Verhouding met de (schoon)familie

C. M. Chr. Rots - de Weger | 5 reacties | 20-07-2010| 13:00

Wij zijn een jong getrouwd stel, zonder kinderen. Wij hebben het heel goed samen en zien het getrouwd zijn echt als een zegen van God. Toch is er iets wat ons dwarszit en hierover zouden wij graag een vraag willen stellen. Mijn man komt uit een groot gezin (15 kinderen). In dit gezin is er weinig openheid en eenheid (geweest), maar vooral jaloezie en een gerichtheid op zichzelf. Mijn man is juist erg gevoelig en zorgzaam. Daardoor was deze situatie heel moeilijk voor hem. Vaak zag hij zichzelf als schuldige aan de problemen die er waren, maar er was geen ruimte om dat te uiten. Dit heeft hij altijd alleen moeten dragen. Het zorgde ervoor dat hij erg negatief over zichzelf is gaan denken, ook in de zin van hoe mensen naar hem kijken. Zo heeft hij het heel moeilijk gevonden om echt te geloven dat ik van hem houd, gewoon zoals hij is. Verder heeft hij een eigen plek binnen mijn ouderlijk gezin gekregen en wordt hij gewaardeerd om wie hij is. Dit vindt hij soms moeilijk om te geloven. Nu is het zo dat zijn ouderlijk gezin ons in bepaalde dingen buitensluit en bepaalde steken onder water geeft over onze relatie. Ze laten bijvoorbeeld duidelijk merken dat ze bepaalde schoondochters/zussen meer waarderen dan ons en bij ons komen de broers/zussen/ouders zo goed als nooit, ondanks dat we het regelmatig vragen. Wij proberen toch eens per twee weken te gaan, maar dit begint voor mijn man heel moeilijk te worden. Hij ziet er steeds tegenop en is heel kwetsbaar. Wij vragen ons af hoe we hiermee om moeten gaan. Wij weten dat we het gezin van mijn man niet kunnen veranderen, maar (zoals mijn man ook zegt) graag zou hij willen weten hoe hij dit een plekje kan geven en niet van slag hoeft te raken als wij weer op bezoek gaan of de dingen opmerken die achter ons om gebeuren. Zijn we allebei beter geholpen met professionele hulp? Onze vraag is langer geworden dan de bedoeling was, maar hopelijk kunt u ons helpen. Alvast heel hartelijk dank.

Lief echtpaar,

Een lange brief, die is geschreven met woorden van liefde. Zo lees ik het tenminste: jullie doen er alles aan om de verhouding met de (schoon)familie ‘open’ te houden. Nou, meer dan dat kun je niet doen. De kunst is om die houding vol te houden, en gezien de reactie van manlief is dat niet eenvoudig.

Een paar dingen kan ik er van zeggen, en ik hoop dat jullie daar iets aan hebben. Schrijf me dat maar eens! In het algemeen geldt: de situatie kun je niet veranderen, maar wél je eigen houding er tegenover. Als bijvoorbeeld binnen de familie iets gebeurt achter jullie rug om (dat is dan ‘de situatie’) kun je daar verschillend tegen aankijken. Ik noem zes reacties: kijk maar eens of je er een of meerdere van herkent:

-je kunt boos worden omdat je via via achter iets komt

-je kunt teleurgesteld zijn omdat je niet had verwacht dat je niet ingelicht bent geworden

-je kunt er verdriet van hebben, je afgewezen voelen

-je kunt ook denken: nou, ja, jammer dan (= het luchtig opnemen en over gaan tot de orde van jullie eigen leven)

-zelfs met humor reageren  door te denken/zeggen: “joh, wat ik nu toch heb gehoord, dat kan toch niet waar zijn…”

-of serieuzer, met een zogenaamde ik-boodschap: “ik vind het heel vervelend dat ik niet uitgenodigd word, zo lijkt het alsof k er niet bij hoor…”
  
Al deze reacties hebben te maken met je niet erkend voelen als gewaardeerd zoon (en schoondochter). Het is wellicht moeilijk om met die gedachte te leven, maar als je je door God als waardevol schepsel weet aanvaardt is dát een houvast waar je iets mee kunt (denk maar aan het lied “je bent een parel in Gods hand”). Aardse ouders en verdere familie kunnen daar niet tegen op, toch?

Eens per twee weken op bezoek: geweldig als jullie dat vol kunnen houden, maar leg je jezelf niet een soort ‘plicht’ op? Als ontmoeten/bezoeken veel energie vergt zijn er andere middelen van contact: telefoon, sms, email.

Jullie moeten met elkaar afspreken wat je wilt in het familiecontact en hoe je dat wilt. Met zo’n grote familie is er dikwijls een verjaardag: gaan jullie daar naar toe? Ga dan b.v. op een moment dat er meerderen zijn óf kies juist voor een rustig moment waarin jullie aan kunnen geven dat je “zondag niet komt koffiedrinken” (ik noem maar wat), gewoon: zonder uit te leggen waarom, want dat hoeft niet als jullie je eigen leven leiden en je eigen beslissingen neemt.       

Lief en zorgzaam: mooie eigenschappen voor een zoon én voor een echtgenoot. Wees er zuinig op! Intussen kan de relatie met de familie op een wat zakelijker en meer afstandelijke manier vorm gegeven worden. Laat zien, horen, merken dat jullie graag deel uitwillen blijven maken van de familie, maar trek daarbij je eigen plan. Want je eigen houding is het enige dat je zélf in de hand hebt. Sterkte ermee!

Gode bevolen,
Marijke Rots

Dit artikel is beantwoord door

C. M. Chr. Rots - de Weger

• Geboortedatum:
  18-02-1947
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Aalten
• Status:
  Actief

1536 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven