Verliefd op zus [VIDEO]
C. M. Chr. Rots - de Weger | 18 reacties | 25-08-2010| 16:00
Vraag
Mijn man vertelde gisteren dat hij twee jaar geleden verliefd is geweest op mijn tweelingzus. We waren toen zes jaar getrouwd en in onze verkeringstijd heeft hij ook al zo'n periode gehad. Volgens hem kwam dit door een minder leuke tijd in onze relatie (zelf zie ik dat niet zo), waardoor hij ging fantaseren hoe leuk het zou zijn met mijn zusje. Ten tijde daarvan was ik zwanger. Dat maakt mij extra verdrietig. Ik vraag mij of of ik hem ooit nog kan vertrouwen. Ik wil graag weten wat de Bijbel hierover zegt, welke consequenties ik hier aan kan verbinden en hoe ik verder moet. Wat ik ook vreemd vind, is dat mijn man beweert dat hij in deze periode gewoon van mij hield. Ik ben erg verdrietig en in verwarring gebracht. Kunt u mij raad geven? Alvast bedankt.
Antwoord
Antwoord: Beste vraagsteller,
Hoe het ook allemaal zij: uw man is eerlijk geweest tegenover u. Het heeft misschien even geduurd voordat hij een en ander vertelde, maar toch… Nu voelt u zich verdrietig, teleurgesteld en misschien wel boos. Dat kan en mag allemaal. Laat deze gevoelens toe, maar laat ze niet overheersen zodat er meer kapot gemaakt wordt dan u lief is.
Hij vertelde het “gisteren”, dus u schrijft “heet van de naald”. Voordat u dit antwoord leest is er inmiddels tijd overheen gegaan… dan is er wellicht weer ruimte om nuchter na te kunnen denken.
Hoewel ik uw gevoelens begrijp kan ik toch ook een glimlach niet onderdrukken: een van mijn zonen was als kleuter helemaal weg van een tweeling die bij hem in de klas zat. Hij zag absoluut geen onderscheid tussen de (best wel) verschillende meiskes en maakte van hun beider namen er gewoon één door ze achter elkaar te plaatsen. Ik zie bij uw man iets dergelijks gebeuren: uw tweelingzusje lijkt vast en zeker in veel opzichten op u!
Uw echtgenoot heeft weliswaar voor ú gekozen, maar dat zijn gedachten eens afdwalen… meer is er toch niet gebeurd? Ik lees nergens dat de liefde tussen u beiden ‘over’ is. Blijf dan ook met hem in gesprek, en vecht voor een goede verstandhouding! Vooral als hij in die periode toch ook van u is blijven houden. Vraag hem waarom hij destijds ú koos en waarom hij nu nog –of opnieuw- voor u blijft kiezen... want dat doet hij, toch? Denk eraan dat liefde en trouw samen gaan. Óók al hebben beiden een deuk opgelopen (en: wie is “zonder zonde”?). Herstel van vertrouwen heeft tijd nodig: néém die tijd en gééf die tijd. Bovendien heeft u samen een gezin met verantwoordelijkheden ten opzichte van elkaar!
En dan nog dit: probeer de contacten die er ongetwijfeld zijn met uw tweelingzus zo ontspannen mogelijk te houden (weet zij hiervan?): met een beetje humor kun je soms ver komen…
Sterkte ermee, en ondanks dit gebeuren een goed huwelijk samen toegewenst!
Gode bevolen,
Marijke Rots
Dit artikel is beantwoord door
C. M. Chr. Rots - de Weger
- Geboortedatum:18-02-1947
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Aalten
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Marijke leverde op 25-05-2017 haar 1000ste antwoord in de vragenrubriek af.
Lees hier het jubileuminterview.
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Ik vind het totaal niet grappig, heel verwarrend voor vraagstelster. Het zou mij ook onzeker maken, maar ik heb geen 2lingzus.
Maar okay, het kan gebeuren, dapper dat die man het opbiecht, maar waarom ? Je kunt nl ook je mond houden ! Je hoeft niet ALLES te vertellen. Het is soms wijzer om te zwijgen.
Beste vragenstelster, bid voor je man bid ook voor zijn gevoelens, boekentip: de kracht van de biddende vrouw.
Veel sterkte,
Ik kan heel goed begrijpen dat de vraagstelster hierover piekert. Maar Marijke Rots geeft wel degelijk handreikingen om hier mee om te gaan. Zij het niet van enige humor gespeend. Persoonlijk mag ik dat wel, maar dat is ieder voor zich.
nb: Catherine heb jij ook een profiel? Je bent nl. niet te traceren of is dat bewust, wil je me anders een berichtje doen in het gelijknamige profiel.
In sommige huwelijken, kan de man beter zijn geheim mee het graf innemen, dan op te biechten aan zijn vrouw. Niet uit gebrek aan lef, wel uit wijsheid om zo nog meer schade te voorkomen....
Deze ongeruste vrouw zou dat intern met haar man en eventueel haar andere zus rustig moeten bespreken. In alle nuchterheid. Een dergelijk onlustgevoel (direct?) hier wereldkundig maken geeft aan dat je er waarschijnlijk nog maar weinig energie in gestoken hebt om tot een verantwoorde actie binnen je familieverband over te gaan.
Wanneer en dergelijke actie in het familieverband moeilijk zou liggen, kun je er ook zelf mee klaar komen door er gestructureerd mee om te gaan en het uit te praten met je man.
Als dat dan achter de rug is, de situatie dan ook niet meer verder op sleeptouw nemen.
Zou je in het leven met alle dit soort zaken op je rug verder willen gaan, dan eindig je in uitputting.
Aldus: gooi die last van je schouders, zo gauw e.e.a. zich gesetteld heeft.
De vragensteller geeft aan dat haar man het een minder leuke tijd noemt, in de relatie (en dat zij dat zelf niet zo ziet. ) en dat hij daardoor ging fantaseren over haar zus.
Mevrouw Rots schrijft:"Blijf dan ook met hem in gesprek, en vecht voor een goede verstandhouding! Vooral als hij in die periode toch ook van u is blijven houden".
Dus het ligt aan de vragensteller om de verstandhouding goed te houden en dankbaar te zijn dat de man toch ondanks dat van haar is blijven houden. Alsof zij het probleem is. Erg grof zelfs dit antwoord aan de oprechte vragensteller met een kwetsbare vraag.
Beter zou zijn de man te confronteren, als het even niet meer leuk is, dan dwalen zijn gedachten af naar een ander? Daarmee zeg ik niet dat je nooit gevoelens kan hebben voor iemand anders, dat kan gebeuren, maar het excuus gebruiken "omdat het even een minder leuke tijd was vind ik ronduit slap en onvolwassen. Neem dan ook daarin je verantwoording als man en probeer zelf de relatie weer goed te krijgen met je vrouw.
Alphonsus, ik vind je reactie te nuchter. Hetzelfde geldt voor Omega. Ik begrijp wel dat je als man misschien anders tegen dingen aankijkt, maar enigszins meevoelen is misschien wel prettig!
Ik begrijp als vrouw heel goed dat dit op zijn minst genomen helemaal niet 'leuk'is. Volgens mij mag je je gewoon verdrietig en teleurgesteld voelen. Dit moet alleen geen buitenproportioneel gebeuren worden. Het moet een plekje krijgen en dat heeft tijd nodig, maar ik hoop dat je daarna weer met alle liefde van elkaar kunt genieten en elkaar kunt vertrouwen!
Dat iemand verliefd kan worden op een ander is waar maar ik ben het met degene eens die zeggen dat je soms beter kan zwijgen over zulke gevoelens. Is dat niet eerlijk? Ik weet het niet, ik vraag me af wat de meerwaarde is voor deze relatie om dit op te biechten...
"Zeg de waarheid als u de liefde daar mee dient, houdt haar voor u als u uzelf daar mee dient!!!"
Even eerlijk; ik ben getrouwd, had ook een korte tijd kriebels van een andere man, achteraf sloeg het nergens op, ik ga het niet vertellen aan mijn man, waarom niet? (ik hou dolveel van mijn man, ben ook verliefd op hem, heb een goede open relatie) Nou, als ik werkelijk alles zou vertellen wat ik denk dan wordt het bepaald lastig leven, en geldt dat niet voor de meeste mensen....
blijft staan; ik heb het wel aan de Heere beleden, want ik zie het wel als zonde...
