Eenzaam
Ds. J. van Rossem | 6 reacties | 11-10-2010| 12:30
Vraag
Ds. Van Rossem. Eenzaam, zo voel ik mijzelf steeds meer. Ik kan nergens echt van genieten. Ik vind het zo moeilijk te zeggen wat er in mij omgaat. Vragen, die mensen ten diepste niet voor mij kunnen oplossen. Dat is zo moeilijk; je blijft alleen over. Ik voel me in een groep mensen vaak alleen. Oudvaders, mensen vallen af; het is zo persoonlijk. Ik begrijp vaak niet wat er in mij omgaat. Ik ben een leugennaar, ik moet van satan zwijgen naar mensen. Of is het niet van de satan, die stemmen dat ik een leugenaar ben? Wat mij dag en nacht bezig houdt is dat ik met God verzoend moet worden. Maar hoe moet dat? “Heere buig mij dan, o leer mij het U gewonnen te geven. Ik voel zo sterk dat ik niet buigen wil.” Wanneer geef je alles uit handen? Wanneer mag ik Hem kennen? Wie begrijpt mijn diepste gevoelens, ellende? Ik kan soms mijn nood niet klagen voor de Heere. O begrijpt u dat?! Mijn moed vergaat soms om nog verder te strijden, te bidden, te roepen, te hopen. Ik weet niet of ik het goed zeg, het is zo gebrekkig, maar ik gevoel dat mijn bidden en alles geen waarde heeft voor Hem. Dan breekt het af. Dan denk ik: “O Heere, wat moet ik nu nog doen als niets van mij U kan bewegen naar mij te horen.” Begrijpt u iets hiervan? Ik verlang, verlang naar onderwijs. Ik begrijp soms niet wat er in mij omgaat. Waarom kan iedereen hier zo doorleven? ...overal druk mee. Ik leef als het ware niet. Ik geniet niet meer. Begrijpt u dit? Hoe kan ik de Heere nog zoeken? Hij moet van mij walgen en ik kan Hem vaak ook weer missen. Dan leef ik weer door in mijn godsdienst. Al mijn zoeken, bidden... er zit geen vreugde en leven in. En toch voel ik die eis en verantwoordelijkheid zo drukken. Wat mij nog meer drukt is dat mensen zeggen: Geloof maar, vertrouw op Hem. Dat is nu juist zo die onmacht daartoe, ook onwil, al schaam ik me dan als ik het zeg. Dan weiger ik getroost te worden. Mag je wel mensen onderwijs vragen? Ik vraag het nu maar omdat u me gelukkig niet kent, want dan zou ik zwijgen. Want ik krijg voordat ik iets aan iemand wil zeggen of vragen, beschuldigingen naar me toe dat ik een leugenaar ben, hoogmoedig en mezelf bedoel. O begrijpt u dit?! Ik hoor wel eens dat er ook missende mensen zijn. Ik begrijp dit niet. Hoe kun je daarmee sterven? De Heere zegt in Zijn Woord: Zonder bloedstorting geen vergeving. Als ik hiermee moest leven, dan heb ik geen leven meer, want ik ken niet die vreugde, die vrede, want alles verstoort mijn rust. Is dat dan van de Heere? De Heere zegt toch: “Welgelukzalig is alleen hij wiens zonden zijn vergeven?” David kwam toch dit te belijden: “Ik, ik heb tegen U gezondigd.” O, daar wil de Heere me hebben, ik gevoel het, niet ‘wat’ zonden belijden, maar mijn hele bestaan, dat hoogmoedige ik. Als ik niet verder zou komen, hoe kan je dan uitzien naar de komst van Hem, als je geen deel hebt aan Hem? Dan is het alleen maar een dag van verschrikking. Dan verschrikt mijn hart als ik daar aan denk. Spaar mijn vlees niet, want dat doe ik zelf al.
Antwoord
Hartelijk dank voor je vraag, die op me overkwam als een schreeuw uit de diepte om hulp. Daarbij overvalt je een gevoel van eenzaamheid. Je voelt je door iedereen verlaten. Daarbij stormt het bij je van binnen. Fijn dat de vraag je bezig houdt hoe je met God verzoend moet worden. Van onszelf hebben we daar geen last van en geen werk met deze vraag. Dan zul je ook leren dat geen mens je meer kan helpen. Dan kom je apart te staan en heb je het gevoeld dat niemand je begrijpt. Ook de duivel doet een duit in het zakje door ons wijs te maken dat we veel te zondig voor de Heere zijn. Dat kan gevoelens van moedeloosheid en eenzaamheid geven. Maar juist daarin leer je dat de Heere je alleen maar kan helpen. Wat heb je dan het gebed nodig. Het gebed met de belofte: Hij troost het hart dat schreiend tot Hem vlucht.
Maar voordat we zover komen dat we tot de Heere vluchten moeten we eerst met mensen omvallen en moeten we ook met onszelf omvallen. Dan zijn we bereidgemaakt om ons door Hem alleen te laten helpen. Blijf tot Hem roepen, al is voor je gevoel je gebed nog zo gebrekkig. Dan kom je er achter dat je met je gebed bij de Heere niets hebt in te brengen, dat Hij ook niet verplicht is om je te helpen, maar daarmee beproefd Hij je of je het alles van Hem verwacht.
Je hebt gelijk als je stelt dat de Heere van je moet walgen. Is dat echt waar? Dan komt er een tijd dat Hij je opzoekt. En het is waar: Hij woont bij dien die van een verslagen Geest is en voor Zijn Woord beeft. Juist zo is de Heere naar je onderweg. Dan laat je je ook niet troosten met wat de mensen zeggen: je moet de Heere hebben, eerder wil je niet getroost zijn. Dan mis je Hem om Hem niet te kunnen missen. Daar kun je niet mee leven. Net als een zieke die niet met pijn kan leven. Maar pijn is wel de weg naar de genezing.
Goed dat je je vlees niet spaart, want dan zou je je juist bij de Heere vandaan houden. Ik hoor de Psalm zingen: hoop op de Heere gij vromen, is Israël in nood, er zal verlossing komen (Psalm 130:4). Wanneer? Als het een wonder is. En de Heere is een God van wonderen. Houdt Hem daar maar aan. En het is ook waar: Gij die God zoekt in al uw zielsverdriet, hoopt aan, grijpt moed, uw hart zal vrolijk wezen (Ps. 69:13). Weet je wanneer de nacht het dichtst is? Juist tegen het aanbreken van de morgen. En de Heere heeft beloofd: in de benauwdheid (niet zonder de benauwdheid!), zal ik bij hem zijn (Psalm 91:5). Pleit daar maar op.
Ds. J. van Rossem
Dit artikel is beantwoord door
Ds. J. van Rossem
- Geboortedatum:04-03-1945
- Kerkelijke gezindte:Hersteld Hervormd
- Status:Inactief
Bijzonderheden:
Ds. van Rossem is op 7 maart 2013 overleden.Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Met mensen val je om. Eens moeten we alles loslaten, ook de oudvaders. Ze kunnen waardevol zijn, maar niet meer dan dat.
Vlucht toch maar tot Hem. Ook al zegt je binnenste misschien iets anders.
Wat goed is wordt bestreden !
Als je een lauw leven leidt, hoeft de duivel niets te doen, bij jou is hij misschien bezig de twijfel te zaaien. Geloof hem niet !
Het is God Zelf die dat zegt, mensen zeggen het alleen maar na. Het is echt de enige oplossing.
Niets van wat jij doet kan God bewegen maar dat geeft ook niet want Hij is in Zichzelf bewogen.
En dat voor mensen die het totaal niet verdienen, waar niets goeds aan is zie maar eens: Neh.9: 17 En zij hebben geweigerd te horen, en niet gedacht aan Uw wonderen, die Gij bij hen gedaan hadt, en hebben hun nek verhard, en in hun wederspannigheid een hoofd gesteld, om weder te keren tot hun dienstbaarheid. Doch Gij, een God van vergevingen, genadig en barmhartig, lankmoedig, en groot van weldadigheid, hebt hen evenwel niet verlaten.
Je hoeft helemaal niets te doen om Zijn liefde op te wekken of om Hem te bewegen om genadig te zijn, want Hij IS al genadig en barmhartig.
En Hij wil dat je Zijn genade en liefde gelooft en aanneemt, verdienen kan je het nooit.
Niet door goede werken en ook niet door ‘oprechte’ tranen en gebeden en wat voor ijver dan ook.
Het is alleen maar te KRIJGEN door het geloof.
-ik krijg voordat ik iets aan iemand wil zeggen of vragen, beschuldigingen naar me toe dat ik een leugenaar ben, hoogmoedig en mezelf bedoel.
God spoort je aan tot zelfbehoud: Ezch.33:11...Bekeert u, bekeert u van uw boze wegen, want waarom zoudt gij sterven, o huis Israëls?
En waarom denk je dat je een leugenaar bent? Omdat je niet nederig genoeg bent, je zelfgericht bent, jezelf niet begrijpt en onmachtig bent?
Je bent onoprecht als je de dingen anders voorstelt dan ze zijn.
Als jij tot Jezus gaat en Hem eerlijk verteld dat je hoogmoedig bent en alleen jezelf op het oog hebt en jezelf niet of nauwelijks begrijpt, dan lieg je niet.
Vertel Hem maar dat je eigenlijk niet wilt als je dat ervaart, dan ben je eerlijk.
Maar als je wel wilt, ontken dat dan niet want dat zou onoprecht zijn.
Bovendien zou je Gods werk daarmee ontkennen, want Hij is het die het willen en werken werkt. Filp. 2:13.
Het klopt wat je zegt; in mijn bidden en zoeken zit geen leven.
Het leven is in Hem die zegt: Ik ben de weg de waarheid en het leven.
Deze strijd kun jij nooit winnen en gelukkig hoeft dat ook niet.
"Zonder bloedstorting geen vergeving" zeg je en dat is waar. Het bloed is gestort en de vergeving is tot stand gebracht. De strijd is al gestreden en Jezus is overwinnaar. Geloof het en neem het aan! Vertrouw op Hem! Geef je volledig aan Hem over en je zult rust vinden. Zeker weten! Hij is het die voor je bid en voor je strijd. Hij zal je ook verder helpen.
Hij heeft het zelf gezegd, ook zijn discipelen hadden deze strijd. Jezus zei: De satan zal proberen jullie te ziften als de tarwe, maar Ik heb voor jullie gebeden dat je geloof niet ophoudt.
God zal het goede werk dat Hij in jou begonnen is voltooien tot op de dag van Jezus Christus.
Sommige dingen zijn heel herkenbaar!
Als je er nog verder over wil praten enz.
je mag me mailen: peetjuh_1991@hotmail.com
