Terugdenken aan die jongen

C. M. Chr. Rots - de Weger | Geen reacties | 31-03-2010| 17:10

Ik zit echt met een probleem. In het verleden ben ik wel drie jaar verliefd geweest op een hele lieve jongen. Uiteindelijk is het niets geworden. Ik ben nu al twaalf jaar getrouwd en heb best een redelijk goed huwelijk. Toch heb ik in al die tussenliggende jaren nog weleens aan die jongen van destijds gedacht. Hij is nog steeds vrijgezel. De afgelopen tijd loopt het niet zo lekker in mijn huwelijk en moet ik heel veel aan die jongen denken. Dan denk ik: was ik maar met hem getrouwd. Ik weet dat het zeer zondige gedachten zijn, maar het lukt gewoon niet om ze te stoppen. Wat moet ik toch met deze gevoelens? Mijn man is nogal driftig richting mij en mijn kinderen en kan vaak geen begrip voor ons opbrengen. Ik weet dat die jongen een heel lief en zacht karakter heeft en op een positieve manier veel met zijn neefjes en nichtjes omgaat. Dan zou ik willen dat hij de vader voor mijn kinderen was. O, wat moet ik hier toch mee?! Heb ik in het verleden de verkeerde keus gemaakt?

Beste vraagsteller,

Stél dat je in het verleden de verkeerde keuze hebt gemaakt (let wel, ik zeg niet dát het zo is!!), dan blijft staan dát je een keuze gemaakt hebt voor de man met wie je nu getrouwd bent en met wie je samen kinderen hebt. Dan kun je nog zo vaak denken “was ik maar met die ander…”: het ís nou eenmaal niet zo!! De gedachte aan “die ander” ontslaat je niet van de aangegane verplichtingen in de vorm van je gezin! Bovendien is het toch uiteindelijk ook niets geworden met hem? Daar waren toen vast en zeker goede redenen voor! Breng die redenen nog maar eens terug in je gedachten! En romantiseer of idealiseer die relatie niet.

Het is niets geworden en zal ook nooit meer iets kúnnen worden! Ook al lijkt het nog zo geweldig… van een afstand, want hoe het in werkelijkheid zou zijn weet je niet. Buurmans gras is altijd groener, maar ja het is níét jouw tuintje! Daar moet je zelf wieden! Sta met twee benen op de grond. “Die ander” ís nou een keer níét jouw echtgenoot, de vader van je kinderen en zal dat ook nooit (biologisch gezien) kunnen worden! Zet dus die hele lieve, aardige vrijgezelle jongen maar uit je hoofd. Radicaal en definitief. Dat is een kéúze! Die je steeds opnieuw moet maken. Hoe moeilijk soms ook!

Het huwelijk is geen roze wolk waarop je een beetje kunt blijven zweven. Iedere gemaakte keuze heeft consequenties, of je ze nu leuk vindt of niet! Wieden dus, in je eigen tuintje: aan het werk, zou ik zeggen! Liefde ís een wérkwoord. En werk is er aan de winkel! Voor jou, en wellicht ook voor je echtgenoot. Maak je “redelijk goede” huwelijk tot een gelukkig huwelijk! Misschien is therapie nodig, dat kan ik niet beoordelen. Maar wellicht helpt het je al als je de knop hebt omgezet, en er weer voor gáát! Lees maar eens verschillende boeken over “werken aan je relatie” of over de liefde. Praat met je echtgenoot over wat je bezig houdt, waar je graag verandering in zou willen zien. Zijn driftbuien vragen so wie so om een goed gesprek, want dat is voor de kinderen ook géén goede houding!

Sterkte toegewenst, met alles!

Marijke Rots

Dit artikel is beantwoord door

C. M. Chr. Rots - de Weger

• Geboortedatum:
  18-02-1947
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Aalten
• Status:
  Actief

1537 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven