Meer van Hem lezen

Ds. A.T. Vergunst | 8 reacties | 14-08-2010| 14:00

Weet u waar ik artikelen op internet kan vinden waarin ik veel over de Heere kan lezen? Of kunt u zelf wat schrijven? Om Christus lief te hebben, is het nodig dat ik veel meer over Hem weet. Ik ben iemand die al heel veel over het geloof weet, maar ik wil Hem veel beter kennen, zodat ik Hem meer lief kan hebben. Vaak dien ik God -dat wil zeggen: Hem volgen en mijn naaste liefhebben- om maar vrede in mijn hart met Hem te ervaren. Dat mag toch niet? Het is dan toch eigenbelang? Ik moet Christus uit liefde volgen, daarom is het nodig dat ik ook weet dat Hij mij eerst liefgehad heeft, Zijn Zoon zond en ik Hem daardoor liefheb (1 Joh. 4: 7-21). Ik zit in een kerk waar er niet zo over Gods liefde en onze liefde tot God wordt gepreekt, maar meer over de verdorvenheid van de mens. Naast het feit dat ik het heel moeilijk vind om uit deze kerk te stappen, speelt dus mee dat ik weinig over de liefde meekrijg. Echter, de Bijbel staat er vol van. Soms twijfel ik aan mijn geloofszekerheid. Immers, heeft God Zijn Zoon ook voor mij gezonden? Het is toch voor een ieder die gelooft dat Jezus de Zaligmaker is en Gods Zoon? Dat geloof ik. Maar het lijkt zo simpel en in de kerk worden er voorwaarden gepreekt. Als het zo simpel is, waarom gaan er dan maar zo weinig mensen aan het Heilig Avondmaal? Ik begrijp dit echt niet. Denk ik er dan te licht over? Ook wil ik de Heere Jezus volgen, maar, zoals ik al zei, ook om zelf vrede met God te ervaren. Kortom, dit zijn redenen waarom ik soms twijfel of ik wel echt geloof en God wel oprecht heb aangenomen. Waar ik ook mee zit: waarom wordt er zo gewaarschuwd in de Ger.Gem. over het aannemen van Christus? De Bijbel spreekt er zelf over en zegt dat dit de mensen zijn die in Hem geloven. Ik heb Hem aangenomen, maar zou ik dit te gemakkelijk hebben gedaan? De Ger.Gem. waarschuwt immers niet voor niets?! Mag ik echt geloven dat de liefde van God ook voor mij is? Wanneer mag i¬k dat weten? Naar aanleiding van ervaringen en bevindingen rond Gods trekkende werk? Of als ik erg veel tranen huil over mijn zonden? Maar ik heb geen tranen, mogelijk door medicatie die mijn gevoel afvlakt. Had ik maar tranen! Mijn zonden belijd ik wel voor God en soms ook richting de mensen tegen wie ik verkeerd deed, maar als ik me niet heel verdrietig voel over mijn zonden, is het dan wel echt? Ik wil wel met mijn zonden breken, maar is dat genoeg voor oprecht berouw? Ik zou zo graag willen dat ik er hevig verdriet over had en mezelf ontzettend ellendig en onwaardig voelde. Of komt het doordat ik rationeel ben ingesteld en daardoor die verdrietige gevoelens minder ervaar? Hoe weet je of je echt in God gelooft? Als je eenvoudig weet dat Hij er is en is een Beloner is voor diegenen die Hem zoeken? Dat Hij Jezus de Zaligmaker en Gods Zoon is? Of moet ik toch nagaan of alle bevindingen die ik in de kerk hoor in mijn leven te vinden zijn? Ik ben bang dat ik een belangrijk aspect in mijn geloofsleven mis, waardoor mijn geloof niet oprecht is. Ik weet dat mijn vragen niet gemakkelijk zijn, maar misschien kunt u me wat richtlijnen geven over hoe ik kan weten wat Gods antwoord is op mijn vraag of ik in deze Ger. Gem. belijdenis moet en mag doen, of juist niet? Ik heb zoveel twijfels. Ik wil zo graag God belijden en -als ik weer geloofszekerheid heb- deelnemen aan het Heilig Avondmaal. Daarom wil ik belijdenis doen. Ik heb het nog steeds niet gedaan, ondanks dat ik al 25 jaar ben, omdat ik niet weet of ik echt in de Ger. Gem. pas. Eigenlijk niet, maar mijn weg is door een verhuizing wel heel wonderlijk naar deze kerk geleid. Hoe moet ik hierin handelen en kan ik Gods wil weten? Alvast bedankt!

Beste vriend,

Ik ben niet zo thuis op het internet maar ik heb een boek dat helemaal vol staat over de Heere Jezus. We lezen denk ik veel te weinig in dat boek dat de Heilige Geest heeft geschreven door verschillende personen. Dus ik raad je aan daar veel meer in te lezen, met het gebed dat de Heere Zichzelf aan jou meer en meer openbaart. Geen ander boek kan daar iets aan toevoegen. Ik begrijp natuurlijk dat we veel onderwijs kunnen krijgen van anderen die veel in de Bijbel hebben mogen zien en dat ook door willen geven. Een boek dat de Heere voor mij persoonlijk enorm gebruikt heeft is "The Fountain of Life", van John Flavel.  Ik weet niet of dat in het Nederlands beschikbaar is maar je kunt eens navraag doen (vertaling zal waarschijnlijk "De Fontein van het Leven" zijn.) Een ander prachtig boek is van Ambrose, Het Zien op Jezus.

Is eigenbelang totaal verkeerd? Ik denk het niet. We behoren onze naaste lief te hebben als onszelf. De Heere spoort ons Zelf aan om Hem te zoeken om niet voor eeuwig buiten Hem te zijn. Daar ligt altijd een stukje eigenbelang in. Nergens staat het in de Bijbel dat dat verkeerd is. Er zullen ook andere motieven zijn waarom we de Heere zoeken en die zullen uiteindelijk ook de voorrang gaan krijgen. De liefde tot Zijn Persoon en het verlangen om Hem eeuwig groot te maken moet zeker ook een van de drijfveren zijn waarom we Hem zoeken.

Je tobt met de vrees dat je niet genoeg gevoelens heb. Je zou het heel fijn vinden als je meer gevoelig zou zijn. Je zegt zelfs: "Ik zou zo graag willen dat ik er hevig verdriet over had en mezelf ontzettend ellendig en onwaardig voelde." Zou dat je meer waardig maken om genade te ontvangen? Maakt tranen het verdriet echter? Zou iemand die een man of vrouw verliest en geen tranen heeft geen verdriet hebben? Ik begrijp wel dat er soms een soort verwachting is dat iemand die zondekennis heeft ook “zijn bed met tranen nat maakt.” Maar berouw is soms nog echter zonder veel tranen. Het echte van berouw ligt niet in de uitingen van de overtuiging maar in de overtuiging zelf. Ieder zal dat op een eigen manier ervaren. De een is veel rationeler dan de ander die veel gevoeliger is. Het hart van zaligmakende zondeovertuiging is: 1. Dat we ervaren dat we zo zondig zijn dat we er zelfs niets aan kunnen doen om dat zondige en harde hart te verbreken of te veranderen en daarom een Ander (de Heere Jezus) nodig hebben (dus de onmogelijkheid zien van ons eigen hart en leven te veranderen). 2. Dat we ook een besef hebben dat we onwaardig zijn en Gods rechtvaardige straf verdiend hebben. 3. Dat er ook een aanvaarden van de gerechtigheid van God is in ons hart.

De vraag over belijdenis doen kan ik duidelijker beantwoorden. We moeten een belijdend lid worden in een kerkelijke gemeente die een openbaring is van de Ware Kerk. Lees daarover de Nederlandse Geloofsbelijdenis, art. 27-29. Ik begrijp dat in het kerkelijk Nederland er heel wat keuze is tussen kerken die onder die artikelen vallen. Zelf ben ik predikant in de Ger. Gem. en die kerk is mij lief omdat ik daar ik opgegroeid ben.

Je zegt zelf dat God je Zijn voorzienigheid naar de kerk geleid hebt waar je nu bent en dan denk ik dat je daar best belijdenis mag doen. Ga eens praten men hen die leiding geven in je gemeente (de predikant en de ouderlingen). Je hebt vragen en wat bedenkingen over de inhoud van de preek, maar het kan best zijn dat die ook weer nodig zijn voor je. Om onze belijdenis na te kijken is toch geen zonde?  En om door het licht van het Woord te worden doorzocht is toch nodig? We zijn toch nog steeds mensen die onszelf kunnen bedriegen. Dat de balans niet altijd evenwichtig is in de prediking kan ik niet beoordelen. Maar waar is de balans altijd perfect? Lees daarom veel en breed in onze oudvaders, maar vooral in het Boek van alle boeken.

Hartelijke groeten,
Ds. A.T. Vergunst, Carterton

Dit artikel is beantwoord door

Ds. A.T. Vergunst

• Geboortedatum:
  22-09-1961
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerde Gemeenten
• Woon/standplaats:
  Carterton (Nieuw-Zeeland)
• Status:
  Actief

169 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven