Bang voor zwangerschap
drs. J(oke) Ronner-Wattel | 5 reacties | 02-06-2010| 12:59
Vraag
Mijn vriend (26) en ik (23) hebben gemeenschap gehad. Direct erna hadden we er spijt van. We hebben elkaar en God beloofd om het met Gods hulp niet meer te doen voor onze trouwdag. Ik ben nu zó bang dat ik zwanger ben! Wat moet ik toch doen?! Als ik zwanger ben, zijn de gevolgen niet te overzien. Dan gaat de deur van mijn ouderlijk huis op slot! Help me, alstublieft!
Antwoord
Het is jammer dat jullie niet hebben kunnen wachten met het hebben van gemeenschap tot jullie trouwdag. Maar jullie hebben er spijt van en elkaar en God beloofd hier tegen te strijden en te wachten tot jullie getrouwd zijn. De gevolgen, namelijk een eventuele zwangerschap zijn nog niet duidelijk. Je zult moeten wachten tot je volgende menstruatie en als die uitblijft een zwangerschapstest moeten doen.
Je schrijft dat als je zwanger bent, de gevolgen niet te overzien zijn. Ik begrijp dat je een zwangerschap en alles wat daarbij komt, nu nog niet overziet, maar dat blijft niet zo. Weet je zeker dat je ouders je de deur wijzen als je zwanger blijkt te zijn? Natuurlijk zijn ouders in zo'n geval niet blij en mogelijk boos, maar de meesten helpen daarna hun kinderen verder. En mocht je geen steun van je ouders krijgen, mogelijk zijn er anderen in je omgeving van wie je hulp kunt krijgen. Ook kun je een organisatie als de VBOK (vereniging bescherming ongeboren kind) om hulp vragen.
Drs. Joke Ronner-Wattel
Dit artikel is beantwoord door
drs. J(oke) Ronner-Wattel
- Geboortedatum:26-06-1960
- Kerkelijke gezindte:Gereformeerd Vrijgemaakt
- Woon/standplaats:-
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Joke Ronner is GZ-Psycholoog
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Soms oordelen ouders harder over andermans kinderen dan hun eigen kroost, uiteindelijk !
Mijn ouders hebben altijd gezegd, "we hopen dat het niet nodig is, maar meisje als er ooit iets gebeurd, kom bij ons en praat er over. Er is altijd een oplossing! Er is altijd een plekje in ons huis om een baby (tijdelijk) op te voeden. Ga nooit op zoek naar andere oplossingen (abortus of gedwongen huwelijk). "
Ik was hier als meisje zó blij mee, dat ik het nu mijn kinderen van 15, 13 en 8 ook al meegeef. Kom naar huis en vertel! Er is altijd een oplossing als je er over praat. Natuurlijk mag er dan zorg en teleurstelling zijn, maar dat weet dit stel ook zelf wel en als er een zwangerschap ontstaat hebben zij zelf de meeste problemen. Daarom is het belangrijk de kinderen te steunen en zo iets van Gods liefde te laten zien!
Veel sterkte in deze onzekere periode toegewenst!
Ik heb ook een zus die weggelopen is, maar mijn ouders hebben haar gelukkig nóóit de deur zelf gewezen! Daar zijn ze erg blij om!!!
In de bijbel staat (ergens):
Al verlaten mijn vader en moeder mij,
de Heere zal mij aannemen.
Sterkte!
