Zwangerschap en negatieve gedachten

Lieve vraagstelster, mijn 1e zwangerschap was verschrikkelijk. Ik voelde me down, moe, zag als een berg tegen de bevalling op. Had geeneens zin om een babykamer in te richten. Ik had ook dwanggedachten en dromen, dat ik de baby iets aan zou doen, hem in de steek zou laten, niet van hem zou kunnen houden. Ik kon en durfde er niet over te praten, tegen niemand. Jaren later heb ik pas tipjes van de sluier opgelicht. En je zag er zo goed en stralend uit, reageerde men verbaasd. Blijkbaar had ik dat goed verborgen. Wel kwam 2 maanden voor de bevalling aan het licht dat ik een zeer ernstige onontdekte ! bloedarmoede had. Op de 1e controle was het geprikt en uitstekend. Maar blijkbaar was het naderhand zo gekelderd, ik kreeg injecties en knapte idd iets op. Maar die gedachten bleven. Ik zocht maar veel afleiding. Maar van binnen bleef ik me eenzaam voelen. Ik was bang dat het bij volgende zwangerschappen weer zou gebeuren, maar niets van dat alles ! Ik was fit, vrolijk, geen rare gedachten. Dus, waar kwam het door ? Ik weet het niet. Misschien de bloedarmoede ? Hormonen ? Veel sterkte en probeer er over te praten met een deskundige. (verloskundige ?)

Lieve vraagstelster, zoek direct hulp !
Je hoeft je er echt niet voor te schamen, al lijkt dat wel zo.
Je hoort van je omgeving meestal alleen de positieve verhalen de "roze wolk" dus.
Helaas was die wolk bij mij zwart, inkt zwart.
Ik heb ook via de huisarts hulp gekregen, ook medicijnen.
Sterkte !

@Petra,

Speelde hier een hormonenkwestie een rol?

@Vragensteller

Een vriendin van mij is ook voor de 1e keer zwanger en heeft dezelfde klachten als jou. Ik weet niet wat jou voorgeschiedenis is, of je het eerder hebt gehad etc. maar mijn vriendin igg helemaal niet. Ze is (was) juist altijd vrolijk. De gynaecoloog heeft toch echt gezegd dat het om hormonen gaat. Als je zwanger bent, ben je gewoon èèn hormoonbom, dit kan zich uitten in huilen, drang, schoonmaken, en in jou geval erg extreem; dwanggedachten en depr. zijn.
T schijnt dat als je bevallen bent dat het over gaat. Heb bij ons in het ziekenhuis ook regelmatig zulke patienten gezien die toen ze aan het bevallen waren zich nog depressief voelden en dachten; hoe kan ik daar ooit van gaan houden etc. Heel gek maar ze zeiden dat toen dat glibberige mensje op mn buik werd gelegd voelde ik een overweldigende liefde en geluk. Hopelijk gaat dit bij jou ook zo. Veel sterkte in alles en wijheid om goede keuzes te maken. Ik zou (ik hoop dat je arts dat ook is) heel erg terughoudend zijn in het voorschrijven van anti depressivia. Dit is echt een heel zwaar medicijn en hier kan je ook weer bijwerkingen van krijgen.

Alphonsus:
Onder andere hormonen.

hoi vragensteller.
zelf heb ik tijdens mijn eerste zwangerschap dit ook gehad. bij de tweede werd het nog erger. ik ben naar de huisarts geweest, die mij een lichte dosis anti depressiva voorschreef. het duurde ongeveer twee weken voor ik opknapte. daarna zag ik het veel beter zitten. na de bevalling het ik nog een paar maanden doorgslikt en daarna afgebouwd. zo kan het dus ook. ik zou er echt niet te lang mee blijven lopen. sterkte

Beste vragensteller,

Ik herken mezelf helemaal in jouw verhaal. Ik ben nu zelf 19 weken zwanger.
Toen ik wist dat ik zwanger was (na drie weken) moest ik van mijn huisarts accuut stoppen met medicijnen (ik slikte anti-deppressiva). Dit heb ik gedaan.
Een maand ging het nog goed en daarna kwam ik zo'n diep zwart gat terecht met enorm veel angsten. Kan ik het wel aan? Wat heb ik gedaan? Wil ik het kindje nog wel? Mijn huisarts wilde mij niet terugzetten op anti-deppressiva. Vervolgens heb ik via een psycholoog een verwijzing gekregen naar de poppoli van het Lucas ziekenhuis in Amsterdam. Hier is ook een website van.
Zij begeleiden zwangere vrouwen die anti-deppressiva nodig hebben of gebruiken. Je kunt hier je huisarts op wijzen, want mijn huisartsen wisten niet van het bestaan er van.
Uiteindelijk heeft mijn huisarts mij weer aan een anti-deppresiva gezet, een ander soort welke niet schadelijk is voor de vrucht. Het kindje blijft na de bevalling 24-48 uur ter observatie in het ziekenhuis i.v.m. evt. ontwenningsverschijnselen. Hier is maar 30 % kans op.
Deze anti-depressiva is mijn redding geweest. Ik gebruik het nu een maand. Ik heb geen angstgedachten meer maar rust en kan nu eindelijk na17-18 weken genieten van mijn zwangerschap. Nu heb ik een geschiedenis met anti-depressiva, maar ik weet ook van vrouwen die alleen een prenatale deppressie hebben. Ik zou zeggen, wijs je huisarts op de pop-poli. Er is nog veel onwetendheid op dit gebied. Als je dwanggedachten hebt, dus stress kan dit ook schadelijk zijn voor je kindje. Je kunt dan na de bevalling weer stoppen met de anti-deppressiva. En ik zou al eerder aan de bel trekken bij je huisarts en niet wachten tot je over twee weken bij een therapeut terecht kan. Bij mij is het geen goede inschatting geweest.

liefs, en sterkte Roos

roos71
vreemd dat de huisarts je niet terugwilde zetten op anti depressiva. hij moet toch ook weten van andere vormen daar van. had je een hoop ellende gescheeld. ik heb het heel de zwangerschap gebruikt (paroxetine) . na de bevalling moest mijn soontje 48 uur blijven ter observatie. op een beetje slaperigheid na geen problemen gehad. over het algemeen zijn er geen problemen. veel sterkte nog met je zwangerschap

Mag je ook borstvoeding geven met Paroxetine??

borstvoeding geven mag wel. al kunnen er dan wel bijverschijnselen optreden. paroxetine komt maar in een heel kleine hoeveelheid in de borsvoeding.