Niet op een lijn met ouders
Ds. R.H. Kieskamp | 23 reacties | 17-08-2010| 14:00
Vraag
Inmiddels ben ik een vrijgezelle, volwassen vrouw en woon niet meer bij mijn ouders thuis. Wat ik lastig vind, is dat ik niet meer met mijn ouders op één lijn zit in het geloof. Mijn ouders zitten in een zeer behoudende gemeente en zelf zit ik in een 'linksere' Ger. Gem., om het zo te zeggen. Toch ben ik hier niet op mijn plaats. Niet dat het gaat om wat zo goed bij mij past, maar ik verlang graag naar geestelijk voedsel, ook op zondag. Door de week lees ik veel uit de Bijbel en voed me daarmee. Ik groei echt en dat mag ik zelf ook al een beetje merken. 's Zondags hoor ik allemaal dingen die ik al jaren weet en gaat het voornamelijk om de weg tot bekering. Ik weet wel dat ik dagelijks bekeerd/vernieuwd moet worden, maar voor mij zijn praktische handvaten, zoals hoe je je naaste moet liefhebben en hoe je verder in het leven staat (ook in het kader van de heiligmaking) nuttiger dan hoe ik tot God kom en de noodzaak tot bekering. Na jaren is me dat immers duidelijk geworden. Mag ik nu overstappen naar een gemeente van de HHK of een Ger. Bond-gemeente in de buurt, als ik daar wel meer/voldoende geestelijk voedsel krijg? En als dat niet mag, hoe moet ik er dan mee omgaan dat ik in de kerk vaak allemaal kenmerken en bevindingen hoor die je moet meemaken? Ik word dan altijd heel gespannen en vraag me af of ik wel echt genoeg zondekennis heb. Door de prediking in onze kringen krijg ik steeds twijfelgedachten! Hoe kan ik dit veranderen? Een andere vraag: Volgens mijn ouders moet God je een nieuw hart willen geven. En als Hij dat doet, doet Hij het op Zijn tijd (misschien moet je wel jaren wachten) en op Zijn wijze. In principe ben ik het daar helemaal mee eens, maar ik weet dat God genade, vergeving, liefde tot God en de naaste, kracht, enzovoorts, wíl geven en ik streef naar geestelijke groei! Paulus schrijft over het opwassen en groeien in de kennis en genade van Christus. Hij zegt over zichzelf: "Niet dat ik vomaakt ben of het alrede heb, maar ik jaag er naar of ik het ook grijpen mocht." En Petrus zegt: "Leg af alle slechtheid en verlang sterk, als pasgeboren zuigelingen, naar de zuivere melk van het Woord, om daardoor op te groeien, omdat u immers geproefd hebt dat de Heere goedertieren is." En: "Daarom moeten wij ons te meer houden aan wat door ons gehoord is, omdat wij niet op enig moment met de stroom meegezogen worden." Ik lees op zoveel plaatsen in het NT een opwekking tot de christelijke levenswandel, dat wil zeggen: de zonden laten/de rug toekeren en Christus volgen vanuit de liefde tot God en de naaste. Hier streef ik naar. Ook staat er in de Bijbel veel over geestelijk groeien en het streven daarnaar. Helaas levert dat verdrietige reacties op van mijn ouders en de kerk waar ik in zit; mijn ouders en de dominee vinden mij activistisch. Maar in de Bijbel wordt daartoe toch opgeroepen?! Hoe kan het dan dat zij dit niet zo zien? Bén ik dan te activitisch? Maar het geloof is toch niet iets passiefs? Maar waarom blijven dan velen in onze kringen zo passief en willen ze dat het eerst geschonken wordt, terwijl het toch al aangeboden wordt? Waarom zeggen mijn ouders steeds: God moet het je willen schenken en als Hij dat doet, doet Hij dat op Zijn tijd en wijze? Een voorbeeld: Ik kan me snel ergeren. Ik heb God gebeden -en doe dit nog steeds- om echte liefde tot mijn naaste te krijgen. Ik ben er, door vele gesprekken met anderen, nu van overtuigd dat God mij dit wil geven. Niet dat ik God dwing, maar ik wil echt van die liefdeloosheid af, daar streef ik naar en Gods bevel is om je naaste lief te hebben. Daardoor weet ik dat dit Gods wil