Vraagtekens bij het huwelijk
Ds. W. Arkeraats | 30 reacties | 06-08-2010| 16:33
Vraag
Ik heb al enkele jaren mijn vraagtekens bij het huwelijk, daarom wil ik graag uw bijbelse visie/mening hierover horen, omdat ik zelf geen duidelijk antwoord vind in de Bijbel. Ik ben 19 jaar en mijn vriendin is zwanger. Mijn ouders zijn hier niet heel blij mee, omdat ik niet getrouwd ben. Ik zie het zo: Ik ben met mijn vriendin één vlees geworden, is dit voor de Heere Jezus genoeg, of moet ik per se in de kerk trouwen? Dit doe ik persoonlijk liever niet, omdat ik dan schuldbelijdenis moet afleggen voor de hele gemeente over iets wat in hun ogen gezien wordt als zonde. Ik zie het niet als zonde, omdat ik echt van mijn vriendin hou. Graag zou ik hier uw visie over horen.
Antwoord
Beste vragensteller,
Ik wil graag proberen, op je vraag in te gaan. Ik vind het niet gemakkelijk, omdat ik je niet ken en ook je persoonlijke omstandigheden niet kan overzien. Als ik over jouw vraag in gesprek zou gaan met een jongen uit mijn gemeente, zou ik wellicht andere accenten leggen. Maar uiteraard wil ik graag op je vraag ingaan.
We moeten een aantal dingen helder voor ogen hebben. Allereerst dit: de huwelijkssluiting voor de overheid in het gemeentehuis is niet hetzelfde als de kerkelijke huwelijksbevestiging. Ik schrijf dit nadrukkelijk, omdat ik in je vraagstelling allerlei dingen door elkaar heen zie lopen. Dat begint al bij je eerste zin. Je hebt vraagtekens bij “het huwelijk”, maar in de loop van je vraagstelling krijg ik de indruk, dat je daarmee de “kerkelijke bevestiging” bedoelt.
Maar nu je vraag. Je bent 19 jaar en je vriendin is zwanger. Je ouders zijn er “niet blij” mee. Eerlijk gezegd, vind ik dit allemaal wel erg laconiek gesteld. Ik denk ook aan de ouders van je vriendin, die je niet noemt. Zij zullen ook wel hun gevoelens hebben over deze situatie. Laat ik het helder stellen: in de Bijbel wordt de geslachtsgemeenschap exclusief aan het huwelijk gebonden. Dat ga ik niet nader uitdiepen, want hier is genoeg literatuur over voorhanden en ook op Refoweb zijn hierover al vele vragen beantwoord. De Heere Jezus is daar ook duidelijk in. Tegelijk weten we dat er ook in de bijbelse tijd heel veel verwording is ontstaan, waar niet aan wordt voorbijgegaan.
Nu je verdere vraag: “We zijn één vlees geworden – is dat voor de Heere Jezus genoeg of moet ik persé in de kerk trouwen?” Je verbindt allerlei dingen aan elkaar, die niet in een duidelijk verband staan. Laat ik proberen, de dingen in een wat breder verband te zetten.
God heeft ons het huwelijk gegeven en binnen de grenzen hiervan “het tot één vlees worden.” En dus niet andersom. De Heere Jezus heeft dit duidelijk gezegd: “Je zult je vader en moeder verlaten en je vrouw aanhangen…”. Dat “vader en moeder verlaten” is in de Bijbel de aanduiding van de huwelijkssluiting, die in het openbaar plaatsvindt. In de bijbelse tijd voor de oudsten (zeg maar: de overheid) van de stad en voor de familie. De opdracht daartoe blijft onverminderd bestaan, ook als er reeds sprake is van een zwangerschap. Jullie moet dus op korte termijn een burgerlijk huwelijk aangaan.
Maar hierover wil ik nog wat meer zeggen. In het huwelijk word je geroepen om in liefde met elkaar om te gaan. Daarmee bedoel ik de voortdurende zorg voor elkaar, waarbij je dagelijks biddend afvraagt hoe je elkaar kunt bijstaan in alle dingen die tot het tijdelijke en eeuwige leven behoren. Een zwangerschap is voor een aanstaande moeder een diep ingrijpend gebeuren, waarvoor de geborgenheid in een liefdevolle relatie onmisbaar is. Getrouwde mensen moeten zich natuurlijk ook afvragen, of zij elkaar die veiligheid bieden, maar als je “nog niet” getrouwd bent, mag je je dubbel afvragen: Heb ik die nodige geborgenheid gegeven en is die nu aanwezig?
