Huwelijksproblemen en gevolgen voor kind

drs. J(oke) Ronner-Wattel | 5 reacties | 14-04-2010| 16:00

Vraag

Wij hebben huwelijksproblemen. Eindelijk heb ik mijn man zover gekregen om hulp te gaan zoeken. We houden van elkaar, maar kunnen alleen geen ruzie maken. Als we dat doen, verliezen we het respect voor elkaar en vliegen er woorden en spullen door de lucht. Ik wil nu voor ons kind hulp zoeken, want zij heeft ouders nodig met een stabiele relatie. Ik wil niet dat ze ziet of hoort dat we ruzie maken, laat staan dat ze er een voorbeeld aan neemt. Nu heb ik een brandende vraag: als wij hulp hebben en wij vertellen dat er rake klappen vallen tijdens onze ruzies en dat we schelden op elkaar, zal ons kindje dan uit huis geplaatst worden? Omdat het een onveilige leefomgeving zou zijn voor haar? Verder is de sfeer in huis goed, we proberen haar pedagogisch verantwoord op te voeden en we slaan haar absoluut niet! Ze is ruim een jaar, zou ze het zich later kunnen herinneren?


Antwoord

Allereerst verdient het een compliment dat jullie tot het besluit gekomen zijn om hulp te zoeken voor jullie relatieproblemen. Dat is geen gemakkelijke stap. Jullie zeggen het te doen voor jullie kind, dat is goed, maar het lijkt me zeker ook goed voor jullie zelf. Of wil je op deze manier nog jaren doorgaan, samen oud worden met veel ruzies met de mogelijkheid dat jullie huwelijk op een scheiding uitloopt?
 
Voor jullie dochter is er met zoveel ruzies geen veilige leefomgeving. Ook al slaan jullie je dochter niet, ze is blijkbaar wel getuige van jullie verbaal en fysiek geweld. Ze zal zich de ruzies die rond deze tijd plaaatsvinden niet letterlijk kunnen herinneren, maar het opgroeien in een omgeving waar veel ruzie en geweld is, heeft invloed op haar ontwikkeling en kan leiden tot bijvoorbeeld gedragsproblemen zoals problemen rond slapen, eten en zindelijkheid.

Verder is het zo dat een uithuisplaatsing van een kind niet meteen zal gebeuren op het moment dat duidelijk wordt dat er sprake is van geweld in de relatie, zeker niet als dat geweld niet op het kind gericht is. Aan een uithuisplaatsing gaat altijd uitgebreid onderzoek vooraf (tenzij er sprake is van een zeer ernstige situatie voor het kind). Uiteindelijk is het beter voor de meeste kinderen bij hun ouders op te groeien, mits ouders de bereidheid hebben aan hun problemen te werken.
 
Als jullie hulp zoeken en eerlijk vertellen hoe het bij jullie thuis toegaat, zal dat dus niet zondermeer leiden tot uithuisplaatsing. Wel wordt dan van jullie verwacht dat jullie, met behulp van therapie, hard aan de slag gaan met werken aan een relatie zonder verbaal of fysiek geweld. Dat zal niet altijd gemakkelijk zijn, jullie moeten elk bereid zijn naar je eigen aandeel in de problemen te kijken en er aan te werken, zonder steeds naar de ander te wijzen als veroorzaker van de problemen. Want we gaan er over het algemeen dat als er bijvoorbeeld sprake is van veel ruzies in een relatie, je daar beiden een aandeel in hebt.
 
Pas als blijkt dat de therapie zonder resultaat blijft, het geweld blijft bestaan, omdat er onvoldoende inzet is van één of beide partners, kan het gebeuren dat er een melding wordt gedaan door de therapeut bij het AMK, het Advies- en Meldpunt Kindermishandeling. Zo'n melding vindt overigens niet zonder jullie medeweten plaats. Het AMK kan na onderzoek de ouders verplichten te werken aan hun problemen. Als er dan nog geen verbetering optreedt, kan de Raad van Kinderbescherming een onderzoek doen. Daaruit kunnen dan in ernstige gevallen verdere maatregelen uit voortkomen, zoals het onder toezicht plaatsen van een gezin. Uithuisplaatsing is in zo'n traject pas de allerlaatste maatregel.
 
Drs. Joke Ronner-Wattel

Lees meer artikelen over:

opvoeding
Dit artikel is beantwoord door

drs. J(oke) Ronner-Wattel

  • Geboortedatum:
    26-06-1960
  • Kerkelijke gezindte:
    Gereformeerd Vrijgemaakt
  • Woon/standplaats:
    -
  • Status:
    Actief
151 artikelen
drs. J(oke) Ronner-Wattel

Bijzonderheden:

Joke Ronner is GZ-Psycholoog


Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
5 reacties
Alphonsus
14-04-2010 / 16:41
Jullie houden van elkaar, maar kunnen geen ruzie maken? Is ruzie maken dan een geschikt middel in een (goed) huwelijk? Ruzie maken is toch (bijna?) altijd verkeerd. Je kunt toch niet op een goede manier ruzie maken?
Ik wil niet betweterig overkomen maar daar waar liefde heerst kan wel een verschil van mening aanwezig zijn maar het gezonde verstand geeft toch aan dat (veel) ruzie maken niet verstandig is. Gelukkig snappen jullie dat in relatie tot jullie kind.
Ik denk dat er meer sprake is van onmacht om samen situaties de baas te blijven dan dat er daadwerkelijk kwaadwillende geesten zijn die op ruzie uit zijn. Hier ligt namelijk een groot verschil!!
Bij onmacht die nog aanwezig is omdat de onderlinge balans nog gevonden moet worden geldt het kwijtraken van de ON zodat macht over blijft om problemen op te vangen. Daarvoor zijn er, zoals reeds aangegeven, therapieën voorhanden om grip op de problematiek te krijgen. Waar een wil is is een weg. Dat klinkt wat afgezaagd maar het is een waarheid als een koe. Beiden met de beste intenties en voornemens naar een dergelijke therapie gaan geeft inzicht in het eigen handelen en reageren met de daarbij behorende oefeningen in het leren verdragen van elkaar.

Ga nog maar eens na waarom jullie van elkaar houden en niet zonder elkaar zouden willen.
Gods rijke zegen in deze toch wel kommervolle situatie waarin jullie je bevinden.
Annah
14-04-2010 / 19:53
Lees ik in deze vraag niet het probleem 'drift'? Of lees ik in deze vraag de mogelijke oplossing 'zelfbeheersing'? Want daar ligt het probleem, zoals je zelf aangeeft. De sfeer is goed, jullie houden van elkaar, ze krijgt een pedagogisch verantwoorde opvoeding, alleen... vliegen jullie elkaar soms in de haren.

Ik ben geen hulpverlener, maar het enige wat ik wil zeggen klinkt misschien een beetje raar: mijn complimenten. Niet voor jullie driftbuien en ruzies, maar voor het feit dat jullie het belang van jullie dochtertje in het oog hebben. Werkelijk, ik vind het ontzettend knap dat jullie deze stap hebben gezet om - boven alles - voor jullie dochtertje het beste te zoeken. Daarom: mijn complimenten! Om het maar eens positief te benaderen.

Veel sterkte ermee gewenst, ouders.

Groet, Annah
Catherine
15-04-2010 / 09:23
Schreeuwen en elkaar slaan is sowieso zinloos. Je luistert dan niet naar elkaar. Kan me voorstellen dat je een temperamentje hebt en als je man het dan "toevallig" ook heeft, tja. Ik weet niet wat slechter is voor een kind, ruziemakende ouders of ouders die in kil stilzwijgen, elkaar slechts tolereren. Kinderen zijn over het algemeen scherpe opmerkers. Maar als je je kind wilt leren om elkaar met respect te behandelen, zul je allereerst moeten stoppen met dat geruzie. Ik vind het nogal "onvolwassen". Blijkbaar zit er bij jullie beiden een zucht naar macht of zo ? Heersen over de ander ? En dan die rake klappen, waarom in vredesnaam ?
Race406
15-04-2010 / 14:27
@Catherine: Daarom zoeken ze nu ook hulp! Het waarom van hun "ontsporing" in de relatie is voer voor de hulpverleners. Laten we voor hen bidden! Da's veel belangrijker!
zandkasteel
15-04-2010 / 21:25
Het is inderdaad dapper met deze relatie naar een therapeut te gaan. Dit moeten jullie echt zo snel mogelijk doen. Verschrikkelijk dat het tot lichamelijk geweld komt! Denk je de situatie van je kindje eens in. De rillingen lopen mij over de rug. Ook al voelt een kind spanning aan, bewaar je woede en onmacht tot dat het in ieder geval op bed ligt. Loop een blokje om, ga een eindje rijden en kom eerst tot rust voor je weer met elkaar om tafel gaat zitten. Misschien is het wel beter om eerlijk te vertellen wat er aan de hand is en het kindje een paar weken bij grootouders, tante oid onder te brengen en keihard aan jullie huwelijk te werken. Juist door het gemis van je kind, zie je misschien beter waarom je het doet. Ik ken uit nabije omgeving een stel waarbij geweld tussen ouders plaats vond, zonder dat iemand buiten het gezin het wist. Kinderen gingen er psychisch aan kapot, mochten natuurlijk aan niemand iets vertellen, maar zagen wel dat ouders (voor hun ogen) elkaar af tuigden. Dit is pure kindermishandeling, ook al raak je je kind zelf niet aan. Ze zijn psychisch helemaal kapot en hebben nog een lange weg te gaan.
Je kunt niet (meer) reageren op dit bericht. De reactiemogelijkheid is niet geactiveerd of de uiterste reactietermijn van 1 maand is verstreken.

Terug in de tijd

Christus verloochen in de PKN

Ds. Kot zegt in zijn antwoord dat je niet mee kunt gaan naar de PKN, omdat dat niet in overeenstemming is met Gods Woord. Betekent dat dan ook dat als ik mee ga, ik Christus verloochen?
Geen reacties
14-04-2004

Narcistische neigingen

Ik heb erg veel narcistische neigingen. Het lijstje dat aangeeft of je wel of geen narcistische neigingen hebt, is bij mij positief. Oftewel, ik herken mij erin. Het komt waarschijnlijk doordat ik mij...
Geen reacties
14-04-2011

Vrijspraak van zonden

Soms spoken er vele vragen door mijn hoofd. Ik mag weten dat God mijn leven leidt en Hij heeft mij doen omkeren van de zondige wereld waarin we leven. Wat eerst een genot was, is nu een strijd gewor...
4 reacties
14-04-2021
website-ontwikkeling door webdevelopment by Accendis
design website door design website by Mooimerk
hosting website door hosting website by STH Automatisering