is, dus Hij zal het me zeker geven als ik hierin afhankelijk van Hem blijf. Mijn moeder is hier niet zo zeker van. Ze denkt dat ik een opwekking wil en een evangelische richting op zal gaan, zoals zij dat noemt. Dit doet mij verdriet. Hoe moet ik hier toch mee omgaan? Kunt u er het een en ander over vertellen? Eigenlijk erger ik me ook aan het feit dat mijn ouders vraagtekens stellen bij mijn geloof. Als ik zeg dat ik geloof, zeggen ze: "Als je echt afhankelijk en nederig bent, dan wil de Heere dat zeker geven. Ik voel me ook erg afhankelijk van de Heere. Het verschil met mijn ouders is dat ik niet alleen bij de ellende en verlossing blijf stilstaan, maar ook heel erg uit dankbaarheid tot God leef. Dit geeft mij veel vreugde! Ik ben blij met het leven dat God mij uit genade gegeven heeft. Vroeger dacht ik namelijk ook dat ellendekennis het allerbelangrijkste is, maar nu zie ik dat er ook echt verlossing is en een leven uit dankbaarheid. En dat ik door God geliefd ben. Toch durf ik dit laaste niet tegen mijn ouders te zeggen, want ze vinden me al zo evangelisch. Maar in de Bijbel staat het toch? Hoe kan ik voortaan met mijn ouders over deze dingen praten? Tot nu toe gaat het als volgt: ik zeg iets, mijn moeder zegt dat het anders is, ik zeg: in de Bijbel staat het daar en daar, dan komt mijn moeder vaak met gevoelsmatige bezwaren, ik blijf de Bijbelteksten aanhouden en even later zijn we allebei lichtelijk geïrriteerd. Ik erger me gewoon aan haar gevoelsmatige bezwaren die ze niet kan onderbouwen uit de Bijbel. Ik word er zo moe van en bid dat ik er goed mee om kan gaan, maar het is heel moeilijk. Hopelijk kunt u uw visie hierop geven en mij vertellen hoe ik met deze dingen om moet gaan!
Antwoord
1. Wat eventueel veranderen van kerk betreft, mijn advies is om daarmee zo lang mogelijk te wachten. We zijn er in de kerk niet allereerst om zelf te ontvangen (consumptiechristenen), maar om te geven, d.i. om tot een zegen te zijn. Vraag veel of God je hierin leiden wil.
2. Wat het preken betreft, ik kan niet beoordelen of de preken ongeoorloofd eenzijdig zijn. Hoewel het wel kan en het naar ik vrees helaas ook wel voorkomt. In ieder geval is het fout dat er bij elke preek een andere tekst is, doch steeds dezelfde schematische inhoud. Dit kwaad kan ook in vrijzinnig of evangelisch georiënteerde kerken voorkomen. In alle gevallen gaat dan ons denken over de Schrift heersen, mede doordat predikanten hun eigen stokpaardjes berijden. Er is maar één geneesmiddel n.l. telkens het Woord laten spreken en uitdiepen rond de grondtoon van het evangelie dat redding in Christus verkondigt. Dat geeft in hoofdlijnen in elke preek dezelfde bijbelse boodschap van zonde en genade, dus van een rijke Christus voor arme zondaren, doch zorgt tegelijk voor veel variatie al naar gelang het bijbelgedeelte dat aan de orde is. Ook praktische zaken van het dagelijks leven kunnen dan aan de orde komen wanneer de tekst daar aanleiding toe geeft. Deze wijze van preken is naar mijn gevoelen de enig juiste, want zo komt de kracht van Gods Woord naar voren en zo worden mensen niet op zichzelf, doch op God en zijn genade teruggeworpen.
3. Wat het gesprek met je ouders betreft, komt bij mij de vraag boven in hoeverre je daar vanuit je eigen geloofsleven rijp voor bent. Zit je er zelf nog niet teveel tussen en erger je je daarom wat snel? Een goed gesprek voeren wil nog niet zeggen dat je staat voor je eigen gelijk. Het beste gesprek kon nog wel eens zijn dat je, ook bij meningsverschil, toch ootmoedig mag getuigen van Gods genade in Christus, zonder al te veel je eigen geloof erin te betrekken. Veel gebed voor de ander en liefde tot de ander kan hierbij ook helpen.
4. Dan het geloofsleven zelf. Of je activistisch bent kan ik niet beoordelen. Wel is het zo dat alle leven in ware dankbaarheid nooit opdringerig is. Dankbaarheid is vooral een kwestie van verwondering, zeer diepe ootmoed en veel zelfverloochening. Dat betekent dat er ook foute dankbaarheid kan zijn n.l. wanneer het een wettisch “moeten” gaat worden waar vooral de ander aan moet voldoen. Uiteraard is dankbaarheid een geheel bijbels gegeven en de ware dankbaarheid zal steeds klagen “dankbaarheid tekort te komen.” Dankbaarheid heeft te maken met heiliging. Van heiliging geldt wat de catechismus zegt dat ook onze beste werken onvolkomen en met zonde bevlekt zijn. En de Schrift zegt dat alles wat niet uit het geloof is, zonde is. D.w.z. dat enkel het verzoenende bloed van Christus onze goede werken aangenaam maken voor God. Ook onze heiliging heeft het schuldbedekkende bloed van Christus nodig. Groeien in geloof en heiliging is nooit groeien in ons “christen-zijn”. Het is altijd groeien in Christus. Het is dus een kwestie van:” Hij moet wassen en ik moet minder worden.” Anders gezegd: Het is een zaak van minder zonde doen en groter zondaar worden n.l. in eigen oog. In evangelische kring kan er een groeien in het geloof zijn waarin de christen teveel op het voetstuk komt te staan van eigen christen-zijn. In wezen is dat het voetstuk van onze oude mens die christelijk is aangekleed. Naast de heiliging is er de rechtvaardiging d.i. dat je vergeving van zonde ontvangt door het bloed van Christus. De manier waarop die plaats vindt kan heel divers zijn. Wel is in alle gevallen bepalend dat we nergens rust meer kunnen vinden dan enkel in het volbrachte werk van Jezus alleen. Buiten Jezus is er geen rust. Dus ook zondekennis is geen rustkussen. Ondertussen is zondekennis wel heel wezenlijk. Ooit hoorde ik van een predikant dat we dan genoeg zondekennis hebben als het ons bij Christus brengt, zodat we ons geheel aan Hem toevertrouwen en Hem door het geloof als Zaligmaker aanvaarden. Zondekennis die het nog kan uithouden buiten Christus zit dus fout. Dat betekent dat de mate van zondekennis ook divers is. Kern is dat het ons bij Christus brengt. Dat betekent tevens dat er graden zijn in zondekennis, dus dat geloofsgroei ook te maken heeft met groeien in zondekennis. Dit is een heel apart groeien want het is eigenlijk al maar kleiner worden. We leren steeds meer buigen onder Gods heilig recht, zodat we God gelijk geven en onszelf als oude mens ongelijk. Naar mijn overtuiging is er een wisselwerking tussen zondekennis en leven uit de volle genade van Christus. Hoe meer zondekennnis, des te rijker zullen we leven uit het volle evangelie, waarin we met Paulus weten dat niets ons kan scheiden van Christus. We gaan dan ook verstaan wat Jezus zegt n.l. “dat wie zijn leven zal willen verliezen het zal vinden.” In deze weg zullen we leren zeggen: “Ik heb alles verloren, doch Christus verkoren wiens eigen ik ben.” We mogen weten: “Hij is van mij en ik ben van Hem.” Antwoord één van de heidelbergse catechismus is ons uit het hart gegrepen.
5. Geloof en genade worden ons inderdaad aangeboden in het Woord en dat ernstig en welgemeend, doch het aanvaarden/aannemen is nog weer een apart verhaal. Dat kan een hele worsteling zijn en we komen er pas echt mee klaar als het woord van God voor ons wordt een kracht Gods tot zaligheid. Want dan past de Heilige Geest het toe aan ons hart. Je kunt het dan niet alleen aannemen, je moet het ook. Bovendien gaat het dan a.h.w. vanzelf en komt er een diepe vrede en vreugde in je hart als getuigenis van de Heilige Geest. Je leert zelfs verstaan dat je door God geliefd bent, niet vanwege eigen goed christen-zijn, doch enkel vanwege het volbrachte werk van Christus. Buiten en los van Christus zijn en blijven we schuldige zondaren die de verdoemenis verdienen, in en door Christus mogen we verloste zondaren zijn en geliefde kinderen van God.
Ds. R. H. Kieskamp
Dit artikel is beantwoord door
Ds. R.H. Kieskamp
- Geboortedatum:11-11-1935
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Lienden
- Status:Inactief
Bijzonderheden:
Dominee Kieskamp is op 29 april 2021 overleden.
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
En beste vraagstelster, er is verschil in algemene en zaligmakende genade.
De satan kan zich openbaren als een engel des lichts (2 Kor. 11:14). Zijn we daar wel eens bang voor? We willen graag gerustgesteld worden. En het is tekenend dat er benauwheid wordt ervaren onder de ‘nauwe’ prediking. Daar wil men liever niet aan, omdat dan de zandgronden openbaar komen. Een mens moet alles verliezen, de zakken geleegd, voordat er plaats kan komen voor Christus. Dát is de ondervinding. Paulus kreeg een engel des satans, die hem met vuisten sloeg. Om hem klein te houden. Die weg loopt nauw uit voor een mens! Pas op voor het kiezen van iets ‘makkelijkers’, wat aangenaam is voor het vlees en waarbij we op een ruime wijze op de hemel af schijnen te stevenen. Noem mij één bekeerd mens uit de Bijbel die niet diep beproefd is. Er is wel degelijk ondervinding en die wordt verwoord in de verguisde ‘kenmerkenprediking’. Maar daar willen we liever niet aan. Men houdt er geen rekening mee dat er een satan is die daar een mens afkerig van maakt.
Ik geloof zeker dat je ouders en de predikant het beste met je voor hebben. De Heere heeft je op deze plaats gezet, je bent geboren uit deze ouders. Zou je dan zelf een andere weg kiezen, die voor jou beter schijnt te zijn? Het gaat op een eeuwigheid aan en je kunt het niet meer overdoen! Vraag aan de Heere of Hij je dit wil laten zien en of Hij je de ondervinding van de Schrift wil schenken. Als Hij het je geeft – geloven we nog dat de Heere vrij is in Zijn doen? – zal dat hevig bestreden worden, maar dan mag je bij tijden van God Zelf weten dat Hij je heeft gekend en zal zorgen dat je behouden aan zal komen.
Dit is nou echt een leer waarbij je de beker van het evangelie zo heet maakt dat je hem niet aan je lippen durft te zetten. (om het met de Erskines te zeggen)
V-R-E-S-E-L-I-J-K. Dat is geen evangelie preken (wat Gods opdracht is) maar dat is bevinding preken.
Regelmatig zeg je VOORDAT Hij genade toont, VOORDAT Hij barmhartigheid bewijst.
In de Bijbel lees ik geen voorwaarden als Jezus de zondaren tot Zich roept.
- Pas op voor het kiezen van iets ‘makkelijkers’,
- Pas op voor het kiezen van een ander evangelie, daar er geen ander is Galaten 2:6en7.
- Wanneer ik dan lees dat je echt groeit en dat je dat ook mag merken, baart dat mij zorgen. Er staat namelijk, en daar heeft de beantwoorder ook op gewezen: ‘Hij moet wassen, maar ik minder worden’
- 2 Petrus 3:18 Maar wast op in de genade en kennis van onzen Heere en Zaligmaker Jezus Christus... en 1Joh.2:13 en 14 daar staat dat er kinderen, jongelingen en vaders zijn in de genade.
-Niemand kan tot Mij komen, tenzij dat de Vader, Die Mij gezonden heeft, hem trekke’.
-En wie tot Mij komt zal Ik geenzinds uitwerpen (waarom laat je dat weg, want zo heb je maar een halve waarheid)
-‘Velen zijn geroepen, maar weinigen uitverkoren’
- Er is ook een schare die niemand tellen kan!!
-Noem mij één bekeerd mens uit de Bijbel die niet diep beproefd is
- Moet je eens op de zoekfunctie van de Bijbel het woord verblijd in typen, dan heb je uren te lezen. Verblijd u, wederom zeg ik u, verblijd u!!
-En het is tekenend dat er benauwheid wordt ervaren onder de ‘nauwe’ prediking.
- Het is tekenend dat er onder een nauwe prekiking nauwelijks mensen tot bekering komen. Dat was met o a pinksteren wel anders toen Petrus zei: een ieder die de Naam des Heeren zal aanroepen zal zalig worden.
-Anders gaan we zelf lopen en dat zal rampzalige gevolgen hebben.
-Niet tot Jezus komen zal rampzalige gevolgen hebben. Heb je ooit ergens gelezen dat Jezus tegen iemand die tot Hem kwam zei: je bent toch zeker niet uit jezelf tot Mij gekomen?
Ik zal maar stoppen al is er nog veel meer over te zeggen.
Vraagstelster, ik snap precies wat je bedoelt. Ik raad je aan eens te kijken op de site van groeien in geloof, daar vind je veel geestelijk voedsel.
Heartcry is ook een aanrader.
Bedankt voor je reactie over wat vagar schreef. Aan de boom kent men de vrucht en je kunt dan nog zo'n mooi sluitende theorie hebben, maar mijn ogen zien slechts een kerk met mensen die de kerkbanken warm houden en heimelijk in het zelfde cirkeltje zitten als de vragenstelster, maar in hun bank gehouden worden door mensen als vagar die z'n eenzijdige theorie met de welbekende bijbelteksten bij elkaar lijmt. Het zou me niets verbazen als de term 'een Engels des Lichts' juist op die eenzijdige boodschap van toepassing is. Tot zover even mijn misschien ook wat eenzijdige reactie..
Onthoudt dit goed: HET GELOOF IS DE HAND DIE HET AANNEEMT.
Geloven is vertrouwen, je geheel en al overgeven aan Hem en daarin moet je groeien. Dat is een proces.
