Eenling in het gezin
Ds. C.J. Barth | 2 reacties | 03-11-2010| 15:12
Vraag
Ik ben de jongste van het gezin. We wonen allemaal op onszelf. Vandaag waren we met de broers/zussen/ouders bij elkaar. Ik wist weinig te zeggen. Ik ben zo anders dan de familie. Niet zo oordelend, veel bredere visie, genuanceerder, ruimere geloofsopvattingen. Ik voel me er niet bij horen. Mijn opmerkingen blijven vaak hangen, d.w.z. er wordt niet op gereageerd. Het is mij echt onbekend waarom. Ben ik de jongste en minder waard? Ik ben onzeker en durf weinig te zeggen in gezelschap waar ik me niet op m'n gemak voel, want door andermans tegengas voel ik me snel voor gek staan en gecorrigeerd. Ik was de enige die vanavond iets negatiefs te horen kreeg van een broer. Ik voelde me aangevallen. Waarom gebeurde dit bij mij? En ik hoorde vanavond zomaar weer dat mijn andere broer mij voorheen maar moeilijk vond doen. Ik ben inmiddels aardig teleurgesteld in mensen. Mijn familie vindt mij ook te ‘evangelisch’. Dat ben ik niet, maar zo zien ze het omdat ik geloof dat zondaren onvoorwaardelijk tot Christus mogen gaan i.p.v. dat je eerst van alles meegemaakt en beleefd moet hebben. Elke keer weer die discussies over bijzaken van het geloof. En altijd maar dat negatieve gepraat en dat geroddel. Ik doe er niet aan mee en ik staar voor me uit als ze aan tafel zo negatief zitten te praten, maar het lijkt wel of ze het niet opmerken dat ik me er van af wil keren. En zo word ik nog meer een eenling in het gezin. De kans bestaat dat er zo een scheuring komt in het gezin: mijn familie tegenover mij. Ik voel me er akelig door. Het is geen specifieke vraag, maar wilt u wat tips geven hoe ik hier mee om kan gaan?
Antwoord
Beste vraagsteller,
Een situatie die voor veel mensen herkenbaar is. Een paar tips:
1. Leg dit aan de Heere voor in het gebed (zie de belofte uit Jakobus 1:5.) Vertel Hem je probleem, vraag om Zijn hulp en wijsheid om je plaats in het gezin in te nemen. Kom je bij je familie, vraag Hem om een goede avond. Sla je dicht en voel je je alleen, richt je in een stil gebed tot God. Hij kan verandering geven!
2. Wees jezelf en geef niet te veel gewicht aan een enkele negatieve opmerking.
3. Doe je best om zelf wel gezellig te zijn. Train je er in om te vragen naar het dagelijks leven van je gezinsgenoten. Hoe het gaat op werk/school/met vrienden/kinderen. Plaats jezelf niet buiten het gezin, laat jezelf er ook niet buiten plaatsen, maar zet jezelf in het gezin.
4. Het kan misschien zijn dat jij en zij in een soort overgang zitten naar een nieuwe situatie. Vroeger was je altijd “de jongste”, nu is de jongste ook groot geworden, en moeten jij en zij eraan wennen dat je op gelijke voet meedoet.
5. Je kunt proberen negatieve gesprekken op een ander onderwerp te brengen. Soms lukt dat, soms niet. Wees daar nuchter in, maar je kunt vaak veel meer positieve invloed uitoefenen dan je denkt (door je geloofsvertrouwen). Kruip niet in je schulp, al is dat soms verleidelijk.
6. Houd vast aan het Woord van God, of ze je daarmee nu evangelisch of traditioneel vinden. Heb een goed geweten voor God. Dat geeft rust voor jezelf. En dat kan ook tegenstand met zich mee brengen. Draag dan het kruis geduldig achter Christus aan. Hij heeft veel meer dan wij moeten verdragen. Toch heeft Hij Zich nooit van de mensen afgekeerd. Hij bleef trouw aan Zijn hemelse Vader en bleef vol liefde voor zondaren. Denk veel aan Jezus!
7. De Heere heeft ook hier Zijn bedoeling mee! Alle dingen (ook van deze situatie) zullen eens meewerken ten goede. Dat zie je nu nog niet. Maar de Heere zorgt er voor dat straks de puzzelstukjes in elkaar passen. Zodat je je verwonderen gaat over Gods bijzondere leiding in jouw leven.
Ds. C. J. Barth
Dit artikel is beantwoord door
Ds. C.J. Barth
- Geboortedatum:09-02-1975
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Langbroek
- Status:Inactief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Daarbij bestaat er een levensgroot verschil tussen hen die werkelijk geloven en hen die het er maar "bij" doen. Ik weet niet of dit ook bij jullie gezin zo is maar in zijn algemeenheid geldt dit wel. Dit gaat ook dwars door familiebanden heen. Ik voel mij meer op mijn gemak bij mijn broeders en zusters in Christus dan bij de eigen broers en zusters naar het vlees.
Wanner die laatsten God niet willen kennen op een Hem welbehaaglijke wijze, voel je je en ben je in wezen ook eenzaam. Wel in de wereld van familie, maar er in feite niet in thuis horende.
In wezen wil je je thuis voelen (en ook zijn) in het lichaam van Christus waar je naar hartenlust met hen (broeders en zusters in Christus) kunt spreken over de geopenbaarde zegeningen van God en samen kunt zoeken naar verdere openbaringen die eenieder, door persoonlijke trouw, van God krijgt en waar je elkaar voortdurend mee kunt opbouwen en bemoedigen.
1 Petrus 2:
Gij echter zijt een uitverkoren geslacht, een koninklijk priesterschap, een heilige natie, een volk (Gode) ten eigendom, om de grote daden te verkondigen van Hem, die u uit de duisternis geroepen heeft tot zijn wonderbaar licht.
Wanneer wij daar dan in werkelijkheid bijhoren (dit koninklijk priesterschap) dan gaat voor ons gelden 2 Kor 2 vers 15 ev: want wij zijn voor God een geur van Christus onder hen, die gered worden, en onder hen, die verloren gaan; 16 voor dezen een doodslucht ten dode, voor genen een levensgeur ten leven.
Wanneer je onder je familie in hun ogen een doodslucht verspreidt, dan voel je je buitengesloten en wordt je ook buitengesloten. Hier wordt dan een deel van de smaad van Christus over je leven zichtbaar en voelbaar.
Doch in Hem zijn wij meer dan overwinnaars!! Houd je daar aan vast.
Ik ken ook die eenzaamheid. Maar God heeft ons daar andere broers en zusters voor in de plaats !
