Broek op het werk
B.S. van Groningen | 14 reacties | 03-04-2010| 08:00
Vraag
Aan een Ger.Gem.-beantwoorder. Ik ben een reformatorisch meisje, heb net mijn opleiding verpleegkunde afgerond en werk nu fulltime in de christelijke verslavingszorg. Omdat ik uit de Ger.Gem. kom en mijn ouders, mijn gemeente en natuurlijk ikzelf er enorm veel waarde aan hechten dat ik een rok draag, draag ik die ook op m'n werk. Alleen werk ik met mensen die vaak ook een seksuele verslaving hebben. Ik krijg daarom vaak seksistische opmerkingen naar mijn hoofd. Ook zijn sommige cliënten zo ver weg dat ze soms aan mijn rok zitten. Ook omdat ik jong ben, ben ik een flinke prooi geworden. Ik heb in overleg met mijn vriend besloten om een broek te dragen op mijn werk vanwege mijn veiligheid. Is dit verantwoord als christen? Mijn overige collega's komen niet uit de reformatorische gezindte, dus die hebben hier totaal geen moeite mee. Ik voel me wel erg lopen in een broek en ben bang dat anderen er wat van denken. Op mijn werk kleed ik mij altijd om, dus ik heb een rok aan als ik in mijn auto stap. Mijn ouders hebben veel moeite met het broekdragen, hoe moet ik hiermee omgaan?
Antwoord
Beste vriendin,
Voor sommigen is jouw vraag een hoofdzaak, voor anderen bijzaak, voor jou zeker een gewetensvraag. Tussen die drie onderscheidingen ligt nogal wat verschil.
Ooit heb ik voor mijn studie theologie de raad gekregen: in hoofdzaak volledige eenheid, in bijzaken enige vrijheid, maar altijd omlijst in de liefde. Jaren geleden heeft een predikant voor een gezinskamp een referaat gehouden met als titel: Gods Wet tot menselijke inzettingen gedegradeerd (vernederd) en menselijke inzettingen tot Gods Wet verheven.
Ik hoop dat je deze inleiding van mij begrijpt. Maar… welk antwoord ik ook geef, er zullen altijd mensen zijn, die hier anders over denken. Dat merk ik al in jouw vraag. Wat ik in je prijs zijn twee zaken: je komt er eerlijk mee voor de dag. Je schaamt je niet om hier een vraag over te stellen en… je wilt je ouders geen pijn doen. Aan de andere kant hechten je ouders, de gemeente, waartoe je behoort, maar ook jijzelf enorm veel waarde aan het dragen van een rok. Dat is in ieder geval jouw uitgangspunt. Dat standpunt wordt helaas niet meer door iedereen gedeeld. Dat zorgt voor fricties, niet begrepen worden, misschien wel ruzies. Is dat het waard? Vandaar mijn inleiding, die laat zien, dat we wel een goede verhouding moeten hebben als het gaat over zaken, die nog belangrijker zijn, ik denk aan jouw persoonlijke omgang met de Heere.
Het is voor jou een probleem, dat merk ik wel. Dat heeft deels ook te maken met je opvoeding en hoe jouw naaste omgeving hier tegenaan kijkt. Laat het helder zijn, ik blijf nog steeds van mening dat het dragen van een rok voor meisjes en vrouwen bij een christelijke levensstijl hoort. Maar ook bij onze cultuur. Op scholen en in de zorg is dat standpunt in bepaalde gevallen wel verlaten. Ik ga ook geen discussie aan wat eerbaarder is: een bedekkende broek of een rok, die meer ontdekkend, dan bedekkend is. Al speelt dit natuurlijk wel een rol.
Maar zal iemand tegenwerpen, nu vergelijk je twee zaken met elkaar, die geen van beiden horen. Terecht. Maar de praktijk wijst wel in die richting. Het argument, dat jij en je vriend aanvoeren, vind ik alleszins redelijk. En je doet het ook niet om perse in een broek te willen lopen, maar voor je veiligheid. En aangezien je al wat minder plezierige ervaringen hebt in de christelijke verslavingszorg, lijkt me deze reden, althans voor mij acceptabel. Dat je ook nog de moeite neemt om op je werk je om te kleden, laat toch duidelijk zien, dat je hier te maken hebt met ‘bedrijfskleding’.
Dat jij je voelt lopen in een broek en bang bent dat anderen er wat van denken, valt toch wel mee? Je overige collega’s hebben er toch geen moeite mee en je zult dit zeker uitgelegd hebben. Een zinnetje frappeerde me: omdat ik jong ben, ben ik een flinke prooi geworden. Is dat minder nu je een broek draagt? Anders vind ik dat er andere maatregelen getroffen moeten worden. In jouw situatie –ik hoop niet dat anderen hier misbruik van maken– vind ik dat je alles geprobeerd hebt om je christelijke levensstijl te handhaven, maar je kunt een keer een grens bereikt hebben.
En… dit is geen uitvlucht van me, maar de Heere ziet jouw hart aan en weet jouw motieven, waarom je tot dit besluit gekomen bent. Sterkte ook in je mooie, maar moeilijk en soms ook gevaarlijke beroep. Gods nabijheid in alle opzichten van harte toegebeden.
Met hartelijke groeten,
B. S. van Groningen
Dit artikel is beantwoord door
B.S. van Groningen
- Geboortedatum:25-04-1951
- Kerkelijke gezindte:Gereformeerde Gemeenten
- Woon/standplaats:Hendrik-Ido-Ambacht
- Status:Inactief
Bijzonderheden:
Oud-godsdienstleraar Wartburg College, docent Cursus Godsdienst Onderwijs (Bijbelkunde) en ouderling.
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
- Ik weet niet welke rokken je draagt, maar kun je niet meer 'bedekkende/ eerbaardere' rokken dragen?
- Is het voor de buitenwereld niet tegenstrijdig; wij mogen geen broeken aan, maar als bedrijfskleding, bij het schaatsen enz. ineens wel?
- en natuurlijk het belangrijkste; wat vind de Heere ervan...?
Sterkte in het maken van je keuze.
Bijbels en niet één man zie je in lange mantels. Nee volgens mij is het alleen traditie. Men maakt er soms een godsdienst van. Als ik zie hoe soms kleine refo meisjes op een duikelrek, schommel, skelter o.i.d. aan het spelen zijn, vind ik het niet eerbaar meer. En dan kan je rok niet lang genoeg zijn. Misschien breng ik iemand in verwarring, maar dat is niet mijn bedoeling. Het gaat er bij mij om, waarom je een broek aan doet. Een rok staat vrouwelijk, maar een broek is in sommige situaties gewoon veel handiger en eerbaarder.
Ik ga niet meer naar de speeltuin als mijn dochter geen broek aan heb, ook mag ze niet skeeleren of op de skelter zonder broek!!
"Het kleed eens mans zal niet zijn aan een vrouw, en een man zal geen vrouwenkleed aantrekken; want al wie zulks doet, is den HEERE, uw God, een gruwel."
Dit is geschreven in de tijd van de Baäl-vereering. Baäl was de god van de vruchtbaarheid/seks. Er werden in die tijd Baäl-feesten gehouden waar mannen en vrouwen elkaars kleding aantrokken voor seksuele opwinding, dit heet: TRAVESTIE.
Lees maar eens heel Deuterenomium, daar staan veel dingen in wat God gruwelijk vind. Bijna allen hebben ze te maken met de verering van de god Baäl. Mensen waren zelfs in staat hun kinderen te offeren aan Baäl!
Deut 12,31
"Gij zult alzo niet doen den HEERE, uw God; want al wat den HEERE een gruwel is, dat Hij haat, hebben zij hun goden gedaan; want zij hebben ook hun zonen en hun dochteren met vuur verbrand voor hun goden."
Beste vraagstelster, je maakt het jezelf zo moeilijk door een regel na te leven die door mensen verzonnen is door een tekst héél erg uit zijn verband te rukken! Pas op dat je aan het Hoogste Doel niet voorbij gaat!
Vroeger hadden mannen jurken aan, dus mannen én vrouwen hadden beide jurken/gewaden aan, er was wel een heel groot verschil tussen mannen- en vrouwen- jurken/gewaden.
Tegenwoordig hebben vrouwen broeken aan, dus mannen én vrouwen hebben beiden broeken aan, er is wel een heel groot verschil tussen mannen- en vrouwen- broeken.
Ditzelfde is met bovenkleding, mannen en vrouwen hebben beide blousen aan. Voor een man heet dit een overhemd, voor een vrouw een blouse. Wederom is het wel hetzelfde kledingstuk maar toch is er groot verschil tussen mannen en vrouwen blousen.
Tenslotte: als jullie (straks) gaan klussen in jullie huis en je trekt een oud shirt van je vriend aan die vies mag worden, doe je dat dan ook (niet)?
Het beste in je keuzes en doe alles, dus het juist wel of het juist niet dragen van een broek, uit geloof! Want al wat uit het geloof niet is, dat is zonde! (zie Rom. 14,23)
Honderd jaar geleden droegen alle vrouwen rokken/jurken.
Als je toen die tijd als vrouw een broek ging dragen kan ik me goed voorstellen dat zoiets als mannenkleding werd gezien. Bovendien was de gedachte aan emancipatie eraan gekoppeld.
Maar je kan nu echt niet meer zeggen dat de cultuur van deze tijd voor de vrouwen alleen rokken betekent.
En als je er de emancipatie bijhaalt weten de meeste mensen helemaal niet wat dat er nou weer mee te maken heeft.
Bovendien is het, zoals Rinske hierboven zegt, niet zo dat het verschillend moet zijn. Want mannen en vrouwen droegen in de tijd van de Bijbel allebei rokken.
Volgens mij is het belangrijkste, dat je eerbaar, zonder aanstoot te geven gekleed gaat. En dat kan met zowel een broek als een rok.
Het beste wat je volgens mij kunt doen is die broek beschouwen als noodzakelijke werkkleding, net zoals veiligheidsschoenen in de bouw, regenkleding in de visserij etc..
Daar gaat een man ook zijn zondagse pak niet bij aantrekken en in de landbouw dragen heel veel vrouwen en meisjes bij het boerenwerk een overall en rubber laarzen; ook als ze reformatorisch zijn.
Mooi dat je het zo serieus opneemt, je kunt hierover eindeloos discusieren, maar voor jou is het een punt, een stukje opvoeding, je wilt ook je ouders hierin volgen, niets mis mee, dat deden de Rechabieten ook, die dronken geen alcohol en woonde in tenten uit gehoorzaam heid aan hun (voor)vader en de Heere heeft dit gezegend.
Ik heb respect voor je en sterkte met je keuze\
gr Samanthi
Ja, ik ben een vrouw die boerenwerk verrricht. En ivm de draaiende machines is een rok niet handig.
Zie het idde als werkkleding.
35 jr gelden mochten mijn schoonzussen van mijn (nog al strenge) schoonvader niet in een rok in de schuur komen. Een aftakas maakt -tig omwentelingen. Werkkleding was veiliger--> de broek
als je nu al niet in normale kleding kan lopen, dan is er iets met de mannen mis hoor!
Om daarom in een broek te gaan lopen...raar standpunt!
Soms wordt de langebroek voor vrouwen met zoveel overdreven aandacht bekeken, (niet letterlijk) Ik kom wel eens iemand tegen die tot een bep. uiterst rechtse kerk behoort, met een broek aan. Maar het rare is, dat zo iemand zich dan een beetje schichtig gedraagt. Ik heb daar geen oordeel over. Waarom ? Moeten we de meetlat gaan leggen bij kleurtjes in kleding, lengte van de rok ? We waren een keer in een speeltuin, er kwam een reform. gezin vlak naast ons zitten. De vrouw was heel aardig en we hebben gezellig zitten praten. De man keek, ik had een mouwloos bloesje aan en een soort bermuda, tot op mn knie. (Omdat mijn kinderen het leuk vinden als mamma ook de hoge glijbaan af gaat.) Ik werd gewogen en te licht bevonden. Ik dacht, misschien behoren we tot dezelfde kerk. Maar voor hem was ik dus een heiden. En met deze mag je niet praten ? Ik loop de rest van het jaar in een rok. Er is dus kennelijk een groep mensen die jou de maat neemt omdat je er op een bepaalde manier uitziet. Beetje kortzichtig.
