Hoe kom ik van ongeloof af?
Ds. H. Paul | 3 reacties | 20-05-2010| 17:00
Vraag
Wij lazen laatst in de kerk Lukas 21. Vers 26 sprak mij aan: "En den mensen het hart zal bezwijken van vrees en verwachting der dingen, die het aardrijk zullen overkomen; want de krachten der hemelen zullen bewogen worden." Wordt hierin mijn leven niet getekend? Is mijn angst niet voorzegd? Nu zeggen ze in mijn leven (of het de duivel of mijn ongeloof is, weet ik niet) dat het voor mij niet meer kan, omdat de Heere nu vooral in andere landen werkt en niet meer in Nederland. Ze zeggen van binnen dat ik niet meer op tijd bekeerd kan worden en dat het mij niet oprecht om God te doen is. Dat ik dus verloren ben. Ik word zo moedeloos van deze gedachten. Ik werp regelmatig tegen dat God geen lust heeft in de dood van de goddelozen, maar toch gaan de gedachten niet helemaal weg. Ik bid en schreeuw veel tot God, maar is het wel oprecht, of ben ik maar een hemelzoeker? In veel theologische boeken kom ik stukken tegen die gaan over mijn angst en hoe ik me voel, maar dan staat daar vaak bij dat het maar algemene overtuigingen zijn. Het hart is niet oprecht voor God en dat voel ik in mijn hart ook. Ik mis de ware liefde en nu zeggen ze van binnen dat ik er dan wel mee op kan houden. Ik weet ook dat ik dan echt verloren ben. Daarom bid ik ook wel tegen mezelf in. Er zijn ook wel eens momenten van hoop, maar mijn onrust komt toch telkens weer terug. Die momenten van onrust heb ik bij tijden al vanaf mijn veertiende jaar, maar ik mis die zaligmakende overtuigingen. Ten diepste is die onrust er, omdat ik weet dat het niet goed ligt tussen God en mijn ziel en dat moet het wel worden. Dominees zeggen soms: "Geloof in de Heere Jezus". Daar verlangt mijn hart naar. Maar ik stuit elke keer weer op die steen in mijn hart en mijn ongeloof. Hoe kom ik toch van dat ongeloof af? Als mijn (deze) angst buiten proporties is, is het dan verstandig om eventueel naar een hulpverlener te gaan, of kan ik beter spreken met een ambtsdrager? Of moet ik helemaal geen hulp bij mensen zoeken? Bedankt voor de moeite!
Antwoord
Beste vraagstel(ler)ster,
Als we een tekst uit de Bijbel lezen, moeten we altijd het verband waarin deze tekst staat er bij betrekken. De genoemde tekst uit Lukas 21 staat in de context van de wederkomst van Christus. Wat erbij ondervonden wordt als Hij wederkomt. Die tekst is dus niet van toepassing op onze huidige situatie. Ook niet op die van jou.
Van het allergrootste belang is te luisteren naar die woorden van Christus en van de apostelen, die er op wijzen, dat we nu in het heden der genade leven. Waarin de Heere nog Zijn handen naar ieder onzer uitstrekt en zegt: "Wend u naar Mij toe en word behouden."
Het kan wel eens langer duren dan wij denken voor Hij antwoord geeft. Maar op Zijn tijd zal Hij verhoring schenken. Hij kan wel eens wachten tot wij bijna versmachten, maar Hij hoort het gebed van een hulpeloze, onwaardige zondaar, die het om Hem te doen is. Laat je door niets en niemand weerhouden te blijven bidden om Zijn genade. Dat je daarbij je eigen behoud op het oog hebt, weet de Heere ook. Maar dat is geen beletsel. Want Zijn Naam wordt erin verheerlijkt als je om Hem verlegen bent.
Houd je aan het Woord. Het Evangelie sluit niemand uit. Ook nu niet! De Heere werkt wel in Nederland. Laat alle binnen- en buitenpraters maar het zwijgen opgelegd worden. Wanhoop nooit aan Gods Woord. Ook jou geldt: 2 Kor. 5 vers 20.
Hartelijke groeten,
Ds H. Paul
Dit artikel is beantwoord door
Ds. H. Paul
- Geboortedatum:16-07-1928
- Kerkelijke gezindte:Gereformeerde Gemeenten
- Woon/standplaats:Moerkapelle
- Status:Inactief
Bijzonderheden:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Hij zegt niet voor niets: "Kom tot Mij, allen die vermoeit en belast zijn en Ik zal jullie rust geven".
Geloven betekent overgave, helemaal op Hem vertrouwen en dan zul je de rust ervaren! Echt!
Hij doet wat Hij beloofd!
Lees de bijbel!
Ik wil je graag dit bekende lied meegeven.
Jezus, niet mijn eigen kracht,
niet het werk door mij volbracht,
niet het offer, dat ik breng,
niet de tranen, die ik pleng,
schoon ik ganse nachten ween, kunnen redden Gij alleen.
Genade! dat is het.
Als je van genade wil leven mag je de vergeving ervaren en de toekomst met vertrouwen tegemoet zien, dan heb je eeuwig leven.
Dit is een proces in een mensenleven, wat met vallen en op staan gepaard gaat.
Wij mensen zijn steeds weer geneigd om het zelf op te lossen, maar wij moeten elke keer weer terug naar Jezus.
Blijf maar tegen jezelf in bidden en tegen de bestrijders tegenwerpen dat God geen lust heeft in je dood, maar in je bekering. Vraag de Heere te twisten met je bestrijders.
Maak je er niet telkens zo druk over of je bedoelingen wel oprecht zijn. Leg het aan de Heere voor en vraag of Hij Zelf waarheid en oprechtheid in je hart wil geven. Vanuit onszelf hebben we geen oprechte schuldbelijdenis en liefde. Nee, helemaal niets! DAAROM moeten we juist tot God bidden.
'Ik ben de HEERE uw God, Die u heb opgevoerd uit het land van Egypte; doe uw mond wijd open, en Ik zal hem vervullen.' (Psalm 81) Hij is de God van je doop (uittocht uit Egypte en doortocht door de Rode Zee is een beeld van de doop) en heeft beloofd te geven wat wij, naar Zijn wil, vragen. En bekering is naar Zijn wil.
Vraag om licht.
'Twist, HEERE, met mijn twisters; strijd met mijn bestrijders.
....zeg tot mijn ziel: Ik ben uw Heil.'
Psalm 35
lees eens mijn antwoord bij een ander post
http://refoweb.nl/vragenrubriek/15886/schaamte-en-pijn-door-verleden
(even kopieren en plakken in een nieuw venster van je browser)
misschien heb je er ook wat aan
