Eenvoudig bidden
Ds. H. D. Rietveld | 4 reacties | 04-10-2010| 10:30
Vraag
Ik las een christelijke roman. In dat boek trof mij het eenvoudige geloof van een man met het syndroom van Down. Later had ik een dik boek van Comrie: “Leer mij bidden”, vol aanwijzingen hoe ik bidden moet. Om moedeloos van te worden. Waarom worden daarover zulke dikke boeken geschreven? Als mijn gebed geen grond is om door God aangenomen te worden, dan kunnen wij toch beter een boek lezen over Christus’ gebed voor zondaren in plaats van hoe ik bidden moet? Ik voel me in alles tekort schieten dan en wordt het zo donker. Dan denk ik: deze man is zo veel en heel veel heiliger dan ik ben en dan ben ik alleen nog maar jaloers op het eenvoudige gebed die man met Down. Hoe moeten we omgaan met dikke boeken over hoe ik moet leren bidden?
Antwoord
Er worden in deze vraag heel wat bijbelteksten over het bidden genoemd. Ze spreken elkaar niet tegen, maar gaan over verschillende aspecten van het bidden. Sommige zeggen dat we intensief, aanhoudend moeten bidden, zonder twijfel (Jac. 1, Ef. 6, 1 Sam. 1 en 2, Mark. 11). Andere gaan over de inhoud van dat bidden (Filip. 4:6 en het Onze Vader). Uitmondend in de vraag of je, als je iets heel graag wilt, ervoor mag bidden. Ik zou zeggen: natuurlijk mag je daarom bidden. Dat zegt Paulus juist in Filip. 4:6: Laat uw begeerten in alles, door bidden en smeken, met dankzegging bekend worden bij God.
Maar tegelijk geeft de vragensteller zelf al aan dat het wel in overeenstemming moet zijn met wat God wil met de verwijzing naar het Onze Vader. Dat is inderdaad de leidraad voor ons bidden, zoals de Heere Jezus Zijn discipelen voorhield. Dan valt het op dat de Heiland niet laat bidden om veel luxe, maar wel om de dagelijkse portie voeding, dus wat we nodig hebben. De bekende prediker Kohlbrugge zei eens tegen zijn arme gemeenteleden dat ze de Heere zelfs mochten bidden om een speld. Anderzijds zal geen enkele dominee tegenwoordig zeggen dat we om een grote luxe auto mogen bidden.
In het Onze Vader geeft de Heere Jezus ons drie maatstaven voor wat we aan God willen vragen. Stel: je bidt om gezondheid of om een goede levenspartner. Dan gaat zo’n bede als het ware door drie trechters: strookt mijn bede met de heiliging van Gods naam? Past het bij de komst van Gods koninkrijk, bij Zijn koningsheerschappij? En ga ik ervan uit dat de wil van God voor mij op de eerste plaats komt? Pas als onze bede door deze drie zeven is heengegaan is hij geschikt om te worden verhoord. Vandaar dat we dan kunnen bidden om ons dagelijks brood enz.
Niet dat het dan voor ons altijd gemakkelijk is uit te maken of het ook naar Gods wil is. Want -om bij de voorbeelden van zoëven te blijven- aan de een geeft de Heere geen gezondheid of een levenspartner en aan een ander wel. Daarom blijft het toch altijd een persoonlijke zaak van een eigen ootmoedige levenswandel met de Heere om te onderscheiden waar het op aan komt. En vooral om het eens worden met Gods wil, zoals de Heere Jezus ons dat voorleefde in de hof van Gethsemané, ook al was dat in Zijn unieke relatie met Zijn Vader.
Ds. H. D. Rietveld
Dit artikel is beantwoord door
Ds. H. D. Rietveld
- Geboortedatum:06-11-1947
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Nijkerk
- Status:Actief
Bijzonderheden:
emeritus
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
De vraag gaat over het eenvoudig bidden.
Ik herken me volkomen in de vraag.
Als kind heb ik ooit eens een preek gehoord waarbij ik hetzelfde gevoel kreeg. De ds sprak ook over hoe we moeten bidden.
Ik had als kind heel sterk het gevoel 'dit kan ik nooit'.
Later, veel later, is me pas duidelijk geworden dat God mij altijd hoort. Hoe ik mijn woorden ook formuleer, God staat boven de taal en weet wat er in m'n hart is.
Beste vraagsteller, gooi geen belemmeringen voor jezelf op!
Zeg Hem wat je denkt, voelt, beweegt! Gewoon in je eigen woorden!
Stel dat je eigen vader alleen maar naar je zou willen luisteren als je hoog-academische taal gebruikt. Zou je dat een goede vader vinden?
Nee, een goede vader luistert altijd naar zijn kind, of het nu brabbelt of volwassen taal gebruikt.
Hoeveel temeer niet onze hemelse Vader?
Ja, dat zijn o.a de theologen en Schriftgeleerden die in wezen eenvoudige zaken zeer complex kunnen maken.
Gelukkig spreken diegenen die we werkelijk kunnen volgen Jezus en de Apostelen in eenvoudige taal direct tot ons hart op welke wijze we tot Gode welgevallig kunnen bidden.
Wanneer de eenvoud niet het hart regeert en wanneer er niet altijd een geest van verootmoediging in een mens is, kan het schrijven van boeken etc. een puur menselijke prestatie worden, los van het feit of de in het boek genoemde gegevens al dan niet waar zijn.
Onder Gods discipelen worden de eenvoudigen gevonden; zij die in de wereld niets voorstellen naar de maatstaven van de wereld.
Wel hebben zij herders en leraren nodig, doch deze zijn een voorbeeld in eenvoud. Wanneer deze herders spreken dan voelt het hart aan dat dit getrouwe mannen en broeders zijn. Of wanneer zij bidden dan welt een stroom aan goedheid en barmhartigheid uit hen op waar de ander zich direct in het gebed bij kan aansluiten.
Zalig zijn de armen van geest, zo spreekt Jezus in het evangelie en welk een oordeel had Jezus niet voor de Farizeeën gereed liggen toen het over het bidden van hen ging.
Het is de verbrijzeling van Godswege die ons eenvoudig en met een oprecht hart en met eenvoudige woorden tot Hem laat bidden.
De onverbrijzelden en de grote in eigen ogen staan gereed met een waterval aan woorden en voorwaarden, doch hun gebed ketst af tegen de koperen hemel.
Ik krijg de indruk dat je het boek waarover de vraag gaat niet kent. Persoonlijk vind ik het een heel leerzaam boek. Maar hoe je zelf bent op een bepaald moment, kan soms invloed hebben op hoe je de inhoud van een boek ervaart. Wat je eerst als moeilijk ervaart, kun je soms later juist heel erg aanspreken. Ik vermoed dat dat het probleem is bij de vraagsteller.
