Verschil in beleving
Ds. W. Arkeraats | 7 reacties | 23-04-2010| 11:00
Vraag
Afgelopen zaterdag heeft een vriend van mij aangegeven dat hij mij meer dan leuk en aardig vindt. Gelukkig is dit wederzijds. En toch wil hij nog geen relatie beginnen. Dit komt omdat ik in de PKN kerk en hij in de Ger. Gem.; hij vindt dat verschil erg lastig, vooral ook voor zijn ouders. Ik heb het afgelopen jaar belijdenis gedaan en ga ook aan het Avondmaal. Die jongen heeft moeite met het verschil in beleving. Hij heeft ook aangegeven dat hij er een tijdje over na wil denken. Voor mij is nu een lastige tijd aangebroken. Ik moet afwachten welke beslissing hij neemt. Die tijd wil ik hem geven en ik wil hem ook zoveel mogelijk helpen, zonder dat ik hem mijn mening en gedachten op wil leggen. Ik wil dat hij echt zelf een keuze maakt. Hoe kan ik hem hierin helpen?
De zorgverzekeringen van Care4Life
De zorgverzekeringen van Care4Life stellen de beschermwaardigheid van het leven voorop. Benieuwd hoe?
Antwoord
Voordat ik wil proberen je vraag te beantwoorden, eerst dit: het is heel goed dat je bovengenoemde vragen al heel gauw aan de orde stelt. Het komt ook voor dat jongeren denken: “Ach, dat komt later wel.” Maar als je uiteindelijk toch niet samen verder kunt, wordt het alleen maar moeilijker een weg te vinden.
Maar nu jullie eigen situatie. Je merkt wel dat het verschil in kerkelijke achtergrond niet zomaar over het hoofd gezien kan worden. Vragen rond verkiezing en belofte, belijdenis en Heilig Avondmaal worden heel verschillend beantwoord, ook uiterlijke dingen spelen soms een grote rol. En soms roept de náám van een kerk al de nodige gevoelens op. Dat is er de laatste jaren niet eenvoudiger op geworden.Zolang je daar wat van een afstand op kunt kijken, is het nog wel te overzien. Maar het wordt anders, als je meer voor elkaar gaat voelen. Hoe moet je daar mee omgaan? Ik probeer, wat lijnen te trekken.
Om te beginnen: het is niet om het even tot welke PKN-gemeente je behoort. Tussen de vele gemeenten is meer dan eens een heel groot verschil in ‘ligging’. Dat kan van invloed zijn op de vraag, hoe iemand, die tot de Geref. Gemeente behoort daar tegen aan kijkt. Uiteraard ken ik je persoonlijke situatie niet en daarom is het niet eenvoudig een algemeen antwoord te geven. Het is duidelijk dat een van beiden van kerk zal moeten ‘veranderen’. Zoals ik begrijp zijn jullie bezig hierin helderheid te krijgen. De relatie met de ouders is daarbij niet onbelangrijk.
Stel dat je vriend verder wil gaan. Dan breekt een heel nieuwe periode aan: van zoeken en tasten, of je ook in geestelijk opzicht met elkaar het leven kunt delen. Laat ik het maar wat concretiseren: je schrijft dat je belijdenis deed en ook aan het Heilig Avondmaal deelneemt. Voor de één is dat een reden tot vreugde een ander denkt misschien: is dat wel op “goede gronden”, ga je niet “te gemakkelijk”? Ook als je elkaar oprecht zoekt, kan het wel eens heel moeilijk zijn, elkaar te begrijpen.
Als je samen verder wilt, neem daar dan ook de tijd voor. Verdiep je wederzijds in de belevingswereld van de gemeente waar je toe behoort. Probeer te waken voor beeldvorming, die zoveel kan versluieren. En dan is het helemaal niet zo erg als je van tijd tot tijd merkt dat je wederzijds nooit je achtergrond helemaal kwijtraakt. Dat hoeft ook niet. Onmisbaar is dat je dan van elkaar weet dat je de Heere wil dienen. Anders blijf je steken in discussies, die je uiteindelijk niet verder brengen. Dat is een opgave die niet gemakkelijk is, maar die wel heel veel zegen met zich kan meebrengen. Laat het vooral ook een zaak van gebed zijn. En zie dan onder ogen dat we altijd leven in onvolkomenheid. Dat geldt trouwens voor elke relatie, ook als je kerkelijk precies dezelfde achtergrond hebt. Want er zijn meer factoren, die een rol spelen.
Natuurlijk hoop ik van harte dat jullie samen op weg zullen gaan. Zijn zegen toegewenst!
Ds. W. Arkeraats
Dit artikel is beantwoord door
Ds. W. Arkeraats
- Geboortedatum:09-08-1946
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Hardinxveld Giessendam
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Emeritus
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Wij gingen toen kerken bij een Presbyterian Church of Eastern Australia. Tja, het referentiekader viel even weg, kleding was niet zo belangrijk, TV discussie speelde totaal niet, preken waren anders van opzet. Maar aan de andere kant: roken was totaal uit den boze en de week voor de viering van het Avondmaal kwam de gemeente van dinsdag t/m zaterdag elke avond in een dienst bijeen! De heiliging was die zondag gewoon voelbaar.
Waarom ik dit vertel? Omdat ik sinds die tijd over kerkmuren heen ben gaan kijken en in heel veel andere kerkverbanden goede dingen ben gaan zien. Niet meer in goed of fout denken, maar respecteren dat dingen anders gaan en ervan leren, kritisch te zijn naar dingen die minder goed gaan en tegelijkertijd in zowel je eigen kerkverband als dat van de ander de positieve zaken waarderen! Een dominee in de PKN, CGK of andere leggen vaak de accenten anders dan in de GerGem. Ik heb dat zeer regelmatig als heel verrijkend ervaren.
Ik denk dat je samen met je vriend moet proberen uit het standaard straatje te denken en te komen. Uiteindelijk blijft één vraag centraal: of je beide in Christus geheiligd bent. Ik geloof één heilige algemene Christelijke kerk!
Er zijn echt een grote verschillen tussen beide kerkverbanden, die je niet kan uitvlakken, hoe je ook je best doet.
Het is logisch dat mensen elkaar in een relatie veranderen, doordat je van elkaar houd houd je de ander een spiegel voor.
In mijn ogen is bij een evenwichtige relatie de acceptatie van willen veranderen door de spiegel van de ander fifty fifty. Dat houd concreet in dat de een zich in alle dingen net zo open en kwetsbaar ter verandering opstelt als de ander.
Mijn ervaringen in deze relaties was dat de balans daar in scheef ging en dat wat dat betreft dat ook in belangrijke mate bijdroeg aan het beeindigen van die relaties.
Ik denk dat het erg belangrijk is dat als het al tot een relatie komt er door jullie beiden een compromis wordt gesloten. Voor de vraagstelster met het oog op de beleving van de jongen uit de gergem, voor de jongen uit de gergem acceptatie dat mensen uit de PKN bij aangaan aan het HA eenzelfde diepe worsteling doormaken als mensen uit de gergem.
Daarbij; de man zal zijn vader en moeder verlagen en zijn vrouw aanhangen.
Hij moet voor JOU kiezen, niet voor de wens van zijn vader en moeder.
Kiest hij voor de wens van zijn vader en moeder dan zul je een groot gedeelte van je leven binnen bepaalde kaders moeten lopen.
Kies alleen voor een dergelijke relatie als jij wordtgeaccepteerd zoals jij bent, zonder mitsen of maren.
Gods zegen toegewenst
Wél te zoeken naar wat God in elke kerk afzonderlijk tot mij wil zeggen. Slechts een zin of een woord kan voldoende zijn tot opbouw of vermaning. En dit dat dan geheel los van de liturgische inbedding. Gods geest is niet gebonden en gaat waar Hij wil. Zoek de aanwezigheid van de Geest in het gesproken of gezongen woord en leef een Gode welgevallig leven.
Wij hebben destijds de beslissing genomen, om niet in te gaan tegen elkaars geweten, met welk item dan ook, hetzij kerkverband, hetzij zondagsinvulling, etc. Kan de een ergens niet kerken, dan ligt er geen druk op. De ander kan gaan, als hij/zij dat wil. In ons gezin is er gelukkig geen verscheuring, maar juist daardoor een levendige discussie over kerk en (persoonlijk) geloof.
