Persoonlijke aandacht van man
C. M. Chr. Rots - de Weger | 5 reacties | 30-03-2010| 12:00
Vraag
Ik vind het erg moeilijk om mijn vraag in het kort te omschrijven, maar ga het toch proberen. Wij hebben echt een fijn huwelijk, hebben vier kinderen, waarvan de oudste twee behoorlijke pubers zijn. Best moeilijk, dus. Mijn man en ik zitten echter in alles op één lijn en daar dank ik God nog elke dag voor! Mijn man helpt mij ook bijzonder veel met de kinderen, hij doet boodschappen of ik krijg een lekker parfumpje van hem. Hij is echt geweldig en ik houd ontzettend veel van hem. Dat is wederzijds, dat weet ik zeker. Maar één ding begrijp ik niet helemaal. Ik heb daar met hem over gesproken, maar begrijpen doet hij het niet. Soms mis ik een stukje persoonlijke aandacht. Ik heb hem hier laatst mee geconfronteerd; ik moest naar de huisarts in verband met ontzettende pijnklachten aan mijn handen. Ik kreeg een kuurtje en nu gaat het gelukkig wel weer. Mijn man zal echter nooit eens vragen: Hoe gaat het nu, helpen de medicijnen? Hij vindt dat zijn hulp persoonlijke aandacht is, maar ik zie dat echt niet zo. Een goed gesprek over wat je bezig kan houden, vind ik eigenlijk zo belangrijk. Zie ik het toch verkeerd en zit ik in een kringetje van zelfmedelijden, of denken mannen nu toch echt anders en moet ik dat gewoon accepteren? Ik zie uit naar een antwoord!
De zorgverzekeringen van Care4Life
De zorgverzekeringen van Care4Life stellen de beschermwaardigheid van het leven voorop. Benieuwd hoe?
Antwoord
Beste mevrouw,
Ja, mannen denken anders dan vrouwen. Als u wilt, dat hij wéét hoe bijvoorbeeld de medicijnen werken die u gebruikt, dan zult u het hem moeten vertellen! Dat kan natuurlijk heel eenvoudig ‘verpakt’ worden in een bedankje voor zijn gegeven hulp. Zo van: “fijn, dat je hebt afgewassen, wat daardoor heeft de zalf die ik gisteren van de dokter gekregen heb, meer tijd om in te werken…” Uw man vindt praktische hulp een vorm van aandacht: op deze manier wórdt het dat ook! Maar ja, we moeten die mannen soms een beetje helpen om het naar ónze zin te doen, toch?
Dat is géén zelfmedelijden. Dat is een vorm van communicatie!
Een hartelijke groet,
Marijke Rots
Dit artikel is beantwoord door
C. M. Chr. Rots - de Weger
- Geboortedatum:18-02-1947
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Aalten
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Marijke leverde op 25-05-2017 haar 1000ste antwoord in de vragenrubriek af.
Lees hier het jubileuminterview.
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
<p>In mijn ogen klinkt dit als een typisch verhaaltje 'andere liefdestaal' (bron: De 5 talen van de liefde van Gary Chapman) Je man toont zijn liefde door je veel te helpen, terwijl je zelf meer liefde ervaart in het krijgen (en waarschijnlijk ook geven) van persoonlijke aandacht.</p>
Genoemd boek is echt een aanrader. Hierin wordt ook uitgelegd hoe je er niet vanuit moet gaan dat de manier waarop jij graag liefde geeft en ontvangt ook altijd de manier is waarom je man die graag geeft en ontvangt. En dan gekeken naar personen, niet naar cliché's als man-vrouw tegenstellingen.
Is een test gebaseerd op de vijf talen van de liefde. Als jullie hem beide maken, geeft je dat inzicht in hoe ieder zijn eigen taal van liefde heeft. Heel goed in ieder geval dat je daarover in gesprek bent. Ik herken er ook dingen in en in zekere zin zul je moeten accepteren dat je verschillende talen hebt. Je moet ze alleen leren verstaan. In de hulp die hij je geeft, legt hij nu al zijn liefde voor je. Als je dat tegen hem zegt, zal ie waarschijnlijk brommen dat hij dat heel normaal vindt. (dat doet die van mij ook) En gewoon de dingen die in je omgaan aan hem vertellen. Hij vraagt er misschien niet naar, maar hij is er wel in geïnteresseerd.
