Bezig met vergeving der zonden
Ds. W.G. Hulsman | 4 reacties | 10-09-2010| 14:08
Vraag
De vergeving der zonden houd mij al een hele tijd bezig. Ik kan en durf mij dat niet toe te eigenen. Vooral een preek over een vraag in de Catechismus geeft veel strijd: Dat niet alleen anderen, maar ook míj vergeving der zonden, eeuwige gerechtigheid en zaligheid van God geschonken is. Ik ben zo vol ongeloof! Ik kan niet geloven dat het ook voor mij kan. En het antwoord op die Catechismusvraag is mij tot schuld. Want dan is het bij mij geen waar geloof. Is het waar dat je nog steeds verloren bent als je zonden niet vergeven zijn? Mag je dan aan het Avondmaal? Nu hoorde ik pas een gemeente het vijfde vers van Psalm 103 zingen in een kerkdienst. Dat raakte mij! "Hij is het, Die ons Zijne vriendschap biedt. Hij handelt nooit met ons naar onze zonden." Het liet mij niet los. Moedeloos liet ik mijn dagboek voor een tijd dicht. Toen ik het pas weer opensloeg, ging het over Psalm 103: 10. Ik schrok ervan. Het is zo groot als je dat leest. Terwijl onze zonden zo velen zijn!
Antwoord
De vergeving van zonden is een geschenk, waarmee de Heere bij je doop al tot je gekomen is. Het water, dat op je voorhoofd gedruppeld is, is teken van het bloed van Christus. Wanneer je onder de prediking van de verzoening zit, dan druppelt het bloed van Christus op de gemeente. Dat betekent: het is voor jou. Het is voor de grootste der zondaren. Dat kunnen we soms maar niet begrijpen. Want wat kunnen we een vuilheid in ons zelf tegenkomen. Wat kan er steeds veel mis gaan in ons contact met de anderen. Bovenal, wat gaat er vaak veel mis in de verhouding tot God. We moeten ons diep schamen en diep berouw hebben.
Toch is het de Heere die ons Zijn vriendschap aanbiedt. Hij is gaarne vergevend voor allen die Hem aanroepen. Er is geen God als Hij, Die de ongerechtigheid vergeeft. Je kunt bij de Heere terecht. Hij ziet naar ons om in de Heere Jezus. Jezus Zelf zegt: Komt herwaarts tot Mij. Hij wil niet dat je gebukt blijft onder je zondelast.
Hoe deel je nu in dat wat de Heere in Christus heeft verworven? Inderdaad: door het geloof. Dat je gelooft dat het waar is wat de Schrift over jou als zondaar zegt. Je hebt het oordeel verdiend. Maar dat je nu ook gelooft wat de Schrift over de Heere en de Heere Jezus zegt. Ja, dat Christus alles volbracht heeft.
Mag je dat nu ook geloven met betrekking tot jezelf? Jazeker, want de Heere is met Zijn vergevende liefde ook tot jou gekomen. Hij is aan jou verschenen met het offer, ter verzoening van je schuld. De Heere is je hele leven al bezig om te zeggen dat het voor jou is.
Wat is dan geloven? Dat is: je hand op Jezus leggen en amen op Zijn offer zeggen. Geloven is niet ergens mee komen wat je de Heere aanbiedt. Geloven is op Jezus zien, het Lam van God dat de zonde der wereld wegneemt. Het is met verwachting op Hem zien. Het is zien op Hem met verwachting voor jezelf. Jij hoort ook bij die wereld, die daar genoemd wordt, immers?
Geloof dan zo het heil- en troostrijk Woord van de Heere. De Heere is betrouwbaar. Je hoeft niet te komen pas als je de zonde bijna onder de knie hebt. Vuile zondaars maakt Hij schoon. Al voel je je dan niet schoon. Wanneer je Christus ontvangt, met alles wat Hij gedaan heeft, dan ziet God je aan, als had je nooit zonde gehad nog gedaan, ja als had je zelf al de gerechtigheid volbracht die Jezus voor jou volbracht heeft.
Dan is er vergeving. Dan geloof je met de Kerk van alle tijden en plaatsen de vergeving. Dan is er ook vrede. Bovenal blijdschap om zo'n Zaligmaker, om zo'n genadige Heere. En dan kun je je dagboekje niet dichtlaten. Want steeds weer opnieuw heeft de Heere je iets te zeggen.
Genade en vrede zij u!
Hartelijke groet,
Ds. W. G. Hulsman
Dit artikel is beantwoord door
Ds. W.G. Hulsman
- Geboortedatum:08-11-1956
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Barneveld
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Emeritus
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Het is nogal wat een vervolger van de gemeente te zijn geweest en o.a. mede verantwoordelijk te zijn geweest voor de steniging van Stefanus.
Paulus die van zichzelf zegt dat hij naar de wet onberispelijk was, welk een stormen moeten er door zijn leven gegaan zijn en welk een verbazing zal hij gekend hebben dat er ook voor hem vergeving van zonden was.
Dat je zoveel gezondigd zou hebben dat het bloed van Christus ontoereikend zou zijn om jou te rechtvaardigen, is een min of meer bekend gegeven bij diegenen waar satan probeert alle hoop daarop weg te nemen.
Gelukkig staat Gods woord vol van positieve en opbouwende teksten, geïnspireerd door de Heilige Geest en daarom direct van God/Christus afkomstig om je te overtuigen van het tegendeel.
Het voorbeeld van psalm 103 is daar een voorbeeld van. Wie met een oprecht hart naar God gaat, nadat je jezelf hebt leren kennen, krijgt de gift van vergeving. Juist voor hen die het voor onmogelijk houden, daar maakt Christus zichzelf groot. Dit alles tot redding van jouw kostbaar leven en tot eer van Zijn Vader.
Op het moment dat Christus zich als een smetteloos offer gegeven heeft was dat o.a voor jou. Toen Hij stierf was jouw naam bij Hem en bij Zijn Vader bekend. Zo geeft God de rechtvaardigheid van Zijn Zoon aan hen die op dezelfde wijze strijden om dat geloof deelachtig te worden.
Houdt goede moed en vertrouw op Hem, nooit op je persoonlijke overtuiging, gevoel en/of gedachten.
Als ik je vraag lees, en de antwoorden, weet ik niet hoe je dat hebt ervaren. Waarschijnlijk ben je nog meer op jezelf teruggeworpen door de antwoorden. Ik wil je nog eens wijzen op Psalm 103 en je een vraag stellen: Hij biedt je Zijn vriendschap; Hij roept allen tot zich die vermoeid en belast zijn van hun zonden (Matth. 11:28). Waar moet je dus zijn??? Het kan voor jou ook!
En een waar geloof, zoek dat niet bij jezelf, maar bij Hem te krijgen! Dat het je tot schuld is, die catechismusvraag is niet verkeerd, maar waar heeft jou die schuld gebracht. Ook weer bij Hem? Schuld mag ons nooit van Hem vandaan houden of doen gaan. En verloren, dat ben ik en dat ben jij en wij allen, buiten Christus. Maar Hij is gekomen om te zoeken en zalig te maken dat verloren was. In Adam en onszelf zijn we verloren, maar als dat nu je nood is, waar zal je dan heengaan dan tot Hem?
In de doop heeft de Heere gezegd dat Hij je God wil zijn, maar dan worden wij vermaand en verplicht tot die nieuwe gehoorzaamheid. Hoe? Door Hem alleen!
En wat het geloof betreft, dat kan niemand jou aanpraten, maar Christus kan het je aanleren.
Het geloof is niet een verstandelijk beredeneren als: de beloften zijn toch voor mij, omdat het in de bijbel staat. Maar een uitgestoken hand van iemand die zo arm (bedelaar) is, dat hij zelf niets heeft; maar waar Hij het inlegt; een door zielsverdriet wazig oog naar boven dat leert zien. ‘
Jij kunt en durft het niet toe-eigenen? Nu, dan moet je daar zijn waar het te krijgen is. Hij leert alleen arme zondaren die het niet kunnen en durven en Hij doet geloven, wat onmogelijk was om te geloven. Blijf maar aan Zijn voeten liggen en vragen, totdat Hij ook jou genadig zij. Niemand anders kan je dat leren. Hij zegt: Wie Mij aanroept in de benauwdheid, zal Ik uithelpen en Gij zult Mij eren (Psalm 50:15; 86:7). Door Zijn Woord en Geest leert Hij.
Ik heb het antwoord op mijn vraag gelezen. Was het allemaal maar zo, zoals het in het antwoord staat. Ik raak door al die antwoorden alleen maar dieper in de put.
O, ik wou dat ik toch eens antwoord kreeg van de Heere zelf!
Ik jaag er naar of ik het ook grijpen mocht!