Dat betekent dus ook dat je daarin gevoedt moet worden anders groei je niet, dus is het zeker ook belangrijk dat je de juiste voeding krijgt.
Het geloof moet handen en voeten krijgen in de praktijk, het leven van alledag daar moet de preek ook op gericht zijn. Dan kan het geloof gaan functioneren.
Dat heeft trouwens niets met activisme te maken.
Wij zijn verantwoordelijke mensen. God roept ons tot een antwoord.
Dit even kort. Er is nog veel meer over te zeggen. Als je wilt mag je me mailen:
dienico@solcon.nl
Nog deze tip: Kijk eens op www.jijdaar.nl. Over evangelisch gesproken zoek daar eens het referaat van dr. Henk v.d. Belt met het thema: Refogelisch.
‘Moet je eens op de zoekfunctie van de Bijbel het woord verblijd in typen, dan heb je uren te lezen. Verblijd u, wederom zeg ik u, verblijd u!!’
Zeker, wanneer we de psalmen van David lezen zijn daar ook momenten van grote blijdschap. Maar over het algemeen gaat het leven van de ware gelovige gepaard met verdrukking. ‘Zalig zijn de armen van geest, want hunner is het koninkrijk der hemelen. Zalig zijn die treuren, want zij zullen vertroost worden.’ In Openbaring lezen we: ‘Dezen zijn het, die uit de grote verdrukking komen’. Zie ook Ps. 32, om bij David te blijven. En Asaf zegt: ‘Dewijl ik den gansen dag geplaagd ben, en mijn straffing is er alle morgens’. Daar zal toch wat van beleefd worden, afgewisseld met momenten waarin iets ervaren wordt van de blijdschap zoals die in de hemel gekend zal worden.
‘Het is tekenend dat er onder een nauwe prekiking nauwelijks mensen tot bekering komen. Dat was met o a pinksteren wel anders toen Petrus zei: een ieder die de Naam des Heeren zal aanroepen zal zalig worden.’
Er zijn tijden geweest van grote bloei in de kerk. Zeker in de begintijd van het NT is dat zo geweest. Hier zou ik wat betreft onze tijd echter iets anders tegenover willen stellen. Matth. 24, op de vraag van de discipelen naar de tekenen van het einde van de wereld: ‘Ziet toe, dat u niemand verleide. Want velen zullen komen onder Mijn Naam, zeggende: Ik ben de Christus; en zij zullen velen verleiden. En gij zult horen van oorlogen, en geruchten van oorlogen; ziet toe, wordt niet verschrikt; want al die dingen moeten geschieden, maar nog is het einde niet. Want het ene volk zal tegen het andere volk opstaan, en het ene koninkrijk tegen het andere koninkrijk; en er zullen zijn hongersnoden, en pestilentiën, en aardbevingen in verscheidene plaatsen.’ Is dit niet wat wij nu om ons heen waarnemen? De ellende in de wereld en de verleiders, die de mond vol hebben van Christus. Godsdienst is er genoeg! Er wordt niet voor niets gesproken over wolven in schaapskleren. En volgens mij valt de ‘kenmerkenprediking’ niet onder de term ‘verleiding’, want ik merk ook nu weer dat niemand zich daar toe aangetrokken voelt. Even daarna staat er: ‘En zo die dagen niet verkort werden, geen vlees zou behouden worden; maar om der uitverkorenen wil zullen die dagen verkort worden.’ Geen vlees zou behouden worden. Dat heeft toch wat te zeggen! ‘Doch de Zoon des mensen, als Hij komt, zal Hij ook geloof vinden op de aarde?’ Ik denk dat dit antwoord geeft op het eerste gedeelte van jouw opmerking.
‘Niet tot Jezus komen zal rampzalige gevolgen hebben. Heb je ooit ergens gelezen dat Jezus tegen iemand die tot Hem kwam zei: je bent toch zeker niet uit jezelf tot Mij gekomen?’
Judas was niet in der waarheid tot Jezus gekomen. Het was hem om een aards koninkrijk en om geld te doen. Wat lezen we van zijn einde? De rijke jongeling kwam tot Jezus, maar zijn hart was niet veranderd en hij had zijn goederen lief. Heeft niet de Heere Jezus Zelf het schijn en het zijn aangewezen? ‘Niet een iegelijk, die tot Mij zegt: Heere, Heere! zal ingaan in het Koninkrijk der hemelen, maar die daar doet den wil Mijns Vaders, Die in de hemelen is. Velen zullen te dien dage tot Mij zeggen: Heere, Heere! hebben wij niet in Uw Naam geprofeteerd, en in Uw Naam duivelen uitgeworpen, en in Uw Naam vele krachten gedaan? En dan zal Ik hun openlijk aanzeggen: Ik heb u nooit gekend; gaat weg van Mij, gij, die de ongerechtigheid werkt!’ Hij maakt onderscheid tussen mensen die uit zichzelf tot Hem naderen ‘dit volk nadert tot Mij met hun lippen’ en degenen die Hij Zelf naar Zich toe trekt. De Heere riep Abraham, Hij riep de discipelen, Hij riep Paulus, Hij zonderde David van de baarmoeder af, enzovoort. Daar begint het mee!
Geloven we nog wel dat God God is? Oneindig verheven boven de mens, alwetend, rechtvaardig en door Christus ook barmhartig? Een eeuwige gloed, bij Wie niemand wonen kan? Dat ontzag mis ik in al het roemen over Christus. Hij zal toch laten zien Wie Hij is en de mens plaatsen voor zijn hemelhoge schuld. Mijn indruk is dat hier al gauw overheen wordt gestapt en dat de mens uiteindelijk in wat aangename gestalten zélf gaat groeien en opwassen. De naam van de site die je aanbeveelt laat dit ook duidelijk zien. Maar de Bijbel spreekt toch duidelijk anders!
Mag ik jou een persoonlijke vraag stellen? Wie is de Heere Jezus voor jou?
Weet je ik wordt heel verdrietig als ik alle voorwaarden lees die jij stelt. Wat doen we het werk van de Heere Jezus dan tekort. De Heere Die na de zondenval tot Adam en Eva kwam en zei:"Adam waar zijt gij!" Zeker wij zijn de zonden toegevallen en als de Heere geen werk aan ons zou besteden zouden we allen verloren gaan. maar daar stopt het niet, nee hier begint het Evangelie, lang geleden in de verre eeuwigheid heeft er een samenspraak in de hemel plaatsgevonden tussen de Vader, de Zoon en de Heilige Geest. Wat zei de Zoon tegen de Vader:"Zie Ik Kom om Uw wil te doen!"
Toen beloofde de Zoon, dat Hij Zijn leven af wilde leggen om verzoening aan te brengen voor zondaren die om Hem zijn gaan roepen.
Daarom moeten we zo oppassen om elkaar de maat te nemen, maar laten we in de eerste plaats behoud zoeken voor onze eigen ziel. Dan hebben we genoeg aan onszelf, met de vraag:"Heb ik een Borg voor mijn ziel!" Als dat zo mag zijn, dan gaan we uit liefde tot elkaar spreken enals het nodig is elkaar uit liefde vermanen. Dan dringt de liefde van Christus ons daartoe. Wat heerlijk dat deHeere vrij is in Zijn werkingen. Je hebt gelijk dat er in deze tijd veel valse christussen zijn, daarom moeten we ook altijd de geesten beproeven of zij uit God zijn. Maar laten we geen jonge plantjes vertrappen. God is zo groot dat wanneer hij de zonden vergeeft ze ook wegwerpt in de zee van eeuwige vergetelheid. Laten we dan op deze site goed van de Heere spreken, Hem groot maken. Dan vallen veel redeneringen en menselijke gedachten weg. Dan blijft er niets anders over dan:"Jezus Christus en dien gekruisigd."
Allen Gods zegen toegebeden
Welnu, we zullen als we de strijd des geloofs aangaan, niet aldoor huppelend en vrolijk door het leven gaan.
Gelukkig lees ik in de Bijbel heel wat anders, de moorman reisde zijn weg met blijdschap en zoveel meer.
Blijdschap is één van de vruchten van de H.G. Gal.5:22.
Natuurlijk is er ook verdrukking maar zelfs in de verdrukking mag je je verblijden want het is maar voor een korte tijd en Rom5:3...wij roemen ook in de verdrukkingen...enz.
Velen zullen komen onder Mijn Naam...enz. De leer zoals jij die opschrijft onder Zijn Naam dat is niet de leer die in de Bijbel staat.
Geef mij één voorbeeld waar Jezus iets van de mens verlangt alvorens hij tot tot Hem komen mag.
En dan geen uit zijn verband gerukte teksten die je her en der uit de Bijbel haalt om zo een eigen leer te maken die heerst over het woord van God Zelf. Op die manier laat je de Bijbel 'buikspreken'.
Dat er mensen zijn die niet oprecht tot Hem komen is helaas waar.
Maar dat is geen reden om op eigen houtje allerlei bevindelijke regeltjes aan het evangelie toe te voegen.
Het evangelie blijft zoals God het gegeven heeft, vrij en onvoorwaardelijk.
Ik weet dat er mensen zijn die het te makkelijk vinden en te vrolijk.
Naäman had ook last van zulke gedachten...
Als je weten/geloven mag dat Jezus je schuld betaald heeft, nou daar kan ik niet droevig van worden hoor, dan vervuld blijdschap en dankbaarheid mijn hart!!
Verdrietig vind ik het als je het evangelie onberijkbaar maakt door er zoveel voorwaarden aan te koppelen.
Ja, je haalt ze uit de Bijbel en daarom LIJKT het alsof het waar is maar met een paar losse teksten een theorie opbouwen is niet zo moeilijk.
Ik geloof best dat je het in liefde bedoelt, maar onthou ook eens dat het hart arglistig is mbt de leer die jij voorstaat.
Hoeveel teksten laat je niet liggen omdat ze niet in het systeem passen?
Nooit mag iemand het evangelie veranderen omdat er mensen zijn die het verkeerd gebruiken.
Niemand mag aan Gods Woord iets afdoen of toedoen. Openb 22:18 en19.
linneke, het verschil tussen het evangelie preken en bevinding preken is dat het er bij de evangelie prediking niets van de mens bij hoeft en dat is met bevinding wel anders.
Daar komt geen bevinding aan te pas als VOORWAARDE, iedereen mag komen zoals hij is.
Wie tot Mij komt zal ik geenzinds uitwerpen, Een IEGELIJK die de Naam des Heeren zal aanroepen zal zalig worden, die wil kome en neme het water des levens om niet....enz. enz. enz.
Wat de bevinding daarbij is zal voor iedereen wel weer (een beetje) anders zijn omdat we allemaal verschillend zijn en God met iedereen Zijn Eigen weg gaat.
En iemand die erg gevoelig van aard is zal het wellicht heel anders verwoorden dan iemand die nuchter is aangelegd.
Maar alle bevinding voor het geloof is zonde, want zonder geloof is het onmogelijk om God te behagen Hebreën 11:6.
En alle bevinding die erna komt moet getoetst worden aan God's Woord.
Maar ook dan is die bevinding geen GROND en VERDIEND niets ivm de zaligheid.
En bevinding is GEEN evangelie, het evangelie is van God, dat staat op heel veel plaatsen in de Bijbel o a in Rom.2:1...afgezonderd tot het Evangelie van God.
Oppassen om een leer een systeem te noemen....ik constateer alleen maar een feit.
We moeten oppassen dat een leer geen systeem IS.
Het levende Woord laat Zich echt niet in een systeem persen, dan is het leven er al lang uit.
Wij hoeven het niet te kunnen controleren hoe Hij werkt: de wint blaast waarheen hij wil, en gij hoort zijn geluid maar weet niet vanwaar hij komt noch waar hij heengaat.
Als je wilt vragenstelster kunnen we er eens via de mail over door mailen evangelie@live.nl en kunnen we elkaar misschien nog helpen
Onlangs hebben mijn man en ik de overstap mogen maken van de gereformeerde gemeente naar de gereformeerde bond. Maak deze stap alleen als je er in je hart van overtuigd bent dat je deze weg moet gaan. Zolang je twijfelt niet doen, wanneer je verzekert ben dat dit God's weg is met jou volg Hem dan. Je zult veel negatieve reactie's krijgen, ik heb geleerd dat ik God meer gehoorzaam moet zijn dan de mensen. Onze overstap mag ik als gezegend ervaren, mocht je verder willen praten mag je mailen linn85@live.nl.
Jezus kwam naar de aarde niet om Zijn wil te doen maar de wil van Zijn vader.
De wil van Zijn vader was/is dat alle mensen behouden worden.
Daartoe is Zijn bloed ook meer dan voldoende aanwezig om alle zonden uit te wissen. Dat is het heerlijke van Christus werk. Niet slechts voor een paar mensen, maar in principe voor ieder mens.
Maar er zijn er die verduisterd zijn in hun verstand, geen kennis hebben van het woord, hardnekkig van hart zijn. Deze wijzen categorisch het kennen van God af en leven naar hun eigen wil. Dezen zullen uiteindelijk niet behouden worden, maar Rom 5, 1: Wij dan, gerechtvaardigd uit het geloof, hebben vrede met God door onze Here Jezus Christus, 2 door wie wij ook de toegang hebben verkregen [in het geloof] tot deze genade, waarin wij staan, en roemen in de hoop op de heerlijkheid Gods.
en....Rom 8,1
Zo is er dan nu geen veroordeling voor hen, die in Christus Jezus zijn. 2 Want de wet van de Geest des levens heeft u in Christus Jezus vrijgemaakt, van de wet der zonde en des doods.
Alle gestelde/bedachte voorwaarden zijn remmingen (door de engel des lichts) als weerhouding om het het evangelie des vredes in Christus te vinden. En deze engel des lichts verpakt het zo godsdienstig in meerdere kerkverbanden dat je nauwelijks enige argwaan zou krijgen m.b.t. deze misleiding (eigenlijk: het stilzetten van de mens in een pseudoovertuiging).
Ja, na in Christus liefde te zijn opgenomen (HIJ was de eerste die liefhad), zien wij onze oude mens meer en meer en wij gaan zijn uitwerkingen haten. Brengen ons dode vlees voor de troon van Gods genade en ontvangen een nieuw licht, een nieuw hart en een nieuwe mens om aan te doen.
Ja, dan kan ik bevindelijk getuigen dat er in mijn vlees geen goed woont, dat ik zonder Christus met dat vlees verloren zou zijn, maar dat ik mij nu mag verheugen (dag en nacht) in Zijn ontferming en Zijn genade. Deze genade leert mij dan ook om een leven van heiliging te leiden, want de zonde haat God. Nu ik God lief heb mogen krijgen is de bewuste zonde voor mij geen optie meer. Hoe zou ik Hem nog verdrieten die ik geheel lief gekregen heb.
Ons geloof redt ons, niet onze zakdoeken met volgehuilde tranen, niet onze somberheid en het met gebogen hoofd lopen omdat ik de redding in Christus nog steeds niet aangeboden gekregen heb.
Hoe kun je het allemaal bedenken bij al die opbeurende en bemoedigende teksten van de Geest, terug te vinden in Gods woord.
Daar komt veel vijandschap tegenin. maar daar moeten we niet bang voor wezen. zo gaat dat. en ik geloof dat de anderen het heel goed bedoelen, maar het anders zien.
Velen worden bij Christus weggehouden door een (onbijbelse) kenmerkenprediking, die hooguit betrokken kan worden op de heiligmaking. Bij dat laatste is sprake van geloofsgroei, waarbij het geloofsoog alleen op Christus gericht mag zijn, omdat een mens anders alleen maar vruchten en kenmerken in zichzelf gaat zoeken.
En zo komt satan inderdaad als een engel des lichts, met de meest vrome praatjes. Hij heeft maar één belang: ieder mens bij Christus vandaan houden. Met 6000 jaar ervaring kent hij alle theologische trucjes. Trap er niet in. Alleen in en door Jezus Christus is redding mogelijk. Vlucht tot Hem. Je hoeft niets mee te brengen. Hij zorgt voor alles wat je nodig hebt. Wat moet je doen om zalig te worden? Spreek Gods Woord (en Paulus) na: Geloof in Jezus Christus en gij zult zalig worden.
Natuurlijk houd groeien in geloof/genade in: Hij moet wassen en ik minder worden.
Als je meer en meer het beeld van Zijn Zoon gelijkvormig wordt, dan groei je in de genade, en dat houd in dat, hoe groter Hij in je wordt, des te kleiner je zelf wordt. Dat is geen tegenstrijdigheid!!
Rom.8:29 Want die Hij te voren gekend heeft, die heeft Hij ook te voren verordineerd, den beelde Zijns Zoons gelijkvormig te zijn...
Juist omdat je zoveel zonde en ongerechtigheid in jezelf ziet verlang je ernaar om Zijn Beeld gelijkvormig te worden, dus te groeien in genade.
En dat wil en beloofd God in je te werken.
De dortse leerregels zijn de Bijbel niet, maar daar staat ook in dat de gelovigen de vruchten bij zichzelf opmerken.
Je hoeft niet uit valse nederigheid te ontkennen dat God je vruchten laat dragen.
Filp.3:12 Niet dat ik het alrede gekregen heb, of alrede volmaakt ben; maar ik jaag er naar, of ik het ook grijpen mocht, waartoe ik van Christus Jezus ook gegrepen ben.
Het lijkt wel alsof ze het een misdaad vinden en het je misgunnen.
Er wordt gewaarschuwd tegen het geloof ipv de mensen te bewegen tot geloof!!
Als je het niet voor jezelf gelooft, probeer dan tenminste een ander niet tegen te houden.
Het is meteen: weet je wel wie je bent, wat voor grote zondaar je bent, en weet je wel wie God is, het gaat zomaar niet.
Ja, dat weet ik en daarom heb ik Hem juist nodig.
Als Paulus in deze tijd had geleeft zou hij vast een uitserst verdacht persoon zijn geweest omdat hij zomaar durft te zeggen:Rom.8:38 Want ik ben verzekerd, dat noch dood, noch leven, noch engelen, noch overheden, noch machten, noch tegenwoordige, noch toekomende dingen,
39 Noch hoogte, noch diepte, noch enig ander schepsel ons zal kunnen scheiden van de liefde Gods, welke is in Christus Jezus, onzen Heere.
- 1
- 2