Dat is ook de diepe achtergrond van de “schuldbelijdenis”. Als je dat niet weet, zeg je: In het zevende gebod staat: Gij zult niet echtbreken. Dat deden we toch niet? We ‘begonnen’ toch een huwelijk? Maar bedenken we: het zevende gebod gaat veel dieper (ondanks het samenvattende woord “echtbreken”). In het zevende gebod gaat het om het hart. Het gaat om de vraag, of wij voor Gods aangezicht onze relatie beleven en in praktijk brengen.
Daarom kan ik niet met een simpel ja of nee volstaan. Ik kom tot de vraag: beleven we biddend de vraag, of wij samen in liefde en zorg voor elkaar de Heere willen dienen.
Natuurlijk hou je echt van je vriendin – daar twijfel ik geen moment aan. Maar liefde geeft ook het verlangen om elkaar de volle liefde en zorg te geven. Daarbij behoort de geborgenheid binnen het huwelijk als er een zwangerschap is. En als het anders is, zoals in jullie situatie? Dan gaat het niet om een simpel stellen: “Je hebt gezondigd”, maar om het diepe belijden: “We hebben elkaar niet die geborgenheid van het huwelijk gegeven, die God voor ons bedoeld heeft”. Dat is de “schuld”, die we belijden.
Ja en dan de kerkelijke praktijk. We hebben allemaal de zegen van de Heere nodig en daarom is een kerkelijke bevestiging op zijn plaats. Nu is het in onze kerkelijke praktijk de (goede) gewoonte dat in een situatie als die van jullie de schuld wordt beleden. De vorm, die daaraan gegeven wordt, is verschillend. Ik begrijp dat jullie tot een gemeente behoren waarin die schuldbelijdenis in aanwezigheid van de gehele gemeente in de kerkdienst wordt uitgesproken. Zelf ken ik de hervormde praktijk: schuld wordt beleden ten overstaan van de predikant en een ouderling. De vorm is verschillend, het principe is hetzelfde.
Nu hoop ik zo van harte dat je dit zelf ook als zonde gaat zien. Dan is er een vergevend God waar je altijd naar toe mag in al je nood en narigheid. Voor veel mensen zijn dit soort dingen een zekere sensatie, dit is verkeerd want we zijn allen zondige mensen.
Ik wil niet volstaan met een formeel antwoord, maar met jullie de weg zoeken, om voor het aangezicht des Heeren heilig te leven.
Veel zegen toegewenst bij de voorbereiding op jullie huwelijk.
Ds. W. Arkeraats
Dit artikel is beantwoord door
Ds. W. Arkeraats
- Geboortedatum:09-08-1946
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Hardinxveld Giessendam
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Emeritus
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
bovenstaande schrijft de vragensteller.
Volgens mij is het alleen voor de kerkenraad, en niet voor de hele gemeente.
Je doet schuldbelijdenis voor de kerkenraad. Wel is het zo dat het in de kerk meegedeeld wordt bij ons (GerGem). Dus dan gaat het zo..
Bij de kerkenraad hebben die en die schuldbelijdenis gedaan vanwege de overtreding van het 7e gebod etc. Denk dat de vragensteller bedoeld dat het nogal vervelend is als het voor heel de kerk gezegd gaat worden.
Ouders zijn er niet blij mee, wat een understatement !
Tuurlijk is het heel vervelend als het gezegd wordt in de gemeente, maar ik zou zeggen: koppie op, je niet schamen voor de mensen. Je weet ook niet wat zij allemaal gedaan hebben, maar wat toevallig niet uit komt.
Als het goed is trouw je maar 1 keer, dus denk goed na wat JULLIE wel en niet willen.
Weet wel dat je bij de GGN schuldbelijdenis moet doen tegelijk met de huwelijksdienst.
Ruim een jaar geleden hadden wij een stel in de kerk die moesten trouwen, maar ik kan me niet herrinneren dat het afgelezen is vd preekstoel.
Is dan denk per gemeente verschillend, ik ben ook GG.
Nogal spijtig, bij ons gebeurd het ongeveer 7 keer in het jaar voor dat een stel schuldbelijdenis moet doen, afgelezen van de preekstoel..
Je voelt je dan als stel idd knap vervelend, zeker als iedereen naar je zit te loeren.. Kan me daarom voorstellen dat je er heel erg tegen op ziet!
Ja, dat heb ik ook gedacht toen ik het hoorde van het stel waar ik het eerder over had. Ik heb van niemand uit de gemeente een kwaad woord horen spreken over hen. En anders had ik idd mijn woordje klaar. 'wie zonder zonde is....'
<i>*De rest van het antwoord is verwijderd door Refoweb. Zie de voorwaarden voor het plaatsen van een reactie*</i>
Een van mijn vrienden moest ook trouwen. Toen nog zat het stelletje voor in de kerk. De hele dienst! Na de preek deelde de ds. mee dat het stelletje schuldbelijdenis moest afleggen omdat ze tegen het zevende gebod hadden overtreden. Het formulier werd voorgelezen en beiden zeiden volmondig: 'Ja'.
Ik heb toen ook ja gezegd! ( in mezelf ) Nee, ik moest niet gaan trouwen, maar ik was niet beter! Voor mijn gevoel stond ik er naast.
Inderdaad, wie van ulieden....
Wat hebben wij toch een heerlijk God! Uit Zijn Woord mogen we weten; dat wie zijn zonden belijdt vergeving ontvangt. Hij werpt ze ( de zonden ) achter Zijn rug in een zee van eeuwige vergetelheid!!!!!!!
Zullen wij dat ook doen!
Als ik het goed lees wordt er in de vraag geen kerkgenootschap genoemd. Weet de vragensteller dat er schuldbelijdenis gedaan moet worden, of denkt hij dat? Het is dus heel verschillend, dat lezen we hier in de reacties.
Bovendien was mijn antwoord bemoedigend voor de vragensteller dat er ook nog kerkgemeenschappen zijn die op een normale (lees: eerlijke!!) wijze met mensen kunnen omgaan en waarbij ze méér dan welkom zijn!
Vervolgens wordt er een antwoord over mij persoonlijk gemaakt door 43843 dat ik wel erg ver van het Christelijk huis af ben en van de Bijbel en van Jezus en door Catherine dat ik de PKN vrijpleit om mijn eigen leven goed te keuren……..wat dan gewoon maar zonder reden van opgaaf (????) wordt weggehaald?
Ik begin inderdaad een klein beetje door te krijgen welk beleid het refoweb er op nahoudt.
Óf je schrijft bij iedereen waarom er een deel van het antwoord wordt weggehaald, óf je doet het bij niemand, dat zou mijn insteek zijn geweest. Inderdaad, de laatste mensen zijn van reformatorische gezindte en doen dat soort uitspraken niet?!?!?!
Petje af refoweb!
@Annet76,
Als het nu teleurstelling bij je oplevert kun je 2 dingen doen.
- Zo reageren dat je reactie niet wordt weggehaald ( voor de helft)
- Of niet reageren. Het moet niet anderen of je zelf tot ergernis zijn. Daar is dit niet voor bedoeld.
Ik ontmoet je wel weer elders op het forum ;-) of vragenrubriek. groetjes
Deze zegening kan dan ook plaatsvinden omdat de "overtreding" beleden is en door het vergevend bloed van Christus voor EEUWIG is weggenomen. (in eeuwigheid niet meer terug te vinden) Zo geldt het voor God. Hoe geldt dit voor ons? Blijven we daar mee bezig, hoe dan ook, als we het stel weer zien of ontmoeten?
Vraag je dit eens af, geef hier vervolgens eens een eerlijk antwoord op. Zo nodig dan, verootmoedig je en vraag zelf om vergeving én oefen je er dan in die ander alléén maar goed te doen. Zo brengen we Christus deugden in de praktijk. Beide partijen worden dan rijkelijk gezegend.
Twee maatjes in mijn ogen hoor!!
En natuurlijk kan dat ook bij andere geboden. Bij ons pas nog gebeurd.
Dat vind ik meten met twee maatjes.
- 1
- 2