwoord door

Ds. A. de Lange

• Geboortedatum:
  06-03-1960
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Nieuw-Lekkerland
• Status:
  Actief

198 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven