Contact met zoekende vrouw

Ds. H. Veldhuizen | 2 reacties | 17-08-2010| 11:57

Enige tijd geleden heb ik tijdens het folderen een mevrouw (ca. 65 jaar) ontmoet. Zij kwam naar mij toe en vertelde dat ze de weg niet meer wist. Ik wist niet precies wat ze bedoelde, maar heb haar gewezen op een poster die voor haar raam had gehangen en wees haar op Jezus. Later heb ik een boekje en kaart door haar brievenbus gedaan. Ze belde mij op om te vragen of ik een keer kon komen. Ik ben gegaan. Het is een moeilijk, maar ook mooi gesprek geworden. Ze vertelde dat ze een vreselijk verleden heeft en van de straat is gehaald door een evangelische groepering. Ze is o.a. psychotisch en is ook een tijd opgenomen geweest. Nu krijgt ze nog steeds begeleiding en gebruikt medicijnen die haar leven ook erg beïnvloeden. Uiteindelijk is ze bij de Vergadering der Gelovigen terechtgekomen, maar daar voelt ze zich inmiddels niet meer thuis; ze mist echte diepgang, antwoorden op vragen en ziet bepaalde misstanden. Tijdens het gesprek vroeg ze me veel dingen. Ik merkte een enorme begeerte naar kennis en kon haar helaas niet met alles helpen. Ik ben zelf net 18 jaar en ik kan dit gewoon niet. Ze vroeg dingen met betrekking tot de wederkomst, het paradijs, Jezus en ook hele diepgaande persoonlijke worstelingen kwamen naar boven. Ik heb geprobeerd aan de hand van de Bijbel een antwoord te geven, maar voelde dat ik erg tekort schoot. Terwijl ik het leven van Jezus en Zijn daden uitlegde, zei ze dat ze ineens lichtstralen voelde. Deze en dergelijke dingen meer maken dat ik niet weet hoe ik met haar om moet gaan. Ze heeft ook vaak stemmen in haar hoofd die haar gebieden dingen te doen en die volgt ze ook op. Een voorbeeld: eergisteren vroeg ze waar ze goedkope kleding kon kopen, want een stem in haar hoofd zei dat ze alles moest weggooien en nu had ze bijna geen kleding meer over. Het is ook lastig om haar echt te geloven, omdat psychoten vaak dingen verzinnen. Toch zitten deze vragen heel diep. Later ben ik nog een keer bij haar geweest. Ze heeft alle boeken van de Vergadering weggegooid en wilde kiezen tussen de Oud Ger. Gem. en HHK. Ze wilde zich hierin door God laten leiden, zonder eerst de leer e.d. van die kerkverbanden na te gaan. Uiteindelijk is het de Oud Ger. Gem. geworden. Ik was hier heel erg blij mee, want dan zou ze ook pastorale gesprekken kunnen krijgen en die ouderlingen zijn veel beter in staat om dingen uit te leggen dan ik. Twee weken geleden ben ik opnieuw even langsgegaan. Ze zegt telkens dat ze wel gelooft in Jezus, maar toch heeft ze geen zekerheid. Ze zoekt dat in zichzelf en ik heb aan de hand van Gods Woord uitgelegd dat dat niet juist is, maar dat die zekerheid in God Zelf ligt. Soms heeft ze even zekerheid, maar dat is zo weer weg. Haar ziekte staat haar ook erg in de weg, denk ik. Ze leeft dan weer in hoop en dan weer in vrees. Die keer, twee weken geleden dus, begon ze ineens te huilen en ze vertelde dat ze niet meer verder kon leven zonder zekerheid. Ik heb haar op de zaligsprekingen gewezen en ben toen weggegaan. Ik ben ook niet in staat haar die zekerheid te geven. Alleen God kan dat. Ze heeft zo veel vragen, maar ook vreemde ideeën over God: "Ik zie Hem als een abstract poppetje. Dat is niet goed zeker?" Dergelijke vragen vind ik moeilijk te beantwoorden. Ze zoekt zo naar God en zegt dat ze Hem ook wel kent en toch heeft ze geen vrede. Ik hoopte dat ze nu meer steun zou krijgen vanuit de Oud Ger. Gem., maar ze vertelde dat ze het daar niet uit kan houden, omdat ze dan zo'n raar gevoel in haar hoofd krijgt. Ze zei dat het niet ging en dat ze kerktelefoon heeft aangevraagd. Van de week kwam ik haar weer tegen en ze vertelde me dat ze weer is teruggegaan naar de Vergadering der Gelovigen. Ze kon het niet aan om in de Oud Ger. Gem. te zijn, door "alle stemmen enzo". Ze had het idee dat ze in een keurslijf werd geperst (hoed e.d.) en dat er te veel over de zondeval werd gesproken. Nu ze weer terug is, heeft ze "Jezus weer aan het kruis gezien". Ik vind het echt jammer dat dit zo is gegaan. Ze heeft wel een gesprek gehad, maar dat kwam erop neer dat het je toch allemaal maar gegeven moest worden en daarom is ze weer weggegaan. Toch mist ze ook iets van bevinding in de Vergadering der Gelovigen. Ze voelt zich daar ook niet thuis en zaken worden volgens haar onderbelicht, maar nu heeft ze wel "Jezus weer gezien". Ze blijft heen en weer geslingerd worden. Nu is mijn vraag hoe ik hiermee om moet gaan. Ze wil geen professionele hulp; Eleos wijdt het volgens haar allemaal aan haar ziekte, terwijl ze wel degelijk vragen en behoefte aan antwoorden heeft. In de Vergadering krijgt ze ook geen antwoorden. En ik schiet ook zo te kort. Uiteindelijk kan alleen God haar helpen, maar ik hoop dat er ook mensen in haar omgeving zijn die dat kunnen. Ik weet niet hoe ik haar kan helpen, maar ik vind het ook moeilijk om haar los te laten; ze heeft zich in korte tijd erg aan mij gehecht en ziet mij als geestelijk leidster. Loslaten is misschien toch wel het beste?

Beste vriendin,

Je schrijft dat je door het folderen contact hebt gekregen met een vrouw die zoekende is en dat je haar op Jezus gewezen hebt en later een boekje en kaart bij haar door de brievenbus hebt gedaan. Toen ze je daarna belde ben je naar haar toe gegaan en jullie hebben, zoals je schrijft, een mooi gesprek gehad. Uit je schrijven blijkt een grote betrokkenheid van je met die vrouw. Ik vind dat erg mooi van je. Fijn dat ze je zó christen wilt zijn.

Nu blijkt het echter allemaal niet zo gemakkelijk te zijn. Je schrijft dat die vrouw een vreselijk verleden heeft, van de straat is gehaald, psychotisch is, stemmen hoort e.d., verschillende keren van kerk wisselde en vragen heeft o.a. over de wederkomst en het paradijs.

Als ik het allemaal goed lees, denk ik dat die vrouw in de eerste plaats professionele hulp nodig heeft. Je schrijft dat ze dat niet wil en dat ze vindt dat Eleos haar gedrag alleen maar aan haar ziekte wijdt. Ik krijg, als ik het goed zie, sterk de indruk dat er bij haar, ook gezien haar vreselijke verleden (wàt dat ook geweest is) sprake is van meervoudige persoonlijkheidsstoornis en dat daar de stemmen e.d. vandaan kunnen komen. Je moet dat natuurlijk niet tegen haar zeggen. Heel belangrijk voor jou is een begrijpende luisterhouding, en daarnaast dat je, voorzichtig, maar beslist (!), blijft aandringen op professionele hulp. Daarnaast kun je haar wijzen op de kracht van het geloof en dat de zekerheid van het geloof niet ligt in allerlei gevoelens in onszelf, zoals die vrouw denkt, maar alleen in Jezus Christus. Als ik het goed heb heb je dat al tegen haar gezegd.

En dan zijn er ook nog haar vragen, over de wederkomst, het paradijs, enz. Ik denk, beste vriendin, dat je bij moeilijke vragen gewoon mag zeggen: dat weet ik niet, ik weet ook niet alles, ik hoef ook niet alles te weten, ik vind het geloof in de Heere Jezus in de eerste plaats het allerbelangrijkste voor me. Ook als ze vreemde ideeën over God heeft en je weet daar niet goed raad mee, zou je kunnen zeggen: ik weet dat niet, maar zoals u dat zegt geloof ik dat niet, ik geloof het anders, en dan probeer je eenvoudig aan haar te vertellen wie God en de Heere Jezus voor je is.

Daar zeg ik echter meteen ook wat bij, namelijk: pas op dat het niet teveel voor je gaat worden en die vrouw zich bijvoorbeeld aan je zou gaan hechten. Dat kan namelijk soms bij psychotische mensen gebeuren. Heel belangrijk is daarom, als je haar blijft bezoeken, dat je je bezoeken termineert (bijv. eens in de zoveel weken) en dat je daar niet van afwijkt. Je kunt bijvoorbeeld heel eenvoudig zeggen dat andere werkzaamheden ook je tijd en aandacht vragen. En zie je na verloop van tijd dat het niet gaat zoals het moet gaan, dan zou je langzamerhand kunnen afbouwen (eens in de zoveel weken wordt bijvoorbeeld eens in de zoveel maanden), ook weer met het argument van andere werkzaamheden en dat er ook andere mensen zijn die je aandacht nodig hebben. Laat ze alleen niet de indruk krijgen dat je haar laat vallen, want dan is de kans groot dat er meer verloren dan gewonnen is. Je eindigt je schrijven met de vraag, die bijna retorisch is, althans zo lees ik hem: “Loslaten is misschien toch wel het beste?” Ik durf daar niet direct ja of nee op te zeggen. Jij kent die vrouw en je eigen mogelijkheden het beste!

Weet je wat ik het beste voor haar zou vinden, beste vriendin? In de eerste plaats dus dat ze professionele hulp zoekt. In de tweede plaats, je vindt het hopelijk niet erg dat ik dat schrijf: dat het begeleiden van haar voor jou te moeilijk en teveel is. Die vrouw is ca. 65 jaar en jij bent, schrijf je, nèt 18. De begeleiding van zo’n psychotische vrouw vergt heel wat invoelvermogen en bij voorkeur ook kennis van psychiatrische processen. Ik durf gerust te zeggen dat ook elke ouderling of kerkelijke werker (of predikant) dat niet heeft. Het mooiste zou ik daarom vinden dat zij, naast professionele hulp, iemand naast haar krijgt die wat van psychische processen afweet en een goed invoelvermogen heeft. Ik denk bijvoorbeeld aan iemand die de cursus PPT (voorheen PPH) heeft gedaan. Zo iemand wordt wel een klaagvrouw (of als het een man is: klaagpersoon) genoemd of psychisch pastorale bezoeker. Ik weet niet tot welke kerk jij behoort, maar misschien kun je naar zo’n persoon informeren. Je vindt zulke personen, wat de reformatorische gezindte betreft, vooral in geref. bondsgemeenten, christ. geref. of vrijgemaakt geref. kerken en enkele hersteld hervormde gemeenten en geref.gemeenten, en daanaast ook in veel evangelische gemeenten. Ik heb van de inzet van zulke personen heel mooie dingen gezien. Even terzijde: Misschien is over aan aantal jaren zo’n cursus ook wat voor jou. Om dienstbaar te zijn in de gemeente en voor anderen een helper te zijn in de Naam van Jezus Christus.

Laat ik het samenvatten: In de eerste plaats: professionele hulp. Daarnaast, in de tweede plaats: iemand die erg invoelend is of bijvoorbeeld de cursus PPT (of PPH) heeft gedaan. In de derde plaats, voor zover jouw mogelijkheden het toelaten: van tijd tot tijd een bezoekje van jou. Waarbij jij vooral een luisterhouding hebt en naar voren brengt hoe jij de dingen aangaande de Bijbel, God en de Heere Jezus beleeft.

Ik hoop dat ik duidelijk geweest ben. Veel wijsheid toegewenst, beste vriendin. Ook bij ander bezoekwerk dat je al of niet folderend doet. Mooi werk, dat je in dienst van Gods Koninkrijk verricht. Zegen daarbij.

Ds. H. Veldhuizen

Dit artikel is beantwoord door

Ds. H. Veldhuizen

• Geboortedatum:
  02-01-1938
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Wapenveld
• Status:
  Inactief

244 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven