Verkering uit op vervelende manier

Ds. M. (Michel) van Heijningen | 1 reactie | 19-10-2010| 12:00

Ik ben een jonge meid van 25 jaar en heb geen relatie. Een tijdje terug is mijn verkering uitgegaan op een heel vervelende en kwetsende manier. Ik zat er nooit mee als er raar over werd gedaan dat ik geen relatie had en deed luchtig mee, maar nu is dat heel anders. Opmerkingen kunnen enorm pijn doen en mensen hebben soms een houding alsof het aan mij ligt. Tenminste, zo komt het op mij over. Hoe kan ik hier het beste mee omgaan? Ik denk dat het er ook aan ligt dat mijn ex me ook enorm naar beneden haalde en ik een deuk in mijn zelfvertrouwen heb gekregen. Misschien een beetje warrig verhaal maar ik hoop dat u het begrijpt!

Beste vriendin,

Je hebt een nare ervaring achter de rug. Een serieuze relatie die beëindigd wordt laat gevoelens van pijn en verdriet na. En als je dan ook nog eens enorm gekwetst bent door je ex dan zijn die gevoelens alleen maar heftiger. En het is dan ook heel begrijpelijk dat je geraakt wordt door opmerkingen. Je schrijft ook dat sommigen doen alsof het aan jou ligt. Wellicht wordt dat opgeroepen door opmerkingen van je ex. En het is gewoon lastig om je te wapenen tegen leugens en laster. Je zelfvertrouwen is geschaad, ook dat is te begrijpen.
 
In dit antwoord wil ik proberen je een handreiking te doen. Enerzijds is dat lastig omdat de informatie die je geeft erg summier is. Hoe lang heeft de relatie geduurd en hoe lang geleden is het uitgegaan, dat zijn op zich best dingen die een bepaald licht op de situatie werpen. Als het bijvoorbeeld nog maar kort geleden is dat de relatie is uitgegaan, zou het kunnen zijn dat je gevoelens langzaam afzakken en je over een tijdje daar geen last meer van hebt.
 
Een paar opmerkingen:

1. Je maakt (aldus je vraag) je zelfvertrouwen een beetje afhankelijk van wat anderen over je zeggen en van je denken. Op zich is dat heel begrijpelijk, maar toch zou ik je willen adviseren: doe dat niet. Als mens ben je een uniek schepsel van God en als zodanig al waardevol. Hij heeft ons gemaakt, zegt Psalm 100 (vers 3). Dat betekent dat we van Goddelijke afkomst zijn. Daarom is elk mens(elijk) leven waardevol (vandaar ook dat we bijvoorbeeld enorme moeite hebben met abortus). Ook jij bent waardevol, al zou geen mens dat zien (en dat kan ik me eigenlijk niet voorstellen).

2. Op zich is het niet gek dat je als 25-jarige moeite hebt met het single zijn. Het is geoorloofd om te verlangen naar een levenspartner. Daar mag je om bidden, daar mag je naar op zoek zijn, je mag best om je heen kijken en plaatsen (en sites!) bezoeken waar je mogelijk iemand 'tegen het lijf loopt'. Maar, ga er niet te gespannen mee om. Iemand die 'hopeloos' op zoek is, straalt dat vaak uit op een manier die niet echt aantrekt. Ook als alleenstaande kan en mag je enorm tot zegen zijn in je gemeente of omgeving. Het is niet zo dat je dan een incompleet mens bent. Probeer daar voor Gods aangezicht een weg in te zoeken. Enerzijds gewoon er zijn als mens met je gaven en mogelijkheden, anderzijds gewoon je ogen open houden voor iemand van het andere geslacht.

3. Wat ik lees over je ex roept mij de vraag op, is zo'n man jou wel waard? Als iemand alleen maar kan 'schoppen' kan je je afvragen of hij wel echt kan liefhebben. Misschien kan je over een tijdje wel gewoon blij zijn dat je niet met hem bent verder gegaan.
 
4. In mijn gedachten kwam ik uit bij de 1e brief van Petrus. Zijn lezers moesten enorm lijden omdat ze Jezus wilden volgen. Daarnaast waren ze vaak ook nog slaaf en moesten ook daarom veel lijden. Veelal was het onterecht lijden (zie o.a. 3:17). Petrus wijst hen dan op Jezus, Die echt onterecht heeft geleden (2:21 e.v. en 3:18). Hij deed het voor ons, maar Hij deed het ons ook voor, als voorbeeld. Ik wens je toe dat ook jij, al is je situatie natuurlijk anders dan bij de eerste lezers van deze brief, veel mag schuilen bij Hem. Bij Hem ben je welkom, door Hem word je gewaardeerd en bemind.

5. Als laatste: zoek mensen om je heen, familieleden en/of vrienden en vriendinnen bij wie je af en toe even van je af kan praten en die naar je kunnen luisteren. Hopelijk heb je zulke mensen om je heen. Zo niet, vraag dan eventueel een pastoraal gesprek aan en bouw aan goede vriendschappen. 
 
Hartelijke groeten,
Michel van Heijningen

Dit artikel is beantwoord door

Ds. M. (Michel) van Heijningen

• Geboortedatum:
  08-06-1976
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Alblasserdam
• Status:
  Actief

176 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven