Bang voor zwangerschap

E. (Betsy) Westeneng | 17 reacties | 30-08-2010| 10:14

Beste Refoweb. Ik (vrouw van 21) heb een probleem. Ik ben namelijk enorm bang om zwanger te worden. Niet het zwanger worden op zich, dat lijkt me heel mooie en rijke zegen. Nee, ik ben bang voor een voorhuwelijkse zwangerschap. Een tijd geleden is een vriendin van mij onverwachts en ongepland voor het huwelijk zwanger geworden. Toen heb ik gezien wat voor impact dat heeft gehad op haar leven (studie, huisvesting, trouwen) en dat was zeker afschrikwekkend. Sindsdien blijft dat me erg bij en ben ik daar ook heel bang voor. Sinds een poos heb ik verkering met een lieve man. We hebben samen besloten om geen gemeenschap te hebben voor het huwelijk. We trekken elkaars kleren niet uit en zitten er niet onder. Toch komt het soms voor dat we knuffelen en hij een zaadlozing krijgt. Dit vind ik op zich niet vreemd, aangezien mannen nou eenmaal best sterk op knuffelen reageren. Maar als ik dan bijvoorbeeld tegen hem aanlig, ben ik bang dat er iets van het sperma op de een of andere manier bij mij naar binnenkomt en dat ik zwanger raak. Dit wordt nog extra versterkt doordat ik erge last heb van premenstruele klachten. Vererging van die klachten komt in mijn familie voor en ook ik heb daar last van. Dit heeft geleid tot allerlei klachten als misselijkheid, buikpijn, rugpijn, pijnlijke borsten en dergelijke. Precies dezelfde klachten die een vrouw bij een zwangerschap kan hebben. Met die klachten ben ik naar de huisarts geweest en (omdat ik er echt extreme last van had) hebben we besloten dat het het beste zou zijn als ik aan de pil zou gaan (ik ben dus nadrukkelijk niet aan de pil gegaan vanwege anticonceptie). Je zou dus zeggen dat ik nu helemaal niets meer te vrezen had. Mijn premenstruele klachten zijn verminderd gelukkig, maar ik ben nog steeds heel erg bang voor een zwangerschap. Ik ben gewoon regelmatig ongesteld, heb al herhaaldelijk testen gedaan (telkens negatief) en als ik goed nadenk, is het denk ik ook onmogelijk dat ik zwanger ben. Maar hoe vaak ik dat ook tegen mijzelf zeg, de angst gaat niet weg. Kunt u mij helpen? Ik vind echt dat mijn vriend en ik onze grenzen bewaren en we zijn ook van plan dat te blijven doen, maar die angst blijft en begint me te belemmeren bij dingen als het knuffelen.

Je herkenbare angst, die iedere vruchtbare vrouw bij momenten wel eens heeft, is inmiddels buitenproportioneel geworden. Door steeds maar weer bezig te zijn met de angst voor zwangerschap word je er alsmaar meer door beheerst. Het wordt dan een obsessie, die je -als je niet oppast- volledig gaat beheersen. Dat is zorgelijk. Het is van belang, dat je dit doorbreekt omdat het steeds meer ziekelijke vormen gaat aannemen als je hiermee doorgaat.

Je zult je afvragen: hóe doorbreek ik dat? Begrijpelijk, want dat heeft veel impact! Mogelijk is psychologische hulp daarbij nodig! Je kunt het doorbreken door te gaan accepteren, dat de mogelijkheid van een ongewenste zwangerschap er altijd is, ook al is die kans miniem. En dus niet steeds opnieuw vaststellen/onderzoeken of je toch niet zwanger bent, geen testen doen, maar de angst te laten voor wat het is. Vermoedelijk zal jou dat enorm veel moeite kosten. Ik denk dat, omdat onder iets obsessiefs vaak een ander onbewust probleem zit, wat door het blijven denken aan het onderwerp, weggestopt blijft. Dat komt dan naar boven op het moment, dat de obsessie vermindert.
Ik raad je dan ook aan om het te bespreken met je huisarts, die je mogelijk een advies kan geven voor hulp.
 
Betsy Westeneng,
psychotherapeut/seksuoloog NVVS,
werkzaam bij Eleos

Dit artikel is beantwoord door

E. (Betsy) Westeneng

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven