Heere een centrale plaats
Ds. J.D. Heikamp | 39 reacties | 30-09-2010| 17:00
Vraag
Zijn ze er nog? Gezinnen, kinderen, vaders en moeders, echtparen waar de Heere een centrale plaats mag hebben? Bestaan ze nog steeds, die huizen waar je mag proeven dat de Heere aanwezig is? Zijn ze er nog, mannen en vrouwen die samen alles met de Heere overleggen? Zijn ze er nog die dit begeren om deze mensen te mogen ontmoeten? Zomaar een avondje verbondenheid voelen en de Heere groot maken. Ik bid de Heere of ik deze mensen mag ontmoeten! U en jullie ook?
Antwoord
Wanneer we zouden zeggen dat ze er niet meer zijn dan is het mogelijk om de Geest Gods te bedroeven. Dus daar moeten we zeer voorzichtig mee omgaan.
We komen pastoraal nog bij enkele gezinnen waar de vreze Gods wordt gevonden en beleefd. Meestal gaat het dan om een vader of moeder of een van de kinderen. We kennen een gezin waar de moeder in oprechtheid de Heere mag vrezen en dienen. Dat geeft veel beslag onder haar kinderen en haar echtgenoot. Er wordt veel bij het orgel gezongen, uit Gods Woord gelezen en er over gesproken. Waar vervuld wordt: waar liefde woont gebiedt de Heere Zijn zegen. Toch mogen we deze gezinnen niet romantiseren want de kinderen zijn ook stout en moeder is vanuit haar karakter niet altijd even geduldig. Deze godzalige moeder zei eens tegen mij: het lijkt hier soms het huisgezin van Jan Steen wel. Het zijn zalige momenten wanneer we samen in biddend opzien bij elkaar mogen zijn. Uit jouw vragen blijkt de praktijk dat het slechts weinig voorkomt. En dat is heel triest. Dat strekt niet tot Zijn eer.
Persoonlijk begeer ik deze kinderen Gods te mogen ontmoeten om ook van hen te leren de weg die de Heere met hen heeft gehouden. Dat sticht en maakt jaloers om geleid te worden in de gangen en wegen des Heeren. Je mag er met mij om bidden deze personen en gezinnen te mogen ontmoeten en van hart tot hart te spreken over de Heere en Zijn Gezalfde Koning. Want alles aan Deze Koning is begeerlijk. Omdat Hij Koning wil zijn over een doornenbos. Die zit vol met stekels, niet om aan te pakken. Zijn handen werden er voor doorboord. Tevens hebben Zijn doorboorde handen de prijs betaald voor de zonden van Zijn volk. Toegepast door de Heilige Geest in het hart schept verwondering en aanbidding. Vervuld met hart en mond om van Zijn liefde te getuigen voor een verloren zondaar, dat strekt tot Zijn eer. En daar gaat het om in spreken, zingen in het gezin en op gezelschappen. Waar het volk vergaderd is.
Onlangs was ik op de gezelschapsdag in Ede. Een paar honderd mensen waren samen te komen om te luisteren naar meditaties en gebed. In de pauzes en na de bijeenkomst werd er onder elkaar gesproken over de Heere en Zijn Woord. Zonder dat de mens centraal staat, maar alleen de Drieënige God.
Blijft de vraag over: hoe staat het er met jezelf voor op reis naar de eeuwigheid? Ben je zelf een leesbare bief van Christus? Mag je zelf getuigen: hoort eens wat God mij deed ondervinden, wat Hij gedaan heeft aan mijn geest? Zo krijg je weer enkele vragen terug op je eigen bordje en wat is daarop je antwoord?
Hartelijke groeten van één die zich thuis voelt bij hen die in Gods Woord genoemd worden te zijn: gasten en vreemdelingen.
Ds. J. D. Heikamp
Dit artikel is beantwoord door
Ds. J.D. Heikamp
- Geboortedatum:09-11-1939
- Kerkelijke gezindte:Hersteld Hervormd
- Woon/standplaats:Staphorst
- Status:Actief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Het is maar net wat je wilt horen en zien. Ik hoef maar in onze eigen gemeente te kijken om tientallen gezinnen aan te wijzen waar de Heere merkbaar aanwezig is!
Of waar zijn je zonden gebleven?
Dan worden ze boos, of men haalt de schouders op.
Gods echte volk is zo bang dat ze zich bedriegen voor de eeuwigheid.
Ik zeg niet dat ze geen vreugde kennen, bij ogenblikken mag de Zonne der gerechtigheid wel een overkomen.
En dan willen ze met de wereld en godsdienst geenzins ruilen!!
Hoe zit dat? Ik bedoel: Ik begrijp heus wel dat het leven in geloof niet altijd over rozen gaat, natuurlijk. Maar waarom van die schaarse momenten van vreugde en zekerheid? Waar lees ik dat in de Bijbel?
Zulk soort verhalen brengen mij altijd aan het twijfelen. Ik ben er zelf namelijk ook mee op gegroeid, maar ervaar dat helemaal niet zo.
Verwarde Pitty.
Je zegt: Ja godsdienst is er genoeg maar als je vraagt wat heeft de Heere aan uw ziel gedaan? Of waar zijn je zonden gebleven?
Dan worden ze boos, of men haalt de schouders op.
Heb jij het die mensen gevraagt dan? Van iemand die belijdt in Jezus te geloven, hoor ik altijd heel normale bijbelse antwoorden.
Punt is natuurlijk dat jij ws niet in hun geloof gelooft, logisch dat men dan de schouders ophaalt.
Zou je voor ons zelf die vragen eens willen beantwoorden:
Wat heeft de Heere gedaan aan jouw ziel?
Waar zijn jouw zonden gebleven?
Dit is een serieuze vraag, niet verkeerd bedoeld. Laten we van elkaar proberen te leren.
Vroeger bij ons thuis werd veel bij het orgel gezongen, mochten wij het horen, maar dat was toen !
Ik trek meteen het boetekleed aan, probeer voor te leven, maar schiet schromelijk tekort.
"Want ik ben verzekerd, dat noch dood noch leven, noch engelen noch machten, noch heden noch toekomst, noch krachten, noch hoogte noch diepte, noch enig ander schepsel ons zal kunnen scheiden van de liefde Gods, welke is in Christus Jezus, onze Here."
Ik vraag me serieus af waar jullie (sommigen als ouders van een gezin met pubers) de tijd vandaan halen om op al die vragen een reactie te geven.
Hoeveel tijd zitten jullie per dag achter de pc? Gaat dit niet ten koste van je gezin?
Ik vind het een vreemde trend dat ouders hieraan meedoen, niet gek dat kinderen dan ook hele dagen achter de pc zitten.
@Mien: Tijd is prioriteit. En ik kies er als vader van 4 kinderen met weinig vrije tijd heel bewust voor om op Refoweb te reageren. Om een aantal redenen:
- Internet is de wereld waarin wij en onze jongeren leven. Ik werk er beroepsmatig bijna 20 jaar mee. Ik ben van mening dat je als ouders volop moet participeren om op zijn minst te weten waar jongeren zich mee bezig houden. Dat doe je alleen maar door er zelf aan deel te nemen. En het gebeurt helaas veel te weinig naar mijn mening.
- Refoweb is een van de weinige kwalitatief goede sites waarin interactie over kerkmuren tussen verschillende meningen mogelijk is. Ik heb persoonlijk al zóveel aan antwoorden van panelleden maar ook van reacties gehad!
- Ik denk dat ik vanwege een stuk levenservaring en vanuit mijn persoonlijke relatie met God af en toe iets te melden heb aan jongeren en anderen die deze site lezen.
- Ik hoor graag meningen van anderen. Respectvolle discussie houdt je scherp.
Ik ben benieuwd naar je volgende bijdrage. Spreken we af dat die niet alleen kritisch is over tijdsbesteding maar ook participeert in de discussie?
Vroeger kon ik jaloers worden op het gezin waarin mijn vriendin opgroeide.
De zondagavonden daar waren een feest, samen zingen met orgel en andere muziekinstrumenten, Bijbelse raadsel voor en met elkaar maken. Soms luisterden we naar een axtra preek, niemand had daar bezwaar tegen. Daarna werd er met elkaar over gepraat.
Moeder straalde daar ook echt wat uit, wat beslag legde op het hele gezin! Ze kon soms zo ontroerd dingen zeggen, dat je voelde dat dat uit haar hart kwam.
Wat miste ik dat thuis, het was een vormelijke godsdienst, zonder echte inhoud.
Ik ben me er van bewust dat ondanks al mijn pogingen om het in mijn eigen gezin ook zo te doen, allemaal mislukken.
Gelukkig zingen wij hier ook, achter orgel en piano en begeleid met fluit.
Maar het intense gevoel, wat ik toen mocht beleven is er niet.
Ik kan de vraag hierboven erg goed begrijpen.
Je moet dit meegemaakt hebben, om echt te kunnen begrijpen wat er daadwerkelijk mee bedoeld wordt.
Beste mensen, stop met je gezoek naar zulke mensen en gezinnen én wees er zelf één!
Ik ben het helemaal met je eens.
Er zit ook een kern van waarheid in wat de vragelstelster vraagt denk ik.
Ik ervaar dat ook zo. soms voel je je een gast en vreemdeling in je eigen kerk.
Want bij de wezelijke vragen hoef je veel bij mensen niet aan te komen. dan staat de wagen stil.
hoewel ik dat nooit zomaar doe, ik ben niet iemand vd maat nemen. dat mag er maar 1!!! en dat is God zelf. wij hoeven niet te oordelen.
ik weet uit eigen ervaring hoe erg dat is.
ik heb gewoon vrouwelijk kort haar. en ben niet ouderwets gekleed. gewoon vlot. normaal netjes( geen broek of zo.) maar ik wordt ook vaak in een hokje geplaatst.
nu ben ik op een leeftijd gekomen dat het mij niet echt meer raakt. want ik vind het veeeeeeel belangrijker hoe de Heere over mij denkt. maar ik tref hier mooie reacties aan. waardevolle!! maar ook soms vd zelfde steeds kantje boord reacties als ik t zo mag noemen. bijna kwaetsend dus. dat is jammer.
Want als je je eigen hart mag leren kennen, stopt het (ver) oordelen vd ander. toch?
Tenminste dat is mijn ervaring wel. als ik op mij zelf zie heb ik geen enkele behoefte om de maatlat bij anderen te leggen. HGR
Maar het wordt nooit meer zoals vroeger. God blijft echter dezelfde. Een in plast van te zoeken naar anderen die dicht bij de Heere leven kunnen we ook zelf iets van Zijn liefde uitstralen en andere jaloers maken. We kunnen zélf gesprekken beginnen, op bijvoorbeeld een verjaardag. Waar het hart vol van is, loopt de mond immers van over?
En ja, ze zijn er nog, die alles met de Heere delen en wiens mond niet ophoudt om God te loven. Mijn oude moeder van 84 belt mij gewoon op kantoor op om te vertellen hoe goed de Heere is. Er zijn nauwelijks gesprekken waarbij de Heere uiteindelijk niet centraal staat. En ik zie dat dat doorgaat in de geslachten: kinderen, kleinkinderen.
Kijk niet altijd naar anderen, maar begin zelf. God is het zo waard om te loven en te prijzen en vertel anderen wie God voor jou wil zijn. Wie we zelf zijn, weten we wel. maar wie God is, kunnen we nooit voldoende onder woorden brengen!
En straks: EEUWIG zingen van Zijn goedertierenheên! Zullen we hier alvast beginnen?
Net als met alles zal het zijn goede en minder goede kanten gehad hebben maar wat heb je aan terug kijken?
Vroeger waren er zoveel dingen anders dan nu maar daarmee is niet gezegt dat het vroeger beter was.
Je hebt nu ook veel meer kerkelijke actieviteiten dan vroeger.
Dat is ook gemeenschap met elkaar en daar wordt ook gezongen en het Woord doorgegeven.
@Mien, om de vragen en reacties te lezen heb je ook een computer en tijd nodig.
En ik neem weer niet de tijd om me druk te maken over hoe anderen hun vrije tijd doorbrengen, in die tijd kan ik weer een reactie neerzetten.;)
Natuurlijk, dit is Refoweb. Maar hebben wij als refo's niet een beetje beperkt beeld van wat 'de vreze des Heeren' is? Als jij bij een gezin komt waar dochters en moeder broeken dragen, de zoon op een basgitaar speelt en de vader houdt van een goeie pot+wedstrijd voetbal, terwijl ze allen een levend geloof in God hebben: zou jij dat dan inschatten als een gezin waar de vreze des Heeren is? Waarschijnlijk niet, omdat dat niet in je beeld past van hoe dat eruit zou zien. Maar wat is Gods oordeel? Denk je er weleens over na dat jouw beeld en oordeel verschilt van dat van Hem?
Als je door die bril naar christelijke gezinnen gaat kijken, zul je zien dat er veel meer plekken zijn waar de vreze des Heeren heerst dan je in eerste instantie dacht. Alleen noemen ze het dan misschien anders. 'Gaan voor God' of 'Zo gelukkig met Jezus'.
- 1
- 2