Plaats van de zaligsprekingen in geloofsleven
Ds. A. Simons | 7 reacties | 18-08-2010| 15:00
Vraag
Graag zou ik een vraag stellen aan ds. Simons over de zaligsprekingen. Moet je die beschouwen als kenmerken die je bij jezelf moet opmerken om te zien of je geloof een waar zaligmakend geloof is? Zijn ze een richtsnoer bij het zelfonderzoek? Als dat niet zo is, wat is dan de plaats van de zaligsprekingen in het geloofsleven?
De zorgverzekeringen van Care4Life
Waarom overstappen naar de Care4Life zorgverzekering? Lees hier over onze principiële uitsluitingen.
U bent al verzekerd vanaf € 149,10 per maand.
Antwoord
Vriend/vriendin,
Naar mijn mening zijn de zaligsprekingen vruchten en geen werken. Uw of jouw vraag: waarom groeien er vruchten? In veel vragen klinkt telkens een wettische en krampachtige geest. Ook in uw/jouw vraag. Altijd maar weer op zoek naar zekerheid en vastigheid in de mens. Onthoudt: Het fundament van de zekerheid ligt in een waarachtig geloof in Christus; die de Zoon heeft die heeft het eeuwige leven (Joh. 5:24). Door de eenvoudige oefening van het geloof in en door de belofte van het Evangelie werkt Gods Geest zekerheid in de geweten van Gods kinderen; Amen!
Vragen: ben ik wel een kind van God? Heb ik wel een waarachtig geloof? Beoefen ik wel heiligmaking? Waar zijn de vruchten? Duizend vragen, duizend zorgen. Waarom nou altijd ‘kijken’ naar vruchten zonder en buiten de Heere Jezus? Altijd is die vervloekte twijfel in harten van mensen, twijfel die de troost wegneemt. Als het geloofsoog niet gevestigd is op Hem dan zoeken we bewust of onbewust vruchten in het vlees, in de mens. Vervloekte afgoderij…
Ten diepste is het een ontkennen van de totale verdorvenheid van de mens (Rom. 3:19). Waarom altijd je houvast zoeken buiten de Heere Jezus? Alleen in de geloofsgemeenschap met Hem is er vrucht (Joh. 15: 4). Waarom zijn er vruchten aan de Wijnstok? Zijn die er voor de Kerk? Nee, de Heere Jezus zegt dat de vruchten er zijn voor de Vader (Joh.15:8). Ze zijn er tot verheerlijking van de Vader (1 Kor. 6:20). Vruchten zijn niet in de eerste plaats voor jezelf. Laat het duidelijk zijn; gaven zijn er tot stichting voor elkaar, vruchten zijn er voor God.
In de tweede plaats maak en breng je geen vruchten voort. Vruchten draag je (Rom. 7:4/Joh.15:8/Joh. 15:16). Laat Gods Geest in je werken. Het is ook een bijzondere les uit de Wijnstok; een wijnstok stuwt de sappen door de ranken heen. Wat moet ik dan nog doen? Mag ik het nog een keer zeggen, misschien ergert u zich er aan. Maar probeer te begrijpen wat ik u duidelijk wil maken; heiligmaking is geen werk, maar een gevolg door de verenging met de Wijnstok, door de Heilige Geest. Wat een bevrijding. Niet Gods kind, maar Gods Geest is het die door Christus en uit Christus God verheerlijkt. Laat alzo uw leven en wandel zijn Gode tot eer (Efeze 2:10/Efeze 1:4).
Wat een troost als de zaligsprekingen klinken door de prediking van het Woord. Nee, niet een mens, maar God tegen Zijn kind: Je bent zalig! Al voel je je vaak ellendig. Maar als God zegt; wie zal dan nog beschuldiging inbrengen tegen de uitverkorenen Gods? (Rom. 8:33). Al stormt het om ons heen, al raast de kracht van de boze door ons heen. Nochtans Mijn kind ben je zalig. Wat een troost in de stormen en de verzoekingen van het leven. Vrede omdat Hij gezegd heeft; zalig zijt gij! Amen.
Gods zegen toegebeden. Nog even op de valreep; Kom al lijkt uw leven nog zo onvruchtbaar, God zegt dat u vruchten zult dragen (Rom.7:4/Joh. 15:16). Geen eis, maar een belofte.
Ds. A. Simons, Vinkeveen
Dit artikel is beantwoord door
Ds. A. Simons
- Geboortedatum:07-05-1958
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Valburg-Homoet
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Het treft mij steeds weer pijnlijk dat zoveel christenen de zekerheid van hun geloof in zichzelf zoeken en dat ze zo hangen aan tradities.
Religie lijkt de boventoon te voeren. Toch merk ik hier héél weinig van de relatie met onze Heer Jezus Christus.
Eigenlijk durft of wil niemand ervoor uitkomen wie Jezus voor hem of haar is.
Dit vind ik heel opmerkelijk, maar ook héél vreemd.
Want wat is vaak de redenatie of de gedachte?
Wanneer mag JIJ nou zeggen dat je een relatie met Jezus hebt?
Vergis je je daar niet in als je dat beweert wél te hebben?
Je wordt zomaar niet aangenomen als kind van Hem. Misschien leef je wel met een gestolen Christus en ben je veel te evangelisch.
Heb je je diepe verdorvenheid al gevoeld? Realiseer je je wel dat je in feite in je zondige geboortebloed ligt en je een eeuwig verderf verdient hebt?
Heb maar geduld tot de Heere je mag roepen en dat het ooit zover met je komen mag.
Dit klinkt echter totaal anders:
Komt alleen tot mij die vermoeid en belast zijn en ik zal u rust geven etc.
Nu is het het niet veel meer in dan traditie, systemen/schema's, verplichte bevindingen.
En daar zou je het leven in moeten vinden???
Net als een paar eeuwen geleden: TERUG NAAR DE BIJBEL (ALLEEN de Bijbel).
Hoe komt dit?
Lezen refo's zelf de bijbel niet of zo weinig zodat ze daardoor het evangelie niet kennen en klakkeloos wél aannemen wat hun voorgangers er van maken?
Of is het een zo ingesleten doctrine waar je nooit meer echt los van komt?
Selectief bijbellezen kan ook nog. Teksten uit het geheel van de context halen waardoor ze een eigen leven gaan leiden?
Staan voorgangers zo op een voetstuk dat ze het einde van alle tegenspraak zijn?
Hoe komt het dat men naar de letter van de wet wil leven, maar het evangelie niet aan wil nemen?
Het lijkt me niet alleen het gevolg van een kerkelijke dwaling, maar ook van persoonlijk zich niet verantwoordelijk weten.
Als er eenmaal een bepaalde leer is ingestampt lees je alles door die bril.
Dan ben je gewoon 'blind' voor sommige dingen.
Als je dat van kind af aan hebt meegekregen is het ontzettend moeilijk om er van los te komen, zoals het voor Luther moeilijk was om van het roomse los te komen, zelf ben ik ook zo opgevoed.
Je bent gewoon zo bang om iets fout te doen en dan voor eeuwig bedrogen uit te komen, dat je als het ware gewoon lam gelegd wordt, en/of je bent bezig te zoeken in jezelf naar de juiste bevindingen en kennis van jezelf en wie God is, en als je daar dan eventueel van los bent en je zou gewoon willen geloven, dat is het 'het geloof zelf' wat weer centraal staat, want er is immers ook vals geloof. Op die manier wordt je van Jezus afgehouden.
Ik heb die leer altijd ervaren als een volkomen op jezelf terug geworpen worden.
Tot ik uiteindelijk de hele leer 'vergat' met de belijdenisgeschriften erbij en alleen de Bijbel als het einde van alle tegenspraak overhield, en dan is het niet moeilijk meer.
Ik ben er van overtuigd dat je verkeerd bezig bent als je probeert God na te rekenen, hoe Hij werkt enzo, en dat dan in een bepaalde leer gaat samenvatten.
Joh.3 De wind blaast, waarheen hij wil, en gij hoort zijn geluid; maar gij weet niet, van waar hij komt, en waar hij heen gaat; alzo is een iegelijk, die uit den Geest geboren is.
We kunnen het niet volgen maar moeten ons gewoon in vertrouwen aan Hem overgeven.
Verder is er denk ik ook nogal wat verwarring over dingen die gelovigen ervaren waarbij de onwedergeborenen denken dat zij die ook moeten hebben vóór ze tot Jezus komen.
Ik merk dat je met je antwoorden nu anderen probeert te helpen, maar je zult ook veel tegenstand krijgen denk ik.
Dat kan ook niet anders, want het evangelie van Jezus Christus is aanstootgevend omdat het alles gratis is. En dat wil de mens niet.